Текст книги "Mən bir susmaz duyğuyam ki…"

Pərdə qalxır, səhnədə heç kim yox, bir zaman sonra Sara sadə geyinmiş, başında bir qara örpək, mütəfəkkir halda daxil olub, Bəhram üçün baxır.

Sara. Ax, fələk! Bu nə fəlakətdir ki, məni saldın, mən ki, ömrümdə bir kəsi incitməmişəm! Ya rəbbi, niyə məni incidirlər? Məni evdən çıxarıb həyətin o biri başında bir daxmada oturdublar. Eybi yoxdur, hər yerdə olursam-olum, fəqət bircə Bəhrama bir şey olmasın. Onun sağlığından başqa bir şey istəmirəm. (Bəhram gəlib qapı yanında gizlənir.) Onu da bir neçə vaxtdır ki, gormurəm. Yəqin biçarə mənim bu halımı görüb utandığından yanıma gəlmir. Ah, yazıq əmim oğlu nə eləsin, hənuz tələbə ikən dərsdən alındı, əlində də bir şey yox. Dünən gedib bacılığım Soltan bəyin qızına yalvarmışam atasına desin ki, ona öz kantorunda münasib bir yer versin. O da 60 manat ilə bir yer verəcək, vallah yetər, ac da olsaq, eybi yoxdur. Ah, yazıq əmioğlu, nə edim? Bilirəm, sən məndən utanırsan, mən də səndən utanıram ki, əlimdə bir şey yoxdur. (Burada fikrə gedib, başını stolun üstünə qoyur.)

Bəhram. Ey dili-qafil! Necə oldu ki, mən belə mələküzlü, süzgün baxışlı bir qızdan əl çəkib də, Pərini istədim? Milyonlaramı uydum? Ax, o milyonlar ki, səadətin açarı deyildir. Belə də insaf olar ki, biçarə Saranın illərlə davam edən məhəbbətini sındırıb da, əhdimi buraxıb da, bir başqasına əsir oldum. Bax, Bəhram, siması nə qədər məhzun, nə qədər həzin! Mən gecə-gündüz qəhqəhələrlə gülməkdə, söhbətdə, işrətdə ikən, o məni səfil, kəsrəti-qəmdən küçələrə düşmüş zənn edir. Daima mənim üçün çalışır. Ox, simasında nə can sevən məhzuniyyət! Yanaqlarında nə sevimli qızartı, gözlərində… Ax, o ahu baxışlarında nə qədər məlulluq! Oturub məni gözləyir. Məndən başqa bir kimsəsi yoxdur… Gəl, Bəhram, əl çək hər bir şeydən, sağlam bir vücuda malik ikən özünü qeyrilərə əsir etmə! Al ağuşuna bu dünyanın sevimli hurisini, uzaqlaş bu vicdanı napak olan hiyləgər insanlardan, çəkil bir guşeyi-xəlvətdə çalış və kimsəyə möhtac olmadan, yaşa. Səadət budur. Ya rəbbi, bəsdir bivəfalıq etdim! Qəhr olsun dünyanın milyonlar sayəsində vücuda gələcək səadəti! Səadət nə? Səadət Saranın məhəbbəti deməkdir. O… o… ox, Bəhram! Biinsaf! Belə bir vücuddan da üz çevirmək olarmı? Yox, bəsdir! (İçəri girmək istəyir, gedir, dayanır.) Tədarük görülüb, mənim üçün bu günlərdə toy olacaq. Bəs o? Özümü bütün şəhər içində bədnammı edəcəyəm? Sultan bəy ki, mənim əmimin pulu ilə dolanıb, indi onun yanında xidmətmi edəcəyəm? Ah nə etməli? Daha nə olub, keçən keçib, əvvəldən zərərini gör, bir işə başlama, başladın, nəhayətə vur. Saranı da minlərlə adam istəyir. Mən olmayım, bir qeyri milyoner olsun, hələlik bir az incisə də, sonra hər şey yadından çıxar, daha söz vermişəm, toy olacaq… (Fikrə gedir, Sara yenə başını qaldırır.)

Sara. Ah! Gecə keçdi, niyə bu yazıq Bəhram gəlib çıxmadı? Neçə vaxtdır gözləyirəm, gözləyirəm, gəlmir, gedirəm. Vallah, zərrə qədər öz dərdimi çəkmirəm! Daima onun fikri! Qorxuram yazıq özünü həlak etsin. Bəlkə onu buradan qovublar? Ah! Yazıq Bəhramciyim, haradasan?

Bəhram. Nə eləyim? Bu sözlər hərəsi bir iynə kimi mənim sinəmə batır. Gəl, Bəhram, əl çək hər bir şeydən.

Gülnisə daxil olur.

Gülnisə (çığırır). Nə var, burada oturmuşsan? İtilib öz yerinə getsənə, bu vaxta qədər burada nə eləyirsən? Elə onu istəyirsən ki, həyətdən də çıxarılıb qovulasan?

Sara. Mən öz əmim oğlunun halını bilmək üçün bura gəlib onu gözləyirəm.