Текст книги "Crito"

Plato
Crito

CRITO

PERSONS OF THE DIALOGUE

Socrates Crito

SCENE: The Prison of Socrates

SOCRATES.– Curnam hac hora venisti, o Crito? annon valde adhuc est ante lucem?

CRITO.– Valde quidem.

SO.– Quando vero maxime?

CR.– Profunda aurora.

SO.– Admiror, quemadmodum ipse custos carceris tibi obtemperare voluerit.

CR.– Familiaris jam mihi est, o Socrates, ob crebrum huc adventum meum. Præterea beneficii nonnihil a me accepit.

SO.– Venistine modo? an jam est dudum?

CR.– Satis dudum.

SO.– Proinde cur non statim me excitasti, sed silentio assedisti?

CR.– Nunquam per Jovem, o Socrates, excitassem. neque enim ipse vellem in tanto dolore evigilare. Sed te jamdudum admiror, sentiens, quam suaviter dormias; et consulto non excitavi te, ut quam placidissime degeres. Equidem et per omnem vitam ob hujusmodi morem beatum te judicavi; maxime vero in præsenti calamitate, quod eam tam facile ac placide feras.

SO.– Perabsurdum esset, o Crito, si quis tam grandis natu imminentem mortem moleste ferat.

CR.– Sed et alii, o Socrates, æque senes similibus calamitatibus opprimuntur, quos tamen ætas ab afflictione, quam sors præsens affert secum, non liberat.

SO.– Ita est. Sed curnam adeo mane venisti?

CR.– Nuntium, o Socrates, ferens acerbum; non tibi quidem, ut mihi apparet, sed mihi potius, et familiaribus tuis omnibus, et acerbum et gravem. quod equidem inter gravissima, ut arbitror, numeraverim.

SO.– Quidnam hoc? nunquid navis ex Delo jam rediit? qua reducta, mihi est moriendum.

CR.– Nondum rediit quidem; sed reditura videtur hodie, quemadmodum nuntiant nonnulli e Sunio venientes, qui ibi eam reliquerunt. constat ergo ex his nuntiis, hodie esse venturam; ideoque necessarium fore, te cras, o Socrates, e vita decedere.

SO.– Bona, o Crito, fortuna: si ita diis placet, ita esto. non tamen existimo, illam hodie redituram.

CR.– Undenam id conjectas?

SO.– Dicam equidem. siquidem postridie, quam navis redierit, mihi est obeundum.

CR.– Sic utique aiunt hi, penes quo rei hujus potestas est.

SO.– Itaque non hac die venturam puto, sed altera. conjecturam vero ex somnio quodam accipio, quod paulo ante hac ipsa nocte mihi vistum est: opportuneque videris somnum mihi non perturbasse.

CR.– Sed quale id somnium erat?

SO.– Videbatur mihi mulier quædam adveniens, pulchra et aspectu grata, vestes habens candidas, vocare me, atque dicere, o Socrates, tertia hinc die Phthiam pervenies latiglebam.

CR.– Quam mirum id insomnium, Socrates?

SO.– Manifestum tamen, ut mihi videtur.

CR.– Manifestum certe. sed, o beate Socrates, etiam nunc crede mihi, ac salvus esse velis. Mihi enim, si tu obieris, non una tantum calamitas imminet: sed præter id, quod te orbatus fuero tali necessari

...

конец ознакомительного фрагмента