Текст книги "Səni içimdən tərk edirəm"

KAHRAMAN TAZEOĞLU

SƏNİ İÇİMDƏN

TƏRK EDİRƏM

1

I

2

səni içimdən tərk edirəm minmədiyim heç bir avtobus gözləmədiyim heç bir dayanacaq qalmadı bu şəhərdə

getdikcə azalır həyat

nəyi tez yaşadımsa

ona hey gec qalıram

sənə köçürəm hər payız

yolların çıxmır sevgimə

unutduğun yağışların adı yadımda səni içimdən tərk edirəm susmaqdan yoruldum

quşlar və mahnılar bu şəhəri tərk edəndən bəri

əfkar dəmləyirəm gözlərimdə

damlalarımı

yanağıma çatmadan öldürürəm tam ürəyimin başından yaralayıram özümü

alnını ürəyimə dayadığın günü düşünüb səni içimdən tərk edirəm 3

nə unudacaq qədər nifrət etdin nə xatırlayacaq qədər sevdin uçmuş bir divar qədər belə peşman deyilsən

bilirəm

məni hər zaman tapmamaq üçün axtardın yanılmağım idin

yandığım idin

yanğın idin

sənsizliyə uduzmaq

sənə uduzmaqdan çətin olsa da arxamda bir sürü bəlkələr buraxaraq səni içimdən tərk edirəm indi

içimizdə öldürüləcək bir xatirə belə

tapmayan

iki yarım qaldıq

bütünləşdirə bilmədik bizi əlindən tutmadın yalnızlığımın saçlarımı da uzaqlarına basdırdın içimin maviliyi sənin okeanın rəngində

al geri qaytarıram

kilidləri daim yalnış qapılara vurdun dağılmış vaqonlara dönərkən gözlərim sənə mənsizliyi buraxıb gedirəm yarıma uzanmayan bütün budaqlarım qırılsın

demişdin

4

eşq içində var doğulmuşsa hara gedə

bilərdi

necə də qəribədir deyilmi içimi ağrıdan da sən

ağrımı sakitləşdirəcək olan da ya öldür məni dedim

ya da get məndən

içi bulanıq bir sevdanın üzündən səni itirdim

əhəmiyyət vermədin əhəmiyyət verməyimə

bir gecədə yandırıb sabahı şəfəqlərə satdın xəyanətini külümü ayaqlayanlar belə utandı etdiyindən

artıq solmuş bir ömrün

son nəfəsini

məndən

içimdən tərk edirəm

5

həyatımın davamı üzümdə yuxun var

içimdə qərib bir hüzn

yanlış ünvandakı məktubam ən çox da qatil yazısı

II

ciblərimdə uşaq cəsədləri qursağımda çöl daşıyıram nağılsızam

qayıtmaq üçün gedirəm

yaxamdakı qəhər bozumtul şəhərdi III

saçlarının ucsuzluğunda intihar qoxusu var

xəyalları çulsuz sevgilim ruhunda kədərli adamlar dolaşar IV

səninçün gizlənmişdim məni tapasan it gözü dəymədən öncə

köç göründü bizə

əlvida gizli bağça

əlvida həyatımın davamı 6

saçları yağışlı qız

kimsəsiz bir intihar məktubu qədər soyuqdu

saçları yağışlı qız

dilində çirkli söyüşlərlə

əzilmiş bir fəslin

yetim limanlarını axtarırdı ayaqları qorxulu yorğun gecəyə ilişdi yollarda yolsuz

yuxularda yuxusuz

dodaqlarına həzin nəğmələr sərilmişdi məni anlatmır vurun bu nəğmələri dedi bilirdi ki bu son payızdı indi hansı çəkməcədədir o yaralı şeirlər rəsmlərə yıxılmış o duruş

gözlərindən həsrət yağan o qərib uşaq hardaydı

yasaqlara çəkilmiş xırdalanmış günəşlərə

itmiş ünvanlara hardan gedilirdi 7

bir gecə

astaca axan bədbəxt bir ulduza aldandı zaman sözünü tutmadı

olmadı

xatirəmdəki yarımçıq adın indi ürəyimdə

bir qeyd

saçları yağışlı qız

8

daş

daş olsan dilə gələrdin bax elə sevmişdim

susacaq qədər belə yanımda deyildin çox gec hiss etdim

9

xəyallarımı məhv edən bu tənha baxışlar alovlandırır gecəni gözlərin əsir ovucların boş qalar indi özünü vur

unudulmuş bir şeirin son misralarında sonra

yarımçıq bir mahnı sifariş ver özünə

bu şəhərdə belə ölərlər yoxsuldun onsuz da

nəyin vardı ki bir ovuc kədərdən başqa indi saatın heçdə dayanmış

hər mövsüm dastanın yaşansa nə fərqi səsinə kilid vurulmuş

əslində biz

hər iqlimdə hər saat tamamında vardıq çoxlardaydıq

bax bitirdin içimi xəyallarımı məhv edən

sənə azaldım

bir quş kimi ölürəm hər gecə

sənli və nakam xəyallarımı satdım dəyəri olmadı

indi

hər döngə təsəllisiz dalanlara çıxır

...

конец ознакомительного фрагмента