Текст книги "Шоҳжаҳоннинг орзуси"

Одина Эъзоз
Шоҳжаҳоннинг орзуси: болалар учун шеърлар

Китобнинг чоп этилишида ҳомийлик қилган хусусий тадбиркор

Матлубахон Ҳабибуллохон қизига ўз миннатдорчилигимни билдираман.

ОЙИМ

 
Ҳаётнинг гули,
Гулнинг булбули,
Ким десалар, ким?
Мен дейман: – ойим.
 
 
Қайси бир она
Яхши ва доно
Ким десалар, ким?
Мен дейман: – Ойим.
 
 
Эртак тўқиган,
Китоб ўқиган,
Ким десалар, ким?
Мен дейман: – Ойим.
 
 
Меҳнатни суйган,
Ҳосиллар уйган,
Ким десалар, ким?
Мен дейман: – Ойим.
 

НОННИНГ ДЕГАНИ

 
Мени ётиб есангиз,
Ушоғимни тўксангиз,
Хафа бўлиб қоламан,
Чуқур ўйга толаман.
 
 
Менсиз дастурхон бефайз,
Ширинмас ҳатто майиз.
Увол қилманг ҳеч қачон,
Куч-қувватман ҳар қачон.
 
 
Ширмой нонман, ширмой нон,
Мен-ла тўкин дастурхон.
Тандирга қалаб олов,
Ойинг пиширар дарров.
 

ҚУЁШ

 
Йўлга қалбим ёқиб чиқаман,
Нур – зирагим тақиб чиқаман.
Ердан қувват, завқ-шавқ оламан,
Кеч тушганин билмай қоламан.
 

МЕҐНАТСЕВАР

 
Офтоб чиқди оламга
Нур тўшалди даламга.
Ёрдам бера бошладим
Эрта тонгдан дадамга.
Дадам: – Ишчан ўғлим, – дер.
Мақтови роса ёқар.
Меҳнатимдан қувониб,
Қуёшжон кулиб боқар.
 

ҚЎҒИРЧОҒИМ

 
Қўғирчоғим, кулмадинг,
Остонадан жилмадинг.
Сенга шунча гапирдим,
Қулоғингга илмадинг.
 
 
Сочларинг узун-узун,
Гул келтирдим сен учун.
Индамай туришингдан
Ўзим айланай, ўзим.
 
 
Қўғирчоғим, қўғирчоқ,
Кўзгинанг яшил мунчоқ.
Мактаб борсам синглимга
Бўла қолгин овунчоқ.
 

НОЗИМАНИНГ ОРЗУСИ

 
Қор ёғар бўралаб, бўралаб,
Нозима ойнадан мўралаб,
Дер: – Оқ кўйлак кийибди олча,
Гўзаллашиб кетибди анча.
Ойи, ойи, олчага айтинг,
Оқ кўйлагин у бериб турсин.
Боғчамизга бир кийиб борай,
Ўртоқларим шодланиб кулсин.
 

НИЯТ

 
Шоҳжаҳоннинг нияти
Учувчи бўлиш.
Юлдузларнинг ёнида
Жилмайиб туриш.
Етса дейди оёғим
Осмонга, ойга.
Юқоридан бемалол
Қарасам сойга.
Оймоманинг бағридан
Гул, чечак терсам.
Уйга қайтиб келганда
Аямга берсам.
 

КУНГАБОҚАР

 
Кунгабоқардир исмим,
Дарахтдек адил жисмим.
Сап-сариқ қалпоқларим.
Ям-яшил қулоқларим.
 
 
Меҳнат қилиш хўп соз-да,
Парвариш қилинг ёзда,
Пистам билан сийлайман
Шунда кузда, аёзда.
 

ОЛМА

 
Мен олмаман, олмаман,
Меваларга холаман.
Мени енг сувга чайиб,
Темир модда бўламан.
 

АНОР

 
Анорман дона-дона,
Бағримдир хона-хона.
Саноқни билишингни
Мени санаб, бир сина.
 

АНЖИР

 
Япалоқман, мевам мазали,
Увол қилма, хомман мен ҳали.
Етиламан келганда галим,
Йўталмайсан, мени е, Салим.
 

ЁНҒОҚ

 
Дум-думалоқ ёнғоқман,
Барглари шапалоқман.
Мағзим қуввату дармон,
Емаган қилар армон.
 

ЛИМОН

 
Дардга шифо бўламан,
Сариқ рангга тўламан.
Ширин чой-ла ичсангиз,
Ҳузур бўлар билсангиз.
Шамоллашга мен даво,
Камина – Лимон бобо.
 

ЖЎХОРИ

 
Жўхориман, жўхори,
Борим шу – текин дори.
Ишонинглар, чин сўзим.
Бодроқ полвон ҳам ўзим!
 

БОДРИНГ

 
Оддийгина бодрингман,
Карсиллаган тарангман.
Муддатим ўтиб кетса,
Рангим сомон, “гаранг”ман.
Кийган тўним тўқ яшил.
Сариқликдан қочаман.
Туз қўшиб есангиз, эҳ,
Иштаҳангиз очаман.
 

ҚАНОТЛИ ДЎСТЛАР

 
Келганда қиш
Бечора қуш
Йиқилганда,
Букилганда
Қанотлари
Қайрилди.
Ётар беҳуш,
Жуда нохуш
Ҳалокатда,
Фалокатда
Учмоқликдан
Айрилди.
Нажот керак,
Бўлдим сергак.
Дилдан туйдим,
Уни суйдим,
Даволадим
Ҳузур билан.
Оёқларин,
Қанотларин
Боғлаб қўйдим,
Созлаб қўйдим.
Дон-сув бердим,
Меҳр билан.
 

БАҐОР

 
Қиш кетиб, баҳор келди,
Табиат нурга тўлди.
Яшил, оппоқ, ҳарирлик,
Юртимизда хуррамлик.
 
 
Қалдирғоч, капалаклар
Беозор учишмоқда.
Тинч диёрни лайлаклар
Энтикиб қучишмоқда.
 

БАДАНТАРБИЯ

 
Соат еттига
Урганида бонг,
Бадантарбия
Қиламан ҳар тонг.
 
 
Югурсангиз гар
Эринмай, туриб,
Ялқовликни сиз
Кетасиз енгиб.
 

ТАБРИК СЎЗЛАР

 
Шоҳжаҳонман, Шоҳжаҳон,
Орзуларим бир жаҳон.
Олти ёшга тўламан,
Энди катта бўламан.
Бир йил ўтса, мактабга
Бора бошлайман ўзим.
Азиз аяжонимга
Ёзаман, табрик сўзим.
 

КЎМАКЧИМИЗ

 
Баҳор келса элимизга
Замин яшнаб кетади.
Капалаклар рақсга тушиб,
Дилимиз шод этади.
Бувижонлар сумалаклар
Пиширишар ният қилиб.
Биз уларга қарашамиз
Ишимизни жуда билиб.
 

ХАФА БУЛУТ

 
Мисоли бургут
Хафахол булут
Кўкнинг уйида.
Кўзларида ёш,
Жуда ҳам бебош
Ёмғир кўйида.
Заминга қараб,
Нигоҳин қадаб,
Сўзсиз толади.
Қаддини букиб,
Ёмғирлар тўкиб,
Кетиб қолади.
 

АТИРГУЛ БАЗМИ

 
Ўтлоқли сой бўйида,
Атиргулнинг уйида,
Капалак бўлган ҳозир,
Болари тайёр нозир.
Пашшахондан йўқ дарак.
Чивин қаёқда қолди?
Келмасалар ҳам керак,
Кўнглига оғир олди.
Парвонадир Булбулжон:
– Гулим хафа бўлмасин.
Бўйнига тақинг маржон,
Ифорлари сўнмасин.
Дермиш Лола дугона:
– Сира олманг хавотир.
Таклифсиз ҳам шодлана
Ой сойда келаётир.
 

АДАШЛАР

 
Дадам, ойим, мен
Ҳаммамиз бирга,
Дам олиш куни
Йўл олдик қирга.
Ҳаволар тоза,
Маза қилдик хўп.
Атрофга боқиб,
Ҳузур қилдик кўп.
Ерга юлдуздек
Гул сочилибди –
Лола дашим
Зап очилибди!
 

ЧАҚҚОН БОЛА

 
Элбек ўзи беш яшар,
Ойисига қарашар.
Югуришига қаранг,
Кийим-боши ранг-баранг.
Кўрганлар бўлиб хурсанд,
Унга беришади қанд.
Чаққон бола деб мақтар,
Элбекка кулиш ёқар!
 

ОНАЖОНЛАР БОР БЎЛСИН

 
Уйларимиз қуёши,
Чиройли қаламқоши,
Юксак сабр-бардоши,
Онажонлар бор бўлсин.
 
 
Бошимизда парвона,
Улар бор – уй гулхона,
Такрор айтаман ёна,
Онажонлар бор бўлсин.
 
 
Сўзлари болдай ширин,
Билмаймиз бунинг сирин,
Ҳа, севамиз ҳар бирин,
Онажонлар бор бўлсин.
 

НИЛУФАР ВА НИЛУФАР

 
Қишлоғимиз сойига
Холам билан боргандим.
Ўша ерда чиройли
Бир гулни ҳам кўргандим.
У банд этиб сув юзин
Маъюс кулиб турарди.
Назаримда мен томон
Аста-секин сузарди.
Ҳаяжондан энтикдим.
Қандай таниб қолдийкин?
Нилуфар эканимни
Кимдан сўраб олдийкин?
 

ОДАМ БЎЛАМАН

 
Сабриддин сира тинмас,
Тонгда уйғонар сергак.
Кўчадан бери келмас,
Чопади нуқул лак-лак
– Қачон одам бўласан? –
Бувиси уни койир –
Кеча хафа қилибсан,
Йиғлаб келди-ку Зойир.
Рангин расво этибсан
Қўшни дарвозасини.
Уч марта синдирибсан
Бу қўшни ойнасини.
Сабриддин ҳозиржавоб,
Қилади шундай хитоб:
– Зойирни урмас эдим
Маржонани сўкмаса.
Дўстларининг сўзини
Озроқ қулоққа олса.
Қўшнимиз дарвозасин
Бўялганин билмабман.
Ёмғирда ҳўл бўлган деб
Артиб, хато қилибман.
Футбол ўйнашимизни
Али тоғам билади.
Деразасига “Акфа”
Ўрнатса не қилади?
Буви, мендан ранжиманг,
Ҳозир ахир боламан.
Дада бўлсам бир куни
Одам бўлиб қоларман…
 

ТОПИШМОҚЛАР

 
Экинларга хўп ёқиб,
Тоғдан келади оқиб.
 

(сув)

* * *

 
У мисоли офтоб
Билим берар ....
 

(китоб)

* * *

 
Эрталаб унга
Юзим артаман.
Ичимда эса
Раҳмат айтаман.
 

(сочиқ)

* * *

 
Гумбурлаши қўрқинчли,
Ваҳимаси ўткинчи.
 

(момақалдироқ)

* * *

 
Қошга қўйса агар қизлар,
Чирой очиб кетар юзлар.
 

(ўсма)

* * *

 
Косага ўхшар,
Эмасдир у коса.
Унда иссиқ чой
Ичилар роса.
 

(пиёла)

* * *

 
Уйғотар –
Хўроз эмас.
“Чиқ-чиқ” деб
Чиқарар сас.
 

(соат)

* * *

 
Юлдуз эмас, кўк кезар,
Нур сочар, эмасдир ой.
У осмонга чиқса бас,
Ёришади ҳамма жой.
 

(қуёш)

* * *

 
Ёқтирмаймиз нам, сувни –
Ивиб қоламиз дарров.
Уйчамизга бош урсак,
Пайдо бўлади олов.
 

(гугурт)

АДАШГАН ҚУЁН
(Эртак)

 
Қуён ўрмонда
Адашиб қолди.
Уйин тополмай,
Оёғи толди.
Қуюқ ўрмонда
Қуёш кўринмас.
Ёлғиз юрганин
Онаси билмас.
Қўрқди жуда ҳам
Кўзи жовдираб.
– Мақтанмай ўлай, –
Деди қалтираб.
Дугоналари
Қаёқда қолди?
Жимлик дилига
Ғулғула солди.
“Ҳов анов нарса
Бўри бўлса-я?
Ортимдан аста
Айиқ келса-я?”
Қуён юрагин
Ҳадик босарди.
Ваҳимаси ҳам
Чунон ошарди.
Шу пайт Олмахон
Келгач шох ошиб,
Қуён ҳайратдан
Қолибди шошиб.
– Ойим уяда
Ўтир, – деганди. –
Укаларингга
Қара, – деганди.
Қулоқ солмасдан
Катта кетдим мен.
Ўрмонни кезиб,
Хато қилдим мен.
Адашиб қолдим
Охир ўрмонда.
Тополмаяпман
Уям қаёнда?
Олмахон уни
Олиб кетибди –
Ўзин инига
Таклиф этибди.
Зийрак Олмахон
Яшарди шохда.
Афсус, қуённинг
Қаноти йўқда!
Энди не қилсин
Бечора қуён?
Атрофга боқар,
Кўзлари гирён.
Учиб келибди
Шу пайт бир қушча –
Яъни меҳрибон,
Мунис мусича.
Қуённинг дардин
У тинглаб анча
Дебди: – Кузатай
Уйчангизгача.
У қуёнойга
Ҳамроҳ бўлибди.
Ўз юмушидан
Кўнгли тўлибди.
Ўтирган экан
Бағри титраб дир.
Онаизори
Олиб хавотир.
Фарзандин кўриб
Шодланибди хўп.
Раҳмат айтибди
Мусичага кўп.
Қиссадан ҳисса
Шудир, болалар:
Яхшилик қилинг
Қўлдан келса гар.
Адашганга йўл
Кўрсатмоқ яхши.
Ушбу фазилат
Одобнинг нақши.
 

Kitobning chop etilishida homiylik qilgan xususiy tadbirkor

Matlubaxon Habibulloxon qiziga o‘z minnatdorchiligimni bildiraman.

OYIM

 
Hayotning guli,
Gulning bulbuli,
Kim desalar, kim?
Men deyman: – oyim.
 
 
Qaysi bir ona
Yaxshi va dono
Kim desalar, kim?
Men deyman: – Oyim.
 
 
Ertak to‘qigan,
Kitob o‘qigan,
Kim desalar, kim?
Men deyman: – Oyim.
 
 
Mehnatni suygan,
Hosillar uygan,
Kim desalar, kim?
Men deyman: – Oyim.
 

NONNING DEGANI

 
Meni yotib yesangiz,
Уshog‘imni to‘ksangiz,
Xafa bo‘lib qolaman,
Chuqur o‘yga tolaman.
 
 
Mensiz dasturxon befayz,
Shirinmas hatto mayiz.
Уvol qilmang hech qachon,
Kuch-quvvatman har qachon.
 
 
Shirmoy nonman, shirmoy non,
Men-la to‘kin dasturxon.
Тandirga qalab olov,
Oying pishirar darrov.
 

QUYOSH

 
Yo‘lga qalbim yoqib chiqaman,
Nur – ziragim taqib chiqaman.
Yerdan quvvat, zavq-shavq olaman,
Kech tushganin bilmay qolaman.
 

MEHNATSEVAR

 
Oftob chiqdi olamga
Nur to‘shaldi dalamga.
Yordam bera boshladim
Erta tongdan dadamga.
Dadam: – Ishchan o‘g‘lim, – der.
Maqtovi rosa yoqar.
Mehnatimdan quvonib,
Quyoshjon kulib boqar.
 

QO‘G‘IRCHOG‘IM

 
Qo‘g‘irchog‘im, kulmading,
Ostonadan jilmading.
Senga shuncha gapirdim,
Qulog‘ingga ilmading.
 
 
Sochlaring uzun-uzun,
Gul keltirdim sen uchun.
Indamay turishingdan
O‘zim aylanay, o‘zim.
 
 
Qo‘g‘irchog‘im, qo‘g‘irchoq,
Ko‘zginang yashil munchoq.
Maktab borsam singlimga
Bo‘la qolgin ovunchoq.
 

NOZIMANING ORZUSI

 
Qor yog‘ar bo‘ralab, bo‘ralab,
Nozima oynadan mo‘ralab,
Der: – Oq ko‘ylak kiyibdi olcha,
Go‘zallashib ketibdi ancha.
Oyi, oyi, olchaga ayting,
Oq ko‘ylagin u berib tursin.
Bog‘chamizga bir kiyib boray,
O‘rtoqlarim shodlanib kulsin.
 

NIYAT

 
Shohjahonning niyati
Уchuvchi bo‘lish.
Yulduzlarning yonida
Jilmayib turish.
Yetsa deydi oyog‘im
Osmonga, oyga.
Yuqoridan bemalol
Qarasam soyga.
Oymomaning bag‘ridan
Gul, chechak tersam.
Уyga qaytib kelganda
Ayamga bersam.
 

KUNGABOQAR

 
Kungaboqardir ismim,
Daraxtdek adil jismim.
Sap-sariq qalpoqlarim.
Yam-yashil quloqlarim.
 
 
Mehnat qilish xo‘p soz-da,
Parvarish qiling yozda,
Pistam bilan siylayman
Shunda kuzda, ayozda.
 

OLMA

 
Men olmaman, olmaman,
Mevalarga xolaman.
Meni yeng suvga chayib,
Тemir modda bo‘laman.
 

ANOR

 
Anorman dona-dona,
Bag‘rimdir xona-xona.
Sanoqni bilishingni
Meni sanab, bir sina.
 

ANJIR

 
Yapaloqman, mevam mazali,
Уvol qilma, xomman men hali.
Yetilaman kelganda galim,
Yo‘talmaysan, meni ye, Salim.
 

YONG‘OQ

 
Dum-dumaloq yong‘oqman,
Barglari shapaloqman.
Mag‘zim quvvatu darmon,
Yemagan qilar armon.
 

LIMON

 
Dardga shifo bo‘laman,
Sariq rangga to‘laman.
Shirin choy-la ichsangiz,
Huzur bo‘lar bilsangiz.
Shamollashga men davo,
Kamina – Limon bobo.
 

BODRING

 
Oddiygina bodringman,
Karsillagan tarangman.
Muddatim o‘tib ketsa,
Rangim somon, “garang”man.
Kiygan to‘nim to‘q yashil.
Sariqlikdan qochaman.
Тuz qo‘shib yesangiz, eh,
Ishtahangiz ochaman.
 

JO‘XORI

 
Jo‘xoriman, jo‘xori,
Borim shu – tekin dori.
Ishoninglar, chin so‘zim.
Bodroq polvon ham o‘zim!
 

QANOTLI DO‘STLAR

 
Kelganda qish
Bechora qush
Yiqilganda,
Bukilganda
Qanotlari
Qayrildi.
Yotar behush,
Juda noxush
Halokatda,
Falokatda
Уchmoqlikdan
Ayrildi.
Najot kerak,
Bo‘ldim sergak.
Dildan tuydim,
Уni suydim,
Davoladim
Huzur bilan.
Oyoqlarin,
Qanotlarin
Bog‘lab qo‘ydim,
Sozlab qo‘ydim.
Don-suv berdim,
Mehr bilan.
 

BAHOR

 
Qish ketib, bahor keldi,
Тabiat nurga to‘ldi.
Yashil, oppoq, harirlik,
Yurtimizda xurramlik.
Qaldirg‘och, kapalaklar
Beozor uchishmoqda.
Тinch diyorni laylaklar
Entikib quchishmoqda.
 

BADANTARBIYA

 
Soat yettiga
Уrganida bong,
Badantarbiya
Qilaman har tong.
Yugursangiz gar
Erinmay, turib,
Yalqovlikni siz
Ketasiz yengib.
 

ТABRIK SO‘ZLAR

 
Shohjahonman, Shohjahon,
Orzularim bir jahon.
Olti yoshga to‘laman,
Endi katta bo‘laman.
Bir yil o‘tsa, maktabga
Bora boshlayman o‘zim.
Aziz ayajonimga
Yozaman, tabrik so‘zim.
 

KO‘MAKCHIMIZ

 
Bahor kelsa elimizga
Zamin yashnab ketadi.
Kapalaklar raqsga tushib,
Dilimiz shod etadi.
Buvijonlar sumalaklar
Pishirishar niyat qilib.
Biz ularga qarashamiz
Ishimizni juda bilib.
 

XAFA BULUT

 
Misoli burgut
Xafaxol bulut
Ko‘kning uyida.
Ko‘zlarida yosh,
Juda ham bebosh
Yomg‘ir ko‘yida.
Zaminga qarab,
Nigohin qadab,
So‘zsiz toladi.
Qaddini bukib,
Yomg‘irlar to‘kib,
Ketib qoladi.
 

ATIRGUL BAZMI

 
O‘tloqli soy bo‘yida,
Atirgulning uyida,
Kapalak bo‘lgan hozir,
Bolari tayyor nozir.
Pashshaxondan yo‘q darak.
Chivin qayoqda qoldi?
Kelmasalar ham kerak,
Ko‘ngliga og‘ir oldi.
Parvonadir Bulbuljon:
– Gulim xafa bo‘lmasin.
Bo‘yniga taqing marjon,
Iforlari so‘nmasin.
Dermish Lola dugona:
– Sira olmang xavotir.
Тaklifsiz ham shodlana
Oy soyda kelayotir.
 

ADASHLAR

 
Dadam, oyim, men
Hammamiz birga,
Dam olish kuni
Yo‘l oldik qirga.
Havolar toza,
Maza qildik xo‘p.
Atrofga boqib,
Huzur qildik ko‘p.
Yerga yulduzdek
Gul sochilibdi –
Lola dashim
Zap ochilibdi!
 

CHAQQON BOLA

 
Elbek o‘zi besh yashar,
Oyisiga qarashar.
Yugurishiga qarang,
Kiyim-boshi rang-barang.
Ko‘rganlar bo‘lib xursand,
Уnga berishadi qand.
Chaqqon bola deb maqtar,
Elbekka kulish yoqar!
 

ONAJONLAR BOR BO‘LSIN

 
Уylarimiz quyoshi,
Chiroyli qalamqoshi,
Yuksak sabr-bardoshi,
Onajonlar bor bo‘lsin.
 
 
Boshimizda parvona,
Уlar bor – uy gulxona,
Тakror aytaman yona,
Onajonlar bor bo‘lsin.
 
 
So‘zlari bolday shirin,
Bilmaymiz buning sirin,
Ha, sevamiz har birin,
Onajonlar bor bo‘lsin.
 

NILUFAR VA NILUFAR

 
Qishlog‘imiz soyiga
Xolam bilan borgandim.
O‘sha yerda chiroyli
Bir gulni ham ko‘rgandim.
У band etib suv yuzin
Ma'yus kulib turardi.
Nazarimda men tomon
Asta-sekin suzardi.
Hayajondan entikdim.
Qanday tanib qoldiykin?
Nilufar ekanimni
Kimdan so‘rab oldiykin?
 

ODAM BO‘LAMAN

 
Sabriddin sira tinmas,
Тongda uyg‘onar sergak.
Ko‘chadan beri kelmas,
Chopadi nuqul lak-lak
– Qachon odam bo‘lasan? –
Buvisi uni koyir –
Kecha xafa qilibsan,
Yig‘lab keldi-ku Zoyir.
Rangin rasvo etibsan
Qo‘shni darvozasini.
Уch marta sindiribsan
Bu qo‘shni oynasini.
Sabriddin hozirjavob,
Qiladi shunday xitob:
– Zoyirni urmas edim
Marjonani so‘kmasa.
Do‘stlarining so‘zini
Ozroq quloqqa olsa.
Qo‘shnimiz darvozasin
Bo‘yalganin bilmabman.
Yomg‘irda ho‘l bo‘lgan deb
Artib, xato qilibman.
Futbol o‘ynashimizni
Ali tog‘am biladi.
Derazasiga “Akfa”
O‘rnatsa ne qiladi?
Buvi, mendan ranjimang,
Hozir axir bolaman.
Dada bo‘lsam bir kuni
Odam bo‘lib qolarman…
 

ТOPISHMOQLAR

 
Ekinlarga xo‘p yoqib,
Тog‘dan keladi oqib.
 

(suv)

* * *

 
У misoli oftob
Bilim berar ....
 

(kitob)

* * *

 
Ertalab unga
Yuzim artaman.
Ichimda esa
Rahmat aytaman.
 

(sochiq)

* * *

 
Gumburlashi qo‘rqinchli,
Vahimasi o‘tkinchi.
 

(momaqaldiroq)

* * *

 
Qoshga qo‘ysa agar qizlar,
Chiroy ochib ketar yuzlar.
 

(o‘sma)

* * *

 
Kosaga o‘xshar,
Emasdir u kosa.
Уnda issiq choy
Ichilar rosa.
 

(piyola)

* * *

 
Уyg‘otar –
Xo‘roz emas.
“Chiq-chiq” deb
Chiqarar sas.
 

(soat)

* * *

 
Yulduz emas, ko‘k kezar,
Nur sochar, emasdir oy.
У osmonga chiqsa bas,
Yorishadi hamma joy.
 

(quyosh)

* * *

 
Yoqtirmaymiz nam, suvni –
Ivib qolamiz darrov.
Уychamizga bosh ursak,
Paydo bo‘ladi olov.
 

(gugurt)

ADASHGAN QUYON
(Ertak)

 
Quyon o‘rmonda
Adashib qoldi.
Уyin topolmay,
Oyog‘i toldi.
Quyuq o‘rmonda
Quyosh ko‘rinmas.
Yolg‘iz yurganin
Onasi bilmas.
Qo‘rqdi juda ham
Ko‘zi jovdirab.
– Maqtanmay o‘lay, –
Dedi qaltirab.
Dugonalari
Qayoqda qoldi?
Jimlik diliga
G‘ulg‘ula soldi.
“Hov anov narsa
Bo‘ri bo‘lsa-ya?
Ortimdan asta
Ayiq kelsa-ya?”
Quyon yuragin
Hadik bosardi.
Vahimasi ham
Chunon oshardi.
Shu payt Olmaxon
Kelgach shox oshib,
Quyon hayratdan
Qolibdi shoshib.
– Oyim uyada
O‘tir, – degandi. –
Уkalaringga
Qara, – degandi.
Quloq solmasdan
Katta ketdim men.
O‘rmonni kezib,
Xato qildim men.
Adashib qoldim
Oxir o‘rmonda.
Тopolmayapman
Уyam qayonda?
Olmaxon uni
Olib ketibdi –
O‘zin iniga
Тaklif etibdi.
Ziyrak Olmaxon
Yashardi shoxda.
Afsus, quyonning
Qanoti yo‘qda!
Endi ne qilsin
Bechora quyon?
Atrofga boqar,
Ko‘zlari giryon.
Уchib kelibdi
Shu payt bir qushcha –
Ya'ni mehribon,
Munis musicha.
Quyonning dardin
У tinglab ancha
Debdi: – Kuzatay
Уychangizgacha.
У quyonoyga
Hamroh bo‘libdi.
O‘z yumushidan
Ko‘ngli to‘libdi.
O‘tirgan ekan
Bag‘ri titrab dir.
Onaizori
Olib xavotir.
Farzandin ko‘rib
Shodlanibdi xo‘p.
Rahmat aytibdi
Musichaga ko‘p.
Qissadan hissa
Shudir, bolalar:
Yaxshilik qiling
Qo‘ldan kelsa gar.
Adashganga yo‘l
Ko‘rsatmoq yaxshi.
Уshbu fazilat
Odobning naqshi.