Текст книги "Маҷмӯаи фантастикаи илмии муосир. Пермь 2023"

Маҷмӯаи фантастикаи илмии муосир
Пермь 2023
Владимир Фролов

© Владимир Фролов, 2023

ISBN 978-5-0059-7180-7

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Дарди дандон

Дарди дандон бортинженер Харинро чанд соат ба ташвиш овард ва ду дандон якбора дард кард. Метавонист ба назди духтури станцияи Васильев равад, аммо аллакай дер шуда буд ва ӯ намехост, ки дар чунин соати номуносиб диққати духтурро парешон кунад. Пас аз он таҳсилашро бо услуби русӣ ва системаи сальто дар фарши бараҳна, бе тахтаҳо ба ёд овард. Салтҳо амали сигналҳои кортекси мағзи сарро суст карда, сохторҳои қадимтарини дохилии майнаро фаъол карданд. Ғайр аз он, ҷараёни хун дар тамоми системаи психобимеханикии «MAN» беҳтар шуд. Харин дардро бартараф карда, аз диван поин шуд, соат тахминан 23—00 вакти Москва буд. Аъзоёни киштии фалакпаймо, ки аз тамошо ва тачриба озод буданд, дар ин вакт дам гирифтанд. Барои мустадкам намудани техникам сальто, дар давоми се мод кариб се дазор маротиба ичро кардан лозим омад. Он гоҳ техникаи салют аз ҷониби бадан ҳамчун чизи табиӣ ба ёд оварда мешавад. Бояд гуфт, ки сальто дар системаи худмудофиаи Русия сальто гимнастике нест, ки ба мо дар дарсҳои тарбияи ҷисмонӣ таълим дода мешавад. Ҳангоми тамос бо фарши сахт, бофтаҳои нарми пушт иваз карда мешаванд ва пайвандҳои сахт дастҳо мебошанд, китфҳо ба назар ҳаракат мекунанд. Сальто, агар дар бадани инсон нишоне гузошта бошад, аз нӯги ангуштони дасти рост оғоз мешавад, пас бозуи даст чарх мезанад ва китф аз сабаби баъзе инерсия ба фарши сахт мчархад. Баъд, гуё дар болангчаи бачагона «из» ба таври диагональ аз китфи рост ба воситаи сутунмӯҳра, қад-қади бофтаҳои нарм ба тарафи чапи рон меравад. Бархоста, системаи пайвандакҳои «одам» ба самти ҳаракат ба самти асосӣ табдил меёбад. Ин дар ҳаракати баръакс ба пеш такрор карда мешавад. Бо ин роҳ, шахс барои ду сальто аз китфи худ ба мавқеи ибтидоӣ меравад. Дар оғози дарсҳо, Харин дилбеҳузурӣ ҳис мекард – инкишофи сусти мағзи сар таъсир кард, аммо дере нагузашта, ин ҳолат гузашт, чуноне ки бо шахси таълимдида рӯй медиҳад.

Бо роҳи «Ман наметавонам» ҳамагӣ 4 маротиба сальто анҷом дода, биомуҳандис коҳиши дарди дандонро қайд кард – тавре интизор мерафт, майна қисми ботинӣ, амиқи онро фаъол кард ва хуруҷи хун ба рафъи дарди дандон мусоидат кард. Харин пас аз хашт маротибаи дигар сальто дар фарши кабинааш аз байн рафтани дарди дандон бо хушнудй кайд кард. Ин тамоми шаб давом кард: хамин ки дандонхояшон дард мекард, Харин аз диван лағжида, чарх заданд, инчунин ҳар рӯз ҳаҷми машқҳои иҷрошударо ба қайд мегирифт. Кариб нисфи салютхои мукарраршуда аллакай гузаштанд. Пас аз ин, ӯ ба ёд овард, ки чӣ гуна ин сальтоҳои русиро ба ӯ омӯхтаанд – ин омезиши се машқ аст – «Каҷидани дастҳо дар камарбанди китф» ва «як ла Берч» ва «қадами каҷ» … печонидани дастҳо буд. осонтарин кор – шумо лозим буд, ки бархезед ва дастҳоятонро дар паҳлӯ истода, гӯё дар сими дароз тавассути ангуштони ишорат овезон карда бошед. Китфҳоро печонида, сарро ба ин ё он тараф тоб додан, камарбанди китфро печонед. Баъд машки дуйумро ба хотир овард – вакте ки у хануз курсантхои мактаби авиационй буд, дар болои асфальт хобида, пойхояшонро баланд карда, мисли маятник ё болангчахои бачагона аз як тараф ба тарафи дигар медавиданд. Дар ин ҷо иваз кардани бофтаҳои нарми hip ва пушт муҳим буд. Нигоҳ кунед, ки сангҳои тези рӯи фарш ба сутунмӯҳра осеб нарасонанд. Хуб, машқи сеюм – «қадамҳои каҷ» ҳангоми нишастан дар фарш ё ягон сатҳи сахт иҷро карда мешуд. Ҳамин тариқ, пойро мисли шнекти каҷ хам карда, маркази вазниниро аз як по ба пои дигар мегузаронем, ки онро низ ба дарун хам мекунем.

Ин машқ каме чандириро дар буғумҳои зону талаб мекард ва онро «қадами каҷ» меномиданд. Бояд гуфт, ки харин дар асоси схемаи гузоштани вазифа (ВАЗЪИЯТ -> ПРОБЛЕМА -> МАКСАД-> ВАЗИФА-> ХАЛЛ) ислоххои дахлдор ворид намуда, бе инструктор хонда метавонист. Бояд гуфт, ки худи сальто ба як ҳарфи муайяни алифбои чилу нӯҳ-рақами қадимаи славянӣ мувофиқат мекард, аммо кадом ҳарф барои Владимир Харин то ҳол сирре буд. Хануз сахар буд, ки Харин ин ду дандони дардмандро маглуб карда, дам гирифт. Ва баъд дар нимаи бедори нимхобӣ бо майнааш майдони рангинкамони бунафшро дид, ки аз синааш мебарояд. Ин майдони ӯ – биофилд буд. Аз дастон нуре ба амал омад. Вай бори аввал чунин манзараро мушохида кард – сарбории мағзи сар таъсир кард, майна гуё пӯсти баданро медид.

Вай аз хоб бедор шуда, хиссиёти худро дар рузномаи худ навишт ва бо рапорт ба командири киштй профессор Артур Штолц шитофт. Ба назди доктор Зайцева рафта, вай дар бораи кашфи худ ва биниши майдони биологӣ бо роҳи ворид шудан ба ҳолати тағйирёфтаи шуур сухан гуфт. Доктор Виктория Zaitseva бодиққат милки милки муоина ва баъзе илтињоби ёфт, муқаррар даҳони дањонро бо дору. Баъд вай бодиккат як катор сальторо тамошо карда, фильмеро, ки дар айёми бачагй ба у намоиш дода шуда буд, ба хотир овард – ин сальто решахои Волхов дошт. «Аммо мо ҷодугар нестем, ҷодугар нестем, балки олим ҳастем ва аз ин рӯ, ҳама чизро шарҳе ҳаст, чи мантиқӣ, ҳам илмию динӣ. Азбаски мо, чун авҷи офариниши Худо, ҳама нақшаҳои Худоро нисбати ҳайвонот, офаридаҳо дар дохили худ дорем… мо мисли Худо ҳастем… шояд қисматҳои амиқи мағзи сар ҷалб карда шаванд ва инсон ба ҳама чизҳои гирду атрофаш бо он нигоҳ мекунад, ки аллакай инкишоф ёфтааст. қобилиятҳо, муваққатан нофаъол. Дар ин бора Виктория санҷиши худро ба итмом расонд ва ба Харин барои чунин кашфи муҳим ташаккур гуфта, дар рӯзномаи худ дар бораи таҷрибаи илмӣ навишт, аммо аллакай дар рӯи замин, дар лабораторияи томографияи мағзи сар…

БОРОНИ МЕТЕОР

Бортинженер Юрьев аз садои сирена бедор шуд – вай аз сели метеорхо огох кард. Ва он гоҳ сенсорҳо нокомии барқро нишон доданд – ба эҳтимоли зиёд, панелҳои офтобии муқаррарӣ ноком шуданд. Юрьев дар ин бора фикр мекард – вай дар анбори дигар панелхои офтобй надошт. Аммо! Аммо транзисторхои советии П-214, ки дар дохили он кристаллхои германий доштанд, хануз хам корношоям буданд. Дар анбор 500-то буд, У яке аз онхоро бароварда, бо эхтиёт сарпуши транзисторро канда, узели кушодаи p – n – p ба тиреза овард. Ҷараёни рӯшноӣ аз Офтоб ҷараёнро дар кристалл германийи ин транзистор ба ҳаяҷон овард. Юрьев зондхои вольтметрро мутаносибан ба база ва эмиттер овард – Ура! шиддат хурд буд, ҳамагӣ 0,3 вольт, аммо он ҷо буд! Пас аз 8 соат дар тахтаи 17x17 сантиметр васл кардани 50 транзистор, вай онхоро ба тарафи офтобии станция баровард ва дар натича 1,3 вольт шиддат дар чараёни хурди хурд буд. Дарҳол роҳи ҳалли масъала кор карда шуд – иваз кардани панелҳои офтобии аз метеоритҳо сӯрохшуда бо транзисторҳои худсохти П-214, ки модели соли 1970 сохта шудааст. Ҳама чиз кор кард ва батареяҳои офтобии хонагӣ ба ҷамъ кардани энергия шурӯъ карданд, то батареяҳои истгоҳро барои парвоз бо Замин, бо Маркази Идоракунии Миссия пур кунанд!!!

ДИДАНИ ФАРИШТАХО

Профессори экспедициям тадкикоти илмй, ки вай хам командири киштии «Пегасус» Артур Штолц мебошад, маърузаи Харинро шунида, рухбаланд гардид. Вой, транзисторҳои P-214, ки соли 1970 дар СССР бароварда шуда буданд, дар соли 2028 дар ин ҷо муфид буданд! Такрибан 60 сол гузашт – захираи афкори илмй дар СССР чй кадар мустахкам буд! Профессор Штольц каме бештар аз панҷоҳсола буд ва то ҳол мактаби олимони шӯравиро пайдо кардааст, ки фикр кардан, ихтироъ карданро бо роҳҳои ғайристандартӣ, вале ҳама дар доираи мантиқ таълим медоданд! Бале, замонҳо буданд, замони бозёфтҳо буд, ки 70 дарсади ихтирооти тамоми башарият ба солҳои ҳафтодуми садаи бистум рост омад. У ба сари столи кор ни-шаста, ба пур кардани журнал шурУъ кард, захираи кувваи электр ба вай имкон дод, ки бо чарогхои авария кор кунад ва пас аз се руз батареяи офтобии Харин бояд тайёр шавад – сарфи назар аз хамаи захматхо, ин умеди охирин буд! У журналро пур кард, фикр кард, андеша кард ва ба тиреза нигарист – киштй аз сояи Замин баромада, пахлухояшро ба Офтоб водор мекард.

Ва он гоҳ ӯ як гурӯҳ одамонро дид – онҳо оҳиста суруд мехонданд ва бо шиорҳо дар як қатори параллел мерафтанд. Бале, бале, дар фазо, дар рафти параллелй. Дар субҳи офтобӣ, тасвир аҷиб менамуд! Вай бодиккат нигох карда, болхои одамонро дид – хафт нафар буд. – Бале, инҳо фариштагонанд! – хитоб кард Артур ва шитофт, ки ҳама чизро ба камераи видеоӣ сабт кунад, ҳангоми занг задан ба ҳамкорон. Тамоми ҳайати киштӣ фариштаҳоро диданд. Дар нимаи моҳи марти замони заминӣ, замони Рӯзи бузург буд ва ҳама якҷоя аз дидани худ шодӣ карда, ба сурудани ҳамду санои Худо шурӯъ карданд. Албатта, на ҳама дар киштӣ масеҳӣ буданд, аммо як гурӯҳи хурди олимон, атеистҳои устухоншуда ногаҳон аз воситаҳои импровизатсия салиб сохта, ба гарданашон овезон карданд. Дидори фариштагон тақрибан панҷ дақиқа буд ва ҳама чиз ба навор гирифта шудааст, ҳатто сурудҳои онҳо ба навор гирифта шудааст. Хамин тавр, мохи дар мадори Замин истодани киштй ба охир мерасид. Дар пеш тачрибахои бисьёре буданд, вале ин хеле «космикй» бо хости Офаридгор дар ёди мардум абадй монд!

ТАРБИЯИ БУИ ФИКРХО

Вақте ки профессор Артур Столз ҳанӯз донишҷӯ буд, онҳо ҳамчун донишҷӯ бозӣ карданро дӯст медоштанд. Онхо хангоми савори автобус аз руи чехра, сару либос, рафтору гуфтор ва бисьёр аломатхои дигар касбу кори одамонро ба худ мегирифтанд. Нафакахурро аз студентон фарк кардан осон буд, вале духтурро аз муаллим фарк кардан хеле душвор буд – охир, хардуи онхо ходимони илманд, танхо бо онхо сухбат кардан, ки ин бо коидахои кооперация манъ карда шудааст. бозӣ. Хангоме, ки дар автобус студентон ва чанде аз онхо на бештар аз 3—4 нафар буданд, кайд мекарданд ва дар истгохи зарурй фуромада, ба якдигар кайд мекарданд. Бисёр монандӣ вуҷуд дошт. Ва касе, ки бештар бозӣ кардааст, ғолиб дониста мешуд.

Масалан, ҳарбиён ва милисаҳо ба осонӣ тахмин карда мешуданд – осори рӯҳонӣ дар чеҳраи сахтгиронаи онҳо дар бораи худ нақл мекард. Ваќт гузашт ва насли ояндаи донишљўёни физика ин бозиро ба дигар донишљўён гузаронид. Дар солҳои 2000-ум компютер, яъне зеҳни сунъӣ ба бозӣ пайваст карда шуд. Дар намуди зоҳирӣ, гаштугузор, зеҳни сунъӣ дар байни ҷараёни мусофирон авбошону террористонро меҷуст. Фоизи тахмин ба 80 фоиз расид ва ин фоизи калон аст. Аммо аз ҳама бештар дар симбиози компютер ва шахс тахмин карда мешавад. Мард дид, ки он чизеро, ки мошин дида наметавонад – ин осори маънавиёт дар симои одам аст. Ин тавассути амалияи дуо, рафтан ба хидмат дар калисои православӣ, риояи муқаддасоти калисо ба даст омад. Ва ҳоло, ки дар соли панҷуми охирини таҳсил таҳсил мекунанд, донишҷӯён аллакай ҳис мекарданд, ки чӣ тавре ки мегӯянд, тамоми мусофирони метро, автобусҳо, ҳамсафарони ҳамсафари мошинро дар дохили мошин ҳис мекарданд… Бояд гуфт, ки донишҷӯёни аз ҷиҳати рӯҳонӣ пешрафта чӣ истифода мекарданд. ворид шудан ба олами эҳсосии ботинии шахсро бо ин тарзи «эътироф» кардани иттилооти роҳибон, низомии касбӣ, судяҳо меноманд.

Аммо ҷаҳон дар ҳоли рушд буд, пешрафт дар технологияи компютерӣ буд ва зуд пеш мерафт. Соли 2010 бо шиддати андешаи оператор компютер аллакай бе сим идора карда мешуд. Гарчанде ки на ҳамаи ин таҷрибаҳо дар домени ҷамъиятӣ буданд, онҳо буданд. Ва он гох саволи асосй ба миён омад – оё компютери пуриктидор фикри одамонро, масалан, савори автобус хонда метавонад? Шояд маълум шуд, аммо дар он рӯзҳо ин як техникаи вазнин буд, аммо аллакай дар соли 2025 ин техника ба андозаи як қуттӣ сигор кам карда шуд. Албатта, мисли пештара, дар шинохти шахсӣ симбиозии инсон ва компютер, дурусттараш, инсон ва интеллекти сунъӣ натиҷаи бузург дод. Ва инак, мо ба таҷрибаи асосии илмии гурӯҳи тадқиқотӣ дар Пегасус меоем. Гап дар хамин аст. Ҳангоми дар автобус шахсе, ки компютер дорад, ҳатто хурдтарин компютер бояд дар наздикии шахси тафтишшаванда бошад. Чӣ мешавад, агар он террорист бошад? Инак, идеяи «хис кардан», хондани симои равонии одамон аз дур – аз кайхон, масалан.

Мавҷи басомади ультра баланд ба воситаи шуои пуриқтидори шуоҳо интиқол дода шуд; дар рӯи замин ин шуо вобаста ба танзимот радиуси диаметраш аз панҷ то ним метрро ишғол мекард. Оператор тавассути моҳвора издиҳоми одамонро тафтиш кард, то одамони дорои фикрҳои манфӣ ва хашмгинро ҷустуҷӯ кунад. Ва онхоро муайян карда, тамоми комплекси тадбирхои оперативй-чустучуиро ба хам пайваст карданд. Тарафи дигари медал дар ин тачриба низ буд – аз масофаи дур ба одаме, ки захмдор шуда буд, масалан, бемор, дар рох кадам меза-над. Басомади муайянро шуоъ аз кайхон аз спутник мерасонд, ки табиист, ки касе онро намешунавад, баъд суръати кори майнаи одамро мукаррар мекард ва дар мавриди зарурй тамоми хислатхои заруриро аз чанговари ярадор дур карда метавонист. Аммо ин тарафи харбии тачриба аст. Ҳама ҳисобҳои назариявӣ дар солҳои бистуми асри 21 буданд ва сол аллакай 2028 буд. Инак, хама чиз, чи дарачаи тачхизоти техникии киштй ва чи дарачаи илмии тадкикотчиён ба дарачаи даркорй буд. Хайати команда интернационалист, масалан, Василий Харин рус буд, аз Пермь 42-сола буд ва ин дуюмин экспедитсияи кайхонии у буд. Бортинженер ва биологи нопурра кор карда, дар бораи киштй ва дар бораи одам кариб хама чизро медонист. «Системаи психобиомеханикй – одам» – чунон ки у гуфтанро дуст медошт.

Фармондеҳи киштӣ, профессор Артур Штолз, аз Олмон буд ва нақши ӯ бештар дар гирдиҳам овардани тамоми аъзои экипаж ва роҳбарии лоиҳа буд. Вай инчунин як равоншиноси пурравақт буд, дар яке аз дайрҳои Швейтсария таълим гирифта буд.

Духтури экспедиция Светлана Моисеевна аз Исроил буд, ки кувваи вай майна, таркиби хун, биомавчи хам майна ва хам одам мебошад.

Системаи зеҳнии «Вагриус» аслан аз ИМА буд – кам кардани чипҳо дар ин кишвар дар солҳои 90-уми асри 20 ба ҷои аввал баромад. Интеллекти сунъӣ ҳам дар реҷаи барномавӣ ва ҳам дар соҳаи эрудиция худаш омӯхт – дар бозии шоҳмот дар рӯи замин ба он баробар набуд. Масалан, вай дар сурати руй додани фалокат бе дахолати одам киштиро мустакилона ба замин фуровард.

Албатта, аъзоёни дигари экспедиция, роботҳо ва бисёр чизҳои дигар буданд, ки дар зер навишта мешаванд.

Хамин тавр, чи дар сохаи ба масофаи дур гузарондани энергия ва чи дар хондани тасвирхои фикрй дар масофаи дур аз мадор барои тачриба хама чиз тайёр буд. Дар замин як гурӯҳи ихтиёриён низ буданд, ки дорои хусусияти дохилии гуногун мебошанд. Ҳама чиз тайёр буд. Аммо ин садама бо панели офтобӣ як мушкилии хурде шуд – як киштии таъмири боркаш аллакай аз Замин парвоз мекард, аммо ҳоло ҳама аз батареяи офтобии хонагӣ аз транзисторҳои германий, ки дар солҳои ҳафтодуми асри бистум бурида шудаанд, истироҳат мекарданд. аср.

БИОРОБОТ ДАР дайр

Пас аз ҷарроҳии дасташ ва пешинаи нав дар Biomax 21 дӯхта шуд, то ба ҷои дастони кӯҳнае, ки дар задухӯрд бо хирс гум шуда буд, шӯрои табибон тасмим гирифт, ки ӯро ба дайр, ки 30 километр дуртар аз шаҳраки илмӣ воқеъ аст, фиристанд. Дар он ҷо бофтаҳо шифо меёбанд ва вазн ба ҳолати муқаррарӣ бармегардад ва фикрҳо дар бораи ҳаёт ором мешаванд. Борис Борисович Алейкин, ки ин номи Biomax дар 21-уми умри инсониаш буд, розӣ шуд. Ӯ, ки собиқ низомиён буд, аллакай ҳаёти дуюми биороботро ба сар мебурд ва мехост ҳаёти калисоро аз дарун бубинад.

Монастири Воробьев, ки дар наздикии дехаи Гунҷишкҳо вокеъ аст, хурд буд. 20 cap модагов бо гусола, 2 трактор ва 30—35 бародар. Дар он ҷо ҳамагӣ 3 роҳиб буданд – худи аббот, падар Филипп, ёвари ӯ роҳиб Андрей ва роҳиб Сергий, ки ҳанӯз дар калисо писарбача буд ва ба дараҷаи роҳиб расид. Бародарон, ба истилоҳ коргарон, асосан майзадагони собиқ буданд, ки бо амри тақдир аз хонаву ҷои кор маҳрум шуданд. Дар ин чо дар дайр як гуруди нашъамандон, одамоне, ки адои хизмат карда буданд, низ буданд.

Борис Борисич бо автобуси муқаррарӣ ба он ҷо омада, то монастир 2 километрро тай карда, калисоро дид. Хама чиз, чун дар харитаи аэрофото-ратй – дар дур хонаи сеошьёнае, ки бародарон дар он чо зиндагй мекарданд, дар шафати анбор вокеъ аст… Аз дур бог ва хаммом ба назар мерасид. Ба магазини иконхо даромада, дар он чо рохиб Андрейро дид, ки пеш ходими илмии Институти тадкикоти илмии электроника буд. «Ва чаро вай ду сол пеш аз институти тадкикоти илмии мо рафт, чй уро ба ин кор водор кард – оромии монастир?

Дар маъбад ором буд, Андрей баъзе коғазҳоро иваз мекард ва Борис (ӯ ҳам биороботи Biomax 21 аст) оромона пурсид: «Ман мехоҳам, ки ин ҷо… пас аз ҷарроҳӣ дастамро табобат кунам ва асабҳоямро ислоҳ кунам, дар куҷо метавонам? чизҳоро тарк кунед ва умуман ман ҳоло дар куҷоям?» – О, бале, шумо дируз занг задед, – гуфт рохиб Андрей. «Шиноснома ва телефони мобили ва инчунин пули нақдро ба ман гузоред – ба шумо дар ин ҷо лозим нахоҳед шуд ва аз паси ман равед.» Борис паспорт, телефони мобилиро тарк кард, гарчанде ки дар бадани ӯ телефони мобилии дуюм сохта шуда буд, инчунин радиопередатчик бо телефони моҳвораӣ. Бо Марказ дар вақти дилхоҳ, ҳангоми анҷом додани кор ва ҳатто сӯҳбат бо одамони дигар тамос гирифтан мумкин аст.

«Оё ман метавонам бо худ дурахш нигоҳ дошта бошам?» пурсид Борис, дурахш аккумулятори ни-шондодашуда буд, онро ба сеть дохил карда, заряднок карданд, баъд заряд ба системаи интеллектуалии биоробот гузаронда шуд. Азбаски майна ва дили биоробот одам буд ва ҳама чизи дигар, аз ҷумла мушакҳо, узвҳои дарунӣ ва скелет сунъӣ буд, ҳамаи ин дар ду-се рӯз як маротиба заряди энергияро талаб мекард. Аз хӯрок, Борис метавонист ҳама чизро бихӯрад, аммо ӯ инчунин метавонад муддати тӯлонӣ бе хӯрок бимонад. Аз одами миёна хеле дарозтар аст. Вай метавонист як дона гандумро муддати тӯлонӣ бихӯрад – он дар меъдаи сунъӣ ба моддаҳои ғизоӣ таҷзия мешавад.

«Мо як дайри хеле сахтгир дорем, аммо азбаски шумо оташдон ва ҳамзамон посбони шабона хоҳед буд, шумо метавонед бо худ чароғак дошта бошед» гуфт роҳиб Андрей ва дӯкони иконаро пӯшида, Борисро ба хонаи бародарон бурд.

Борис як хонаи калонеро барои шаш нафар нишон доданд, катҳо дар ду қабат дар атрофи деворҳо буданд. Онҳо инчунин дар таҳхона стокер нишон доданд, онро гарм кардан лозим набуд, ба захира ҳезум ва пораҳои ангишт овардан, ба тартиб овардан, сими кандашудаи барқро дуруст кардан, сими телефони дохилии дайр дароз кардан ва насб кардан лозим буд. дар он ҷо телефони кӯҳна. Борис Борисович чй кор кард.

Дар вакти таомхурй Борис ба гирду атроф нигариста, тамоми бародаронро ба ёди зехни сунъии худ навишт – майзадагон ва нашъамандони дируз бо либоси тозаву озода пушида, дар чехраашон сурх буд. Ҳама бедор ва ҳушёр буданд. Танҳо яке аз онҳо – Дмитрий, ки баъдтар Борис ному насабашро аз базаи Вазорати корҳои дохилӣ фаҳмид, акси чеҳраи ӯро муқоиса карда, хира буд. Дмитрий аз ақл берун шуд, ӯ, раҳбари гурӯҳи муташаккил, дар ин ҷо лона кард. Ӯ мебоист имшаб як гурӯҳи героинро барои интиқоли минбаъда ба Аврупо ба дайр меовард. Ва он гоҳ ин нав. Ба сифати штурман ва посбон таъин шудааст. «Новобаста аз он ки вай аз милисахо чй тавр биоробот буд, – фикр мекард Дмитрий. Рӯдааш дар тӯли солҳои зиндон ва «сайёҳон» -и тӯлонӣ ба зон нагузошт. «Имшаб, ректор падар Филипп бо кори худ дар шаҳр, ба епархия меравад. Роҳиб Андрей хоб хоҳад кард ва монах Сергиус шабона дар маъбад барои тамоми ҷаҳон дуо хоҳад кард. Аммо ин бо дасти дардовар дохил карда нашудааст. дар накшахои ман. рузе мешавад, хурок мешавад, – аз дил гузаронд Дмитрий ва ба нушидани чой шуруъ кард.

Борис бошад, ба китобхона рафт, чанд китоб гирифт. Дар он ҷо Теофан Реклюс бо «Таназании ноаён» ва Ҷон аз нардбон ва ғайра буданд. Дар таҳхона кати эстакадае буд, ки аз тахтаҳо васл карда шуда буд, ки дар он Борис як даста китобҳоро печонида буд. Дасти ҷарроҳӣ дард мекард, дарзҳо ҳанӯз аз биологӣ бардошта нашуда буданд. Мувофиқи маълумоти сенсорҳои бадан, ҳама чиз муқаррарӣ буд, дар давоми 48 соат пур карда шуд. Ҳарчанд ӯ як-ду соат хоб мекард, то шаб нахобад, балки китобхонӣ кунад ва гирди дайр давр занад.

Ҳаво торик мешуд… Борис тавонист як-ду соат дар камерааш хоб кунад – касе ӯро ба ташвиш наовард, ҳама дар итоаткорӣ буданд. Вакти он буд, ки барои адои намози шоми фарзӣ ва ҳукмронии бародарона ба маъбад равем. Ки ӯ кард.

Борис аз ҳама каме пештар истода, худро баробар убур кард, ки ба масеҳӣ мувофиқ буд, аммо аз берун чашмонашро ба худ нигоҳ дошт. гуё худро бо чашми бародаронаш медид. Вай дар худаш биоробот надод – хўрд, хоб кард ва мисли одам намоз хонд. Вай медонист, ки Ақли Олӣ бешубҳа вуҷуд дорад, аммо ба таври догматикӣ, ҳамчун инсон, ӯ ҳанӯз имони кам дошт ва ҳар як мавҷудияти дуюми худро дар рӯи замин эҳсос намекард. Ғамхории ӯ дар бораи ӯ.

Қарори шом ба охир расид, бародарон дар як давра истода, аз он гузашта, аз ҳамдигар бахшиш пурсиданд. Пас аз тарк кардани маъбад, Борис фикр карданро осон ҳис кард. Ин бори аввал дар муддати тӯлонӣ буд. Системам интеллектуалии биоробот кори пурчушу хуруши майнаро дар лахзаи дуои умумии бародарона кайд кард ва акнун майна андаке дам гирифт, ки ин як навъ эйфорияи шодмонй хизмат мекард. Ин файз набуд, он эҳсоси номаълуме буд, ки ба хотири он Biomax 21 ба дайр омад.

Вай ба дегхона омада, аз аэрофотосу-рате, ки аз спутник гирифта шудааст, бо харитаи харакати худ дар атрофи дайр мукоиса кард. Сеанси аввалини муошират бо Марказ соати 2-и пагохй дар назар дошта шудааст. Зарур буд, ки ҳама биноҳои дайр аз моҳвораи Cosmos 976 барои ҳуҷраҳои пинҳонӣ ба таври иловагӣ равшан карда шаванд. Эҳтимол меравад, ки дар ин ҷо дар дайри Воробьев канал барои интиқоли маводи мухаддир ба Аврупо таъсис дода шудааст. Хуб, Борис Борисович, номи биороботи Biomax 21, ба ҳузури тасодуфии дузди рецидивист дар ҳудуди дайр бовар намекард. Ба иттилои ВКД, ин Жук Дмитрий Львович, соли таваллудаш 1970 будааст. Кормандони оддии ВКД ин дайрро давр зада гузаштанд – ин ҷо аз шаҳр дур, ором аст ва барои гузаронидани чорабиниҳои оперативӣ-ҷустуҷӯӣ дар ҳудуди дайр иҷозат медиҳад. Бале, ва қувват кофӣ набуд. Барои ворид шудан ба дайр, ки дар он ҷо посбонони худ, як навъ давлат дар дохили давлат мавҷуд аст, бояд як навъ полис будан лозим буд.

Торик шуд… То cap шудани сессияи алока 3 соат монда буд. ва Борис ба омухтани асархои монах шуруъ намуд. Ва ин аст он чизе ки ӯ хондааст. Маълум мешавад, ки роҳибони юнонӣ барои ҷалби файз ҳамеша бо нимпичиррос «Исои Масеҳ… Исои Масеҳ» такрор мекунанд. Ҳамин тавр, вақте ки онҳо ба ҷое мераванд, ҳамеша дар кор. Ин як қисми дуои Исо буд, тӯҳфае, ки дар замонҳои қадим пайдо шуда буд. Бо соҳиби атои дуои Исо, шахс дигаргун шуд, ба Худо монанд шуд, тӯҳфаҳо ба даст овард. Инак, биоробот нимпичир-пичир, охиста бо таваққуф ба сухан оғоз кард: «Исои Масеҳ… Исои Масеҳ». хамин тавр 2,5 соат гузашт.

Ҳама хоб буданд, танҳо сагҳои навбатдор дар назди дари хонаи бародар танбалона мехобиданд. Борис аз таҳхонаи стокер баромад, вале баъд қувваи номаълум ӯро боздошт. Марде аз наздаш гузашт. Мард Борисро пайхас накард – агар каме пештар ё дертар баромада мерафт, якдигарро медиданд. Биоробот радиатсияи инфрасурхро ба кор андохта, дар назди буттаҳо як ҷиперо дид. Аз мошини ҷип бандчае дода шуд ва он оҳиста-оҳиста ва хомӯшона пеш рафт. Мард бастаи сафедро мисли соя оромона қабул карда, аз назди Борис, ки дар таҳхонаи стокер меистод, гузашт. Дар ҳамин ҳол, Борис бинии электрониро пайваст кард – «Героин! Сифати аъло!» – Ин ҳамон чизест, ки дар баста буд.

Қарор фавран омад – бидуни рафтан ба ҳаво, ки онро ламс кардан мумкин аст, барои фирор аз дайр. Ва фавран давед. Бо ситораҳо ориентация карда, Борис дайрро тарк кард – тақрибан 25 километр пештар аз роҳи берун аз ӯ, субҳ то ҳол бо Марказ тамос мегирифт. Аммо ӯ аллакай аз дайр дур хоҳад буд.

Вай бо рохи кишлок кадам зада, бо ним пичиррос такрор мекард: «Исои Масеҳ… Исои Масеҳ…» Ва баъд дар тарафи чап ботлоқи хурде буд. Хамаи датчикхои биоробот муътадил кор карданд. Ва он гох аз савсанхо равшан шунид, ки «Чй одами хушбахт аз назди мо мегузарад… Чй хушбахт! ва Борис возеҳ ҳис кард, ки он ҳолати тасвирнашаванда, тасвирнашаванда, ки файз номида мешавад!