Текст книги "Где, когда и как родился мугам"

Тариел Азертюрк
Где, когда и как родился мугам?

Tariyel Azərtürk

HANKI MƏKANDAN, HANKI ZAMANDAN BAŞLANIR MUĞAM?

http://superizdatelstvo.ru

Все права защищены. Никакая часть данной книги не может быть воспроизведена в какой бы то ни было форме без письменного разрешения правообладателя.

© Тариел Азертюрк, 2017

© СУПЕР Издательство, 2017

Elmi redaktorları

Rafiq İmrani, Sənətşünaslıq doktoru, professor Kars Kafkaz Universitesi Devlet Konservatuarı kafedra müdiri, Türkiyə

Azər Abdulla (Azər Abdulla oğlu Əhmədov), Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi və Jurnalistlər İttifaqının üzvü, “Oğuz eli” qəzetinin və “Yazıçı” xüsusi buraxılışının redaktoru, Azərbaycan

Научные редакторы:

Рафик Имрани, доктор искусствоведения, профессор зав. кафедрой Карсского Кавказского Университета, Турция;

Азер Абдулла (Азер Абдулла оглу Ахмедов), член Союзов Писателей и Журналистов Азербайджана, доктор философии по филологии, редактор газеты «Огуз эли» и спецвыпуска «Язычы,» Баку, Азербайджан.

* * *

Orta, Orta İxtisas məktəbləri, Kollec və Musiqi Akademiyasının müəllim, tələbə və geniş oxucu kütləsi üçün nəzərdə tutulur.

Книга предназначена для старшеклассников средних музыкальных школ, студентов и педагогов музыкальных колледжей, а также для студентов, доцентов и профессоров музыкальных академий, где преподаются секреты мугамов. Она представляет интерес и для широкого круга читателей.

* * *

Kitab Asəf Zeynallı adına Azərbaycan Musiqi Kollecinin muğam və nitq mədəniyyəti üzrə müəllimi dostum və həmyerlim Məhərrəm Həsənəli oğlu Dövlətovun mövzuya göstərdiyi xüsusi marağı, titrək hissləri və xahişi əsasında tərtib edilib.

Книга составлена по просьбе моего друга, педагога по мугаму и культуре речи Бакинского Музыкального колледжа им. Асафа, Зейналлы Магеррама Гасанали оглу Девлатова, который с большим трепетом относится к мугаму, изучает и передает новым поколениям секреты древней музыки и проявляет особый интерес к его истории.

Kitab yazılıb: 2010–2016, Sietl, ABŞ.

Книга написана – 2010–2016 гг., Сиэтл, США.

GİRİŞ

Kitab müəllifin işləyib hazırladığı semantik modelləşdirmə metodu ilə transliterasiya olunmuş mixi yazılı mətnlərin türk dilinin (əsasən Azərbaycan türkcəsinin) qanunları əsasında oxuduğu və ilk dəfə rast gəldiyi muğam barədəki elmi dəlillər əsasında tərtib olunub. Qədim mətnlərdə uşşaq, rast, mahur, dağuna (müasir heyratı) və demüz (indiki segah) muğamlarının adlarına rast gəlinir. Qədim müəlliflər əsərlərində Azərbaycanın simli musiqi alətlərindən uda, tara, saza, cama və nəfəsli alət zilə (zurnaya) tez-tez müraciət edirlər. Sonuncu alət hətta yarandığı 8 min il qabaq hesab edilən şəkil yazı sistemində zil adı ilə də piktoqram işarə kimi peyda olur. Yaşadığı dövr eramzıdan əvvəl 4-cü-5-ci minillik hesab edilən Babilistan şair və astronomu Enlil İsmə Dağanın öz adı ilə birgə yadigar qoyduğu üç şeiri sübut edir ki, onlar qəzəl janrındadırlar və qəzəl də, yalnız muğama xidmət üçün yaradılırdı, bu gün də məhz bu məqsədlə yaradılır.

Bütün bunlar muğam ifaçılığının ən vacib atributlarından sayılır. Aşkar edilənlər müəllifə əsas verir ki, Azərbaycan ictimai fikrində indiyə qədər dominantlıq edən – guya muğam orta əsrlərin məhsulu olub, islamdan, ərəbdən, farsdan, əfqandan iqtibasdır – yanlış fikirləri rədd edib, muğamın və bütün sadalanan ona xidmət elementlərinin öz kökləri ilə tarixöncəki dövrə gedib çıxdığını əminliklə vurğulasın. Çoxlu təkzibolunmaz dəlillərlə sübut edilir ki, onların yaradıcısı da, digərlərinə ötürücüsü də türkün əcdadıdır. Muğamın da və adları çəkilən musiqi alətlərinin də kimdənsə iqtibasından söhbət gedə bilməz. Onların ilkin sahibi türkdür. Belə ki, indiki İraqda qalıqları qalan Allah “melçesi” (ocağı) Ziqquratdan (Cıqqur at) tapılmış gil yazılı daş qəbalə türk dilindədir və orada uşşaq muğamının adına dörd dəfə rast gəlinir. Bütün bunlar müəllifə ilk dəfə muğamın şəcərə ağacını da, onun mərkəzdənqaçma (“Şumerdən” “sapma”) fizika qanunu əsasında dünyaya yayılma xəritəsini də tərtib etməyə imkan verir.

Lap son dövrlərdə oxuduğu lyapis-lazuri lövhəsinə həkk edilmiş dörd adam fiquruna və mixi yazıların məzmununa söykənən müəllifə əski Babildə, Ete elində və Turanda uluların Muğam Akademiyasına malik olduqlarından və orada gənc mütəxəssis vokalistlərə muğamı tədris etdiklərindən geniş söhbət açmağa imkan verir. Lövhədəki motivasiya müəlliməsinin əlindən tutaraq, ali savadlı muğam ustasının yanına gətirdiyi gənc tələbə qızın və anun anasının fiqurları qədim dinamik muğam ustalarının emosiyalarını bütün çalarları ilə özündə əks etdirir. Müəllimə ustaddan qızı dinləyib, ana məsləhətlər verməsini xahiş edir. İlk dəfə oxucu üç Azərbaycan muğam ifaçısının şəkli ilə tanış olmaqla yanaşı, Ustadın öz dilindən enən iki Azərbaycan muğamının (Dağuna və Demüz) əski adlarını da, onlara xas xüsusiyyətləri də məhz bu lövhədən öyrənəcək. Muğamlar barədəki xarakterik çalarlar çox qisa olsa da, 4200 illik tarixin qatlarını yara biliblər.

Kitabın növbəti fəsilləri ayrı-ayrı muğam növlərinin doğulma səbəblərinə, yarandıqları təbiət hadisələrinə və cəmiyyət gerçəkliklərinə həsr edilib. Müəyyən olunub ki, adları indiyə qədər ərəbcə, farsca açılmalarına səy göstərildiyindən mənşəəcə bizə yadlaşdırılan muğamlar barədəki məlumatlar uydurmadan başqa bir şey deyil. U yalanlar öz növbəsində bu unikal, zəngin musiqi dünyasını nonsensliyə sürükləyib. Muğamlarımızın çoxunun adları əslində təmiz türkcədir və buna diqqət yetirməmək çoxlu yanlışılıqlara gətirib çıxarıb. Bu adlardan yola çıxaraq, onlar barədə həyati gerçəklikəri açmaq mümükündür. Məs., simayi şəms (Günəşin siması (üzü) və ya səthi) əcdadların allah sandıqları Günəş səthində baş verən qasırğalardan; mahur və ya mahur-hindi muğamı ulularımızın digər allahları Mərdukun göylərdə törətdiyi bərqvurma, gurultu, səma çaxnaşmaları və yağış və dolu yağdırmalarından; Dağuna (heyratı) yenə də zəlzələ allahı Mərdukun yerdə həyata keçirdiyi od püskürmələrindən törəyiblər. Ona görə də müəllif onları bir salxımın zingirtələri tək bir sapdan asaraq, yaratdığı qrupu həm də “Mərduk muğamları” adlandırır.

Bayatı janrında yazılmış muğamları digər bir salxımdan asan müəllif, onların kökünün 3000 il öncə türkün Ete eli ölkəsində taxta oturmuş, ulu sərkərdə, mümkün ki, şair və bəstəkar, adı mixi yazılardan enən Ulu Xan Bayat Çapan dövründən gəldiyini əldə etdiyi yazılı dəlillərlə sübut etməyə çalışır. Qeyd olunur ki, şahanə səslənən bayat muğamlarının yaradıcıları türk dünyasının yarısını təşkil edən qüdrətli oğuz xalqlarının ulu babaları Oğuz Xanın da əcdadı olmuş Ulu Xan Bayat Çapan və ondan törəmiş və zaman-zaman şərqə yayılmış bayatlar nəslinin mənən zadəgan övladları olmalıydılar. Bu cür alicənab, sanballı əsərləri özlərinə himn kimi yazanlar nə ərəb, nə fars, nə əfqan deyil, məhz Bayatın öz doğma türk törəmələridir. Ona görə də müəllif bu tip muğamları “Bayatı Muğamları” ilə bərabər, həm də “Ulu Xan Bayat Çapan muğamları” adlandırmağı da təklif edir.

Onlar da bəy, xan, əlahəzarat, şah, imperator mənasını verən və sanballılığı ilə şərəflənən Hümayun muğamı kimi xana, şaha, taxt-tac sahibinə yaraşan muğamlar olub, harada yaşamalarından asılı olmayaraq, həmişə şah, xan, lider, sərkərdə, şair olmuş ulu Bayat nəsillərinin himni kimi dünyaya gəliblər.

Digər qrup muğamlar dəstinə, yəni demüz (dem-göz yaşı və üz-üzən) muğamlarına sonradan verilmiş fars mənşəli sayılan segah adı ilə yanaşı, onların qədim türk adlarının da bərpası kitabda bol olan sxemlərdən birində öz əksini tapıb.

Kitab başdan ayağa hələ indiyə qədər heç kəsin muğamlar barədə eşitmədikləri mətləblərlə zəngin olduğundan çox bədgümanlar üçün mübahisə mənbəyi olsa da, praqmatikdir, perspektivlidir, həddən ziyada maraqlıdır.

Введение

Книга составлена на основе данных о мугаме, впервые полученных из клинописных текстов, прочитанных по законам грамматики древне-тюркского языка. Конструирование десятков транслитерированных текстов методом семантического моделирования позволило автору выяснить, что в древних надписях встречаются названия пяти мугамов. Это мугамы ушшаг, раст, махур, дагуна (совр. хейраты), демуз (совр. сегьях). Древние авторы в своих творчествах неоднократно обращаются к азербайджанским струнным инструментам, таким как уд, тар, саз, джам, – и духовному инструменту зил (зурна).

Обнаружены и переведены на современный язык три газели античного поэта Энлиля Исмы Даган, который, по историческим данным, жил и творил 6500 лет тому назад в Вавилонии.

Как известно, все вышеперечисленное – есть главные атрибуты исполнения любых видов мугамов. Все это позволило автору, вопреки утверждениям многих специалистов о том, что мугам является продуктом Средних веков, выдвинуть весьма объективную идею о более древнем происхождении как самого мугама, так и его перечисленных атрибутов. Они своими корнями уходят вглубь веков. Так, в стенах главного Божьего дома, называемого Зиггурат, руины которого находятся в Ираке, найдена призма с клинописью, где четырежды упоминается мугам ушшаг.

На основе новых данных автором впервые составлены как генеалогическое древо мугама, так и карта распространения его по всему Востоку. Полностью установлена метафизическая природа мугама.

На одной из табличек из ляпис-лазури выгравированы фигуры древнего мугаматиста – педагога, к которому обращается учительница студентки-вокалистки с просьбой, чтобы тот послушал ее и дал свои советы. В тексте по краям таблички отражены советы педагога, где встречаются древние, никому не известные доселе названия двух мугамов: дагуна (хейраты) и демуз (сегьях). Автор приходит к выводу, что более четырех тысяч лет назад наши древние предки учили своих детей секретам мугамов на академическом уровне.

Следующие главы книги посвящены источникам создания отдельных мугамов. Так, приведя прекрасные примеры из клинописи и из звучания самих мугамов, автор приходит к следующим логическим выводам: Симаи Шамс (солнечная поверхность) отражает штормы, происходящие на Солнце; Махур-Хинди – или, как его называет автор, Мугам Мардука – бога молнии, грома и вулканических извержений, – полностью состоит из этих же событий природы. Мугам Баяты Гаджар и другие более пяти видов Баяты мугамов, называемыми автором еще «Мугамы Хана Баяты Чапана» (в честь предводителя племени Баят), берут свое начало из элитного тюркского племени Баят. Первые сведения о Хане Баята Чапане – как о лидере страны, так и о знаменитом полководце – и о его известном роде Баят, исходят из клинописи. Как показывает история, этот аристократический род дал миру Огузов (анатолийские и азербайджанские тюрки, туркмены Ирака, Сирии, Азербайджана, Средней Азии, Гагаузы), шахскую династию Персии и Азербайджана Гаджаров, много известных государственных деятелей, ханов, полководцев, знаменитых поэтов. Все виды Баяты мугамов созданы представителями этого племени, распространившимися от Трои и Киликии (древний Туран-Tиррен по Геродоту и Страбону) до Монголии. И каждое племя создало свой гимн, назвав его в честь местности, где оно жило и руководило.

В них, как и в гумаюне (hümayun), доминирует взвешенный, я бы сказал, ханский, султанский, августейший – если хотите, императорский – порыв, что подтверждает их высочайший статус в музыкальном мире мугамa. Это вполне соответствует статусу их создателей, которые на тысячелетия закрепились на своем достойном месте в историческо-общественной иерархии.

Как уже подчеркивалось, впервые на клинописных табличках из ляпис-лазури появляются никому до сих пор не известные названия двух мугамов – дагуна и демуз, и, как сюрприз, их короткая характеристика. Все это – абсолютное новшество для всего Востока, многие народы которого заимствовали виды мугамов и инструментов у древних так называемых шумеров (читай – тюрков).

MUĞAM SAÇILYILDIZLARI – СОЗВЕЗДИЯ МУГАМА

Rəssamı Emin Elrəng – Художник Эмин Элренг (Aзербайджан)

Rəngli boya ilə kətan üzərində çəkilmiş əsərdə muğamı yaşadanları saçılyıldızlar, yəni səma bürcləri kimi təsvir edir rəssam Emin Elrəng. Yuxarı qatda – “Nebulada” Üzeyir Hacıbəyli bürcüdür. Niyazi, Q.Qarayev, M.Maqomayev, Ü.Hacıbəyli, F.Əmirov, ulduzlarından ibarət bu bürç ən güclü işıq saçanlarıdır. Aşağı qatda, necə deyərlər, gözlə görünən qalaktikada Aşıq Pəri, Habil Əliyev, Zülfü Adıgözəlov və başqaları, aşağıdakı qalaktikada Bülbül, Rübabə Muradova, Rəşid Behbudov, Şövkət Xanım, Xan Şuşinski, və digərləridir. Yer səthində Alim Qasımov və onu ehtirasla dinləyən rəssamın özü Emin Elrəng.

* * *

Работа эта выполнена на холсте Эмином Элренгом, студентом Академии Художеств Азербайджана, и названа «Созвездия мугама». На этой картине в небесах, среди облаков, нашли свои отражения классики азербайджанской музыки (композиторы, известные профессиональные певцы – мугаматисты, ашуги, инструменталисты и др.). На самой вершине расположено созвездие Узеира Гаджибейли (2-й справа), классика азербайджанской профессиональной музыки, основоположника оперы; рядом с ним – самые блестящие звезды этого созвездия. Слева направо: дирижер и композитор Маэстро Ниязи; композиторы Кара Караев, Муслим Магомаев (дед) и Фикрет Амиров.

Внизу – Зулфи Адигезлов, Бюлбюл, Рубаба Мурадова, Рашид Бейбутов, Шовкет Алекперова, Хан Шушински, Габил Алиев и др. В самом низу, на земле, в центре – всемирно известный современный певец-мугаматист Алим Гасымов и внимательно слушающий его, облокотившись на холст в раме, сам художник Эмин (слева).

I. MUĞAM BARƏDƏ İLK İNFORMASİYANI MİXİ YAZILARDAN ALIRIQ

“Muğamın necə, nə zaman yarandığını bu zamana

kimi heç kim deyə bilməyib”…

”Muğam bizə Allahdan gəlmədir”.

Əlibaba Məmmədov, Azərbaycan Xalq artisti

Elm sübut edir ki, kosmik fəza bütün kainat masştabında uclarından daima genişlənir. “Azman partlayış” adlı hadisəni kainatın genişlənməsinin başlanğıc anı sayır elm.

Bəs Azərbaycan muğamı öz başlanğıcını hanki partlayışdan, hanki andan alır? Hanki “Azman kosmik qasırğadan” qopub fəzalarla yol gəlir bu səda? Bəlkə kainat zəncirinin son ucundan genişlənən həlqələrindən biridir o? İlkin bəşəri yazını yaratmış sivil insanın səsini, ününü nükəbbərə[1]1
  Mixi yazılı şairimiz Şəmsi Ədəd Abi yaradıcılığında rast gəlinir, göy, səma deməkdir.
  O ərəbə müraciətlə deyir: Nükəbbərə giz (gizli) şükürrə, şunu da anna, an!


[Закрыть], yəni göylərə qaldıran məbədin mayasından gəlmirmi bu səs, İlahi?

Mixi yazılı mətnlər üzərində son 22 illik gərgin tədqiqatlar sübut edir ki, onların dili türk dilidir. Mixi sistemli yazını Babildə ilkin icad etmiş ulu əcdadlarımız u yazıların sayəsində indi “Musiqi kainatı”nda bizə məlum olan “Muğam” adlı “12 qalaktika” nın da yaradıcıları kimi üzə çıxırlar. Tədqiqatlar göstərir ki, muğamın ayrı-ayrı növləri, əsasən, təbiət hadisələrinin fövqündə meydana gəliblər.

Muğam Günəş sistemində və xüsusilə, ona daxil olan yaşadığımız Yer səyyarəsində baş verən təbiət və cəmiyyət hadisələrinin musiqi dili ilə ifadəsidir!

Məhz gil yazılarına salınan türk açarı muğamın harada, niyə, necə, nə vaxt yarandığı və başlıcası, kim tərəfindən yaradıldığı fenomenlərinə cavab tapmağa imkan verir.

Muğam adlı möcüzəni dinlədikcə, onun köklərini araşdırdıqca, şüurun dərinliklərindən ilkin qopan – Nədən yaranıb muğam? sualı ilə elə şüurun ənginliklərini də döyəcələyirsən. Və tapdığın cavablar səndə müvəqqəti də olsa, təskinlik yaradır bir növ: “Haradan başlayır torpağın pıçıltısı, ümmanların gurultusu, yarpaqların xışıltısı, göylərin şümşürük (Nüvədi ləhcəsi) şimşək nəriltisi, ulduzların səyrişməsi? Muğamın dərin köklərini qazıyıb üzə çıxarmaq bu suallara cavab tapmaq qədər çətin olub həmişə. Çünki kökümüzü bilməmişik. Amma mixi yazılarını onların öz dilində, yəni öz dilimizdə oxuya bilsəydik, avropalıların bu sahədəki uydurmalarına uymayıb, əcdadlarımızın yazıları vasitəsilə onlarla öz dillərində – bizə miras qoyduqları doğma türk dilimizdə danışıb təmasa girə bilsəydik, bəzi “muğam səyyarələrinin” hansı mənbəələrdən “konstruksiya olunduqları” və əsası, muğamın bütövlükdə nə vaxt və kim tərəfindən yaradılıdğı sualına da çoxdan cavab tapa bilərdik. Bu dünyəvi xəzinənin, təbiət möcüzəsinin, şəmsin bir zərrəciyinin də sirrini aça bilərdik. Günəş qasırğalarında, şimşək çaxmalarında, göy gurultusunda, yerin təkini oynadan zəlzələ çaxnaşmalarında, vulkan püskürmələrində tapa bilərdik onu. Görəcəyiniz kimi, indi o sirrlər daha açılmada…

“Muğam qalaktikaları” arasındakı məsafədə təkcə zəncirin halqaları bir-birinə calanır. Lakin onların şəkli, məzmunu, funksiyası, konstitusiyası çox cüzi dəyişir. Bürclərin forması kimi.

İnanıram ki, indi oxunan simayi şəms 7 min il öncə oxunan simayi şəmsdən bəlkə nə az, nə artıq idi. Muğamın yaxşı mənada konservativliyi də elə bunda özünü nümayiş etdirir. O da, ahəngdar türk dilinin özü kimi yaxşı mənada konservativdir. Üç min, hətta altı min il bundan əvvəlki Babilan, Luristan, Təxti Cəmşid, Muğan, İribunye (İrəvan) və Naxçıvanda aşkar edilmiş türk dilindəki mətnləri anlamaq o qədər də zor tələb etməyən kimi, Günəş qasırğalarını özündə əks etdirən simayi şəmsi də başa düşmək çətin deyil. Heç kimə ona struktur və metrik dəyişikliklər etməyə icazə verilmir. Tizlərdə[2]2
  Tiz – zəngulə, səsin ən yüksək tonu; aşağıda sirrləri açılmış mətndə görəcəyimiz kimi, dilimizdə işlədilmiş ən ilkin musiqi terminidir.


[Закрыть] (zəngulələrdə), enib qalxmalarda, səs tembrinin seçimində ifaçıya sərbəstlik verilsə də. Əgər yeddi min ilin arxasından bizə gəlib çatmış muğam möcüzəsini eşitmək istəyirsinizsə, buyurun 19-cu əsrdə vala yazılmış Cabbar Qaryağdı oğlunun ifasında simayi şəmsi dinləyin. Min illərin sorağını eşidəcəksiniz u sirrli ifada. Simayi Şəms həmən simayi şəmsdir. Və o zaman suallar öz-özünə baş qaldıracaq:

Haradan gəlir bu səs? Hansı qərinələr, yüz illər, min illərdən baş alıb gəlməkdədir bu nəfəs? Bəlkə bu avaz, bu qiyam öz kökünü kahkəşanlı tariximiz yazılmış, ancaq xəbərimiz olmayan Ata Yurdumuz Babilandan alır? Günəş səmasında fazalarla baş verən partlayışların əksi deyilmi bu çaxnaşmalar, bu yanğılı partlayışlar?

Mixi Yazılı mətnlər üzərində son 22 illik gərgin araşdırmalar sübut edir ki, onların dili türk dilidir. Musiqi kainatının bizim Günəş sisteminin də daxil olduğu “Saman yolunda” Ü.Hacıbəyli təyinatına görə 7 (Rast, Şur, Segah, Şüştər, Çahargah, Bayatı Şiraz, Humayun); dövrünün görkəmli elm, incəsənət və ədəbiyyat tədqiqatçısı olmuş, doğulduğu Şuşada ilk dəfə ədəbiyyat və xanəndələr cəmiyyətləri yaratmış, 20 kitab müəllifi, naşir Mir Möhsün Nəvvab (1863–1918) müşahidəsinə görə isə 12 (Rast, Uşşaq, Busəlik, Hüseyni, İsfahani, Zəngulə, Rəhavi, Buzurq, İraq, Şadhiz, Nəva, Hicaz) Muğam qalaktikası mövcuddur. Qədim yazılı dünyamızın araşdırmalarının nəticələri sübut edir ki, Musiqi kainatında onları yaradanlar mixi sistemli yazını gətirmiş ulu əcdadlarımızdır. Həm mixi yazılarının, həm də muğamın ilkin vətəni isə Babilandır. Təmiz türk sözlərindən yaranıb qədim ölkəmizin adı: Bab – babanın ixtisarlaşmış forması, İl – el, xalq və An – ölkə, məkan – Baba xalqın məkanı, yəni Ataerkil (Patriarx) xalqın ölkəsi. Məhz patriarx xalqın yaratdığı mixi, yaxud çivi, yaxud gil yazılara salınan Türk açarı çox sirli mətləbləri üzə çıxartdığı kimi, “Muğamın da haradan, necə və nə vaxtdan başlandığı, başlıcası, kimin olduğu” fenomenlərinə də cavab tapmağa imkan verir.

Eradan ən azı dörd min il qabaq inşa edilmiş və Ziqqurat adlandırılan məbədlərin qalıqlarına indiki İrakda rast gəlinir. Onların ən böyüyü Babilin ilkin paytaxtı olmuş Ur-Nammu adlı şəhərdə təqribən altı min il öncə ucaldılmışdır.

İlk eşidimdə qulaqlar üçün qəribə səslənən Ziqqurat, əslində, Azərbaycan türkcəsincədir:

Cıqqur və ya Cıqqır və At sözlərindən yaranıb. Yəni Səs at, Səs çıxar. Azərbaycan mənşəli Türkiyə professoru Seyfettin Altaylı özünün ”Azerbaycan Türkcesi Sözlüyü” (İstanbul, 1994) kitabında “cıqqırın” səs demək olduğunu yazır. Hamımıza bəllidir ki, bizdə “Cıqqırını – ” və ya “Cınqırnı çıxarma!” ifadəsi var və əsasən uşaq kirimədən ağlayan zaman valideynlər tərəfindən işlənir

CIQQUR AT MƏBƏDİ TƏKCƏ YERDƏKİ İNSANLA ONUN ALLAHI

ARASINDA KÖRPÜ DEYİLDİ. O HƏM DƏ MUĞAM MƏBƏDİ İDİ.

Bizim ulu əcdadlar da, onların sonrakı nəsilləri də, qüdsal saydıqları bu körpünü TARIN, UDUN, SAZIN, CAMIN, ZİLİN (Zurnanın), yəqin QAVAL və KAMANIN da müşaiyəti ilə ifa olunan muğam sədaları altında keçirdilər. Xəyalən Allahın ərşi-əlasına yüksəlirdilər. Bununla açıq nükəbbər (göylər) qarşısında günahlarını yuyur, təmizlənir, mənən paklanırdılar. Daxilən rahatlanaraq sabaha yeni ruh, yeni səbr, yeni məna dolu ülviyyətlə göz açırdılar…

Cıqqır At Səs at deməkdir. Guya akkadcadan “Hündürdə tikilən” kimi tərcümə olunan məbəd ona görə belə adlanırdı ki, onu insanların göylərə dua göndərəcəyi müqəddəs ocağı kimi inşa edirdilər. Sadəcə mixi işarələrdə bizə məxsus səslərə yer olmadığından, məbədin adını Ziqqurat oxuyub, ona da bir təhər dediyim anlamı verməyə çalışırlar. Məhz həmin məbədin divarında qətranlanmış xüsusi taxçadan tapılan mixi yazılı silindr bizə Uşşaq (Üşşaq kimi də yazılır) muğamı barədə yazılı məlumatı çatdırır. Deməli, məbəddən hələ minillər öncə də muğam oxunurdu, Cıqqur At məbədinin yaranmasına təkan verirdi. Yegipet piramidalarının, Kir və Lenin mavzoleylərinin memarlıq üslübuna təkan vermiş unutduğumuz bu Məbəd hələlikilk sədasını Cabbar əminin ifas ında eşitdiyimiz muğam sənətinin dərin köklərini indiyə qədər özülündə qoruyub saxlayb.

Xalq yazıçısı Anar özünün təhtəlşüur yaddaşı ilə sanki Cıqqur Ata işarə edir:

“Muğamat Şərqin, Cənubun səması, məhz inci-inci ulduzlarla süslənmiş Doğu-Güney asimanı altında ifa olunmaq üçün naqil edilmişdir”.

Xalq artisti Əlibaba Məmmədov isə “Muğamat bizim xalqa Allah vergisidir” deyir.

Hər ikisi ən böyük tarixi həqiqəti söyləyir. “Naqil edilmişdir” və “Allah vergisidir” ifadələri böyük bir tarixi Həqiqətin inikasıdır. Onları təsdiqləyərək biz də deyirik ki,

Muğamat xalqın təbiət möcüzələrinə və onları törədən qüvvələrə, həmçinin təkcə öz nəslini deyil, bütöv cəmiyyəti, yəni, həm də bir qandan olmayan ən müxtəlif tayfa konqlemeratlarını da ədalətlə idarə etmiş zadəgan (elit) türk nəsillərinə itihiaf olunmuş himnidir. Bu himn vasitəsilə o (əcdad), Rəbbə; Şəməşə-Şəmsə, yəni Günəşə; Od allahı Ahuraya; Şimşək, ildırım, dağuna (dağıtma) allahı Mərduka, Bahar, urzu və sevgi ilahəsi İstərə öz məhəbbətini izhar edirdi. Məhz həmin məbədin tavanından əks-sədayla ulularımız muğam üstündə göylərə səs atıblar, allaha dua-san göndəriblər, ona lütfi-kərəm ediblər. O, insanın bütün varlığı ilə paklığa can atımının bu həyati zərurətindən, cəmiyyətin dürri yoldakı axtarışlarının vacibliyindən, xalqın göylərə qovuşmaqla arzusuna çatmaq həsrətindən, onu əhatələmiş Təbiətdə mütləq baş verən obyektiv reallıqları və transformasiyaları dərk etməsindən yaranıb.

Muğam əcdad təfəkkürünün Təbiət fonunda baş verən təbii təkamülünün məhsuludur.

Onu əhatə edən mühitin musiqi dili ilə ifadə tərzidir.

Məhz buna görə də u avaz, u səs Təbiətin hər guşəsində yarana bilmir. Təbiət hadisələrinin inikası olan muğam özü bəzən İnanca çevrilirdi. Ulularımızın “Narahat etdiyimiz üçün keç günahımızdan, Ya Rəbb, Ya Barı, Ulu Yaradan! deyə-deyə, Allah qapısın ehtiyatla, xof içində çalmağın min illik ənənəsi azacıq modifikasiyalara vardırılsa da, bu günə kimi bütün konfessiya və dinlərdə saxlanılıb, yaşayır, fəaliyyət göstərir. İnsan insandı, “Dünya gör-götür dünaysı…”

Aşağıda şəklini verdiyimiz və üstündəki mixi yazılarının sirrini açdığımız silindr dediklərimizə sübutdur. Silindrdə hər biri 25 sətir olan ayrı-ayrı mövzuda iki mətn qazılmışdır. O müasir dövrdə tikilən tarixə qovuşacaq binaların özülündə gizlədilən və gələcəyə informasiya ötürən kapsul funskiyasını daşıyıb. Tam açmadığımız, ancaq məğzini ümumən anladığımız I mətnin sətirlərindən belə bəlli olur ki, yazı, Cıqqır At məbədini hansı ildə tikmək barədədir. Mətndə illərin təbii xüsusiyyətləri zodiaklara görə sadalanaraq qeyd edilir ki, məbədin hansı ildə tikilməsi vacib şərtdir ki, o əbədilik qala bilsin. Onun sirrlərini tam oxuya bilmədiyimiz üçün, hələlik çap eləmirik.

II mətn xalqın məbədə müraciətidir. Onun mixi işarələrdən oxunmuş hecaları da, 6000 illik mövcudluğu dövründə İlk dəfə! olaraq sətirlərin dəqiq açılmış sirrləri də öz əksini bütün tamlığı ilə aşağıda tapıb. Yazı dörd dəfə uşaq (uşşaq) adı çəkir.

Uşşaqla bərabər, digər mixi yazılı mənbəələrdən biz hələlik Mahurun, Rahın,Rastın,Dağına (Dağıla – Heyratı) və Demüzi (Segah) adlarının da varlığını təsdiqləyən yazılı faktlar aşkar etmişik. Son iki muğamın təbiətini əks etdirən qısa məlumatdan başqa, qalanları barədə təəssüf ki, digər informasiyaya rast gəlməmişik. Bu mənada insan düşüncəsini heyrətdə qoya biləcək, ilk baxış da təzadlı görünən vacib bir amilə toxunmaq istərdik. Bu, uzun təkamül tarixində hansısa kataklizm zəminində öz kahkəşanlı tarixini unutmuş, ancaq “şumerlər bizik” deyən xalqımın tam amneziyaya varması fonunda belə, muğamın adlarını və görünür özlərini də necə varsa eləcə, olduğu kimi bu günə qədər qoruyub saxlaması amilidir.

BU ŞƏKİLLƏRDƏ, DEYƏRDİM, MUĞAMATIN YARANMASI, FORMALAŞMASI VƏ BÜTÜN ŞƏRQDƏ POPULYARLAŞMASI YOLUNDA BÖYÜK ROL OYNAMIŞ ZİQQURAT (CIQQUR AT) MƏBƏDİNİN

ALT HİSSƏSİ REKONSTRUKSİYADAN SONRA GÖSTƏRİLİR.

Aşağıakı şəkildən göründüyü kimi, yazılana görə vaxtilə Sinbel dağının üstündə inşa edilmiş məbədin təqribən 4–5 mərtəbəsini bərpa etmək mümkün olub. Çox qəribədir ki, Sinbel dağının adına – yazısının sirrlərini açdığımız prizmada da rast gəlinir.

Dünya turistlərini dünyanın ən ilkin azman Məbədinə aparan topraq tacyolunun (şose) ağaran qoşa cığırları, qədim Muğam Məbədinə uzanan iki Azərbaycanın qoşa qollarının simvolu deyil, bəs nədir?

Məbədlər qarşısında asılmış dairəvi mis sindanlar, daha doğrusu, məcmeyilər xalqı muğam fonunda keçirilən ibadətə səsləyən carçılar idi.

Şəklin üstündəki “Sumerian Drum with figure of Ea” – “Ea fonunda Şumer nağarası” sözləri dediklərimizi təsdiq edir. Ea guya ikinci Ziqqurat məbədi olub.

Azərbaycanın çox məşhur və az tanınan muğam ustalarının nə dünyasını dəyişmişlərinin, nə də bizi səsləri, həvəsləri, nəfəsləri ilə düşündürənlərin çoxunun bəlkə də bu məbəd barədə məlumatı yoxdur. Onun adını belə eşitməyənləri və hətta eşitmək istəməyənləri də tapılar hələ. Bel (gil yazı sözüdür – bəla, fəlakət) burasındadır ki, çoxu Muğam kimi ilahi bir sənət nümunəsinin də ərəbdən, farsdan, əfqandan gəldiyi qənaətindədir. Bu bizim acizliyimizin, zayilliyimizin, zəlilliyimizin əlamətidir. Çoxu bu sahənin mütəxəssisləri və professorları kimi dərs dedikləri muğam məbədlərində (orta musiqi məktəbləri, kollec və universitetlər) gələcək nəsillərimizin şüurlarına bu yersiz, fərsiz, cılız, infeskiya virusu kimi u an yayılan ideyanı inyeksiya etməklə məşğuldur. Bu kitab da belə qalın, hündür səddləri yıxıb dağıtmaq məqsədilə yazılıb. Əslində altı min il əvvəl inşa edilmiş məbəd öz adını belə muğamdan alıb. Cıqqur At dedikdə, uzaq babalar allaha səs ver, ün at, allaha səslən deyirdilər, bu ilhai səsi muğam notlarında göylərə ünvanlayırdılar.

Yuxarıda dediyimiz kimi, “Yegipet piramidalarının, bütün digər ziqquratların, Kir və Lenin mavzoleylərinin memarlıq üslübuna təkan vermiş” unutduğumuz məbədimizi özümüzə necə doğmalaşdırmaq olar?” Mixi yazılar kimi, o da indiyə qədər bizə yad olub. Bu səddi aşmaq və xalqı ona öz doğma abidəsi kimi təbliğ etmək üçün onun barəsində belə geniş danışmalı olduq.

“Ciqurr At`dan da qabaq başlayan muğam sənətimizin neçə məlum, məşhur nümayəndəsi olub, görəsən?” sualı da tapılan faktlar fonunda yeni yanğı, yеni qayğı kimi tədqiqatçı fikrini özünə cəlb etməyə bilmir. Bir anlığa xəyal edək ki, bız lap elə Bakı Muğam məbədində sənətçilərimizdən bir neçə dühasına qoyulmuş büstlərlə yanaşı, divarda bütün ifaçılarımızın adlarını əbədiləşdirmək istəyirik. Və əslində bunu etməliyik. Bizdə çoxlarımı hansı sənətkarlarımız var olub nəsnəsini tam nümayiş etdirə bilir? Cavab birmənalıdır, Yox. Hollivudda küçə səkisinə döşənən və dünyaya təbliğ edilən incəsənət ulduzlarının beşgüşəli ulduz içərisində həkk edilmiş adları kimi, biz də Beynəlxalq Muğam məbədində ifaçılarımızın hamısnın adını qızıl su ilə ya divara qazımalıyıq, ya da məbəd ətrafındakı yaşıllıqda – yerdəcə mərmər lövhələrdə həkk etməliyik. Şübhəsiz bizdə eradan əvvəlki adları bərpa etmək mümkün deyil. Lakin heç olmasa onların sayını bilmək olarmı? Əlbəttə, təqribi olacaq sayı hesablamaq çətin deyil. Bizim üçün ucu guya Cabbar Qaryağdıdan başlayan, yəni ilk sədasını Cabbar əminin ifasında eşitdiyimiz bu ulu sənətin dərin kökləri inanılmayacaq qədər dərindir. Onun kökləri qalıqları indi də duran Cıqqur At məbədindən su içir. Təqribi hesablamalar göstərir ki, yalnız son 200 ilin, yəni 10 nəslin yetirmələrinin tam siyahısı 50 azman sənətçidən ibarətdir. Bu sürətlə ərsəyə gəlməni ortaq götürsək, yəni 10 nəsil deyək, 50 məşhur sənətçi yetiribsə, hələ məbəddən qabaq da mövcud olmuş – 7 min illik muğam tarixində, yəni dünyasını dəyişmiş təqribən 350 nəslimizin yetirmiş olduğu ən məşhur ifaçıların sayını tapmaq zor tələb etmir. 10 nəsildə – 50 sənətçidirsə, 350 nəsildə X sənətçi olmalıdır. Adicə tənasib hesablaması göstərir ki, biz təqribən 1750! muğam sənətçisinin adını bərpa etməliyik ki, Bakı Beynəlxalq Muğam Məbədinin iç divarlarını və ya çölünü onların qızıl suya çəkilmiş adları, mümkün olduqda isə şəkilləri ilə bəzəyək.

Dediyim 1750 sənətçinin üçünün şəklini tarix bizə çatdırıb. Onları 2016-nın sentyabrında aşkar edə bilmişik. Belə bir möcüzənin ola biləcəyi gerçəkliyinə heç vaxt inanmazdım. Fəqət, əcdadlarımız, sən demə, biz düşündüyümüzdən daha çox müdrik, uzaqgörən olublar. Onlar barəsində gil yazıların verdiyi məlumatla aşağıda geniş şəkildə tanış ola biləcəksiniz. İndi isə üçlüyün özü ilə tanış olun. Onlardan birincisi Bəy, ikisi isə Xanımdır.

ŞƏKİLLƏRİ LYAPİS-LAZURİ LÖVHƏSİNDƏ ƏKS EDİLMİŞ

ADLARI NAMƏLUM ANTİK DÖVRÜN İLK MUĞAM USTALARI

(Aşağıya bax)

* * *

Aşağıdakı silindr (prizma), deyildiyi kimi, 1960-61-ci illərdə Avropa arxeoloqlarının Babilanın Ur-Nammu şəhərindəki Cıqqur At məbədinin qalıqları arasında apardıqları qazıntı zamanı ikinci mərtəbənin pilləkan divarında xüsusi taxçada aşkar edilib. Yazı zamanların təsirinə məruz qalmasın deyə, inşaatçılar silindri xüsusi qətranla (mazutla) suvanmış həmin taxçada gizlədiblərmiş. Bu ağıllı əməlin sayəsində, unikal yazı, demək olar ki, bizə bütün tamlığı ilə gəlib çatıb.

BABİLİN CIQQUR AT MƏBƏDİNİN DİVARINDAN TAPILMIŞ SİLİNDR-KAPSUL

Bitinin, yəni, bu bişirilmiş səbətəbənzər kapsulun səthinə qazılmış yazının sirrlərinin açılması üçün fasilələrlə üç il (2001–2004) baş sındırsaq da, nəticəsini məqbul saymaq olar. Türk dilinin konservativliyi fonunda belə, 6 min il öncəki Azərbaycan türkcəsini çağdaş adamın eşidəcəyi an anlaması o qədər də asan deyil. Çətindir deyərdim. Ona görə də, məqalədə bütün mətn masştabında təkcə xəttlər boyu deyil, seqmentlər boyu belə, anlaşılmaz leksemlərin, yəni sözlərin müasir variantlarını mötərizə içində ayrıca göstəririk. Kitabın rus dilli hissəsində isə kəlmələrin rus dilindəki adekvatları ayrıca lüğətlə verilir. Yazının sirrlərinin açılmasında qədim və müasir Türk lüğət fondlarından gen-bol istifadə olunub. Mətndəki anlaşılmaz sözlərin lüğətlərdə mənasını tapmayınca, onlara özümüzdən anlam verməkdən qəti çəkinmişik. Bu mətn bu yaxınlarda Nyu Yorkda rus dilində çapdan çıxacaq “Генезис тюрка и тюркского языка (на основе клинописных надписей)” kitabının (1250 səh) Muğama aid fəslidir.[11] İstəyən hər kəs mətnin bütöv sifarişini verə və ya işıq üzünə çıxacaq “Türkün Qızıl Kitabı” adlandırdığımız həmin əsərdən oxuya bilər.