Текст книги "Путь скульптора Владимира Егорова"

Περίληψη

Ο κύριος Βλαντίμιρ Εγκóροβ είναι ο διάσημος σοβιετικός γλύπτης. Η ζωή και η δημιουργία του συνδεονται με το Ουράλ και με την πρωτευουσα τον Σβερντλόβσκ, η οποια μετανομαζεται πλεον Αικατερίνμπουργκ. Είναι αδύνατον να φανταστεί κανείς τον Σβερντλόφσκ και την περιφερεια του χωρίς τα μνημεία του εφευρέτη του ραδιοφώνου Αλέξανδρος Ποπόφ, του επαναστάτη Ιβάν Μαλίσεφ, στον ήρωα της κατασκοπείας Νικολάι Κουζνέτσοφ, τον Καρμπίσεφ, τον Κουνάβιν και άλλους ήρωες.

Ο μελλοντικός γλύπτης γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1927 στο χωριό Γκριβκι, στην περιοχή Σαλτικοβσκι, στην περιφερεια του Σαρατοβ, σε μια οικογένεια αγροτών. Ο πατέρας του Εγόρ Εγκóροφ ήταν ξυλουργός-χρυσόχερις, η μητέρα του, η Νταρια Γκρισσινα, είχε ρίζες των Κοζακων. Οι αδελφές του, η Μαρία και η Πολίνα ήταν λίγο μεγαλύτερες του. Το 1933, η οικογένεια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα τους την Βόλγα και να μετακομίσει στο χωριό Κομμουνάρκα κοντά στη Μόσχα (σήμερα είναι η περιοχή της Μόσχας). Η ζωή του Βλαντίμιρ Εγκóροφ, των γονέων και των αδελφών του έγινε καλύτερη, αλλά το 1934 ο πατέρας του αρρώστησε και πέθανε. Η μητέρα φρόντισε για την εκπαίδευση των παιδιών και τα Σαββατοκύριακα τους πηγε εκδρομη στη Μόσχα για να επισκεφθουν την Πινακοθήκη Τρετιακοφ και το Μουσειο Καλων Τεχνων Πούσκιν. Απο μικρος ο Βλαντίμιρ αγαπούσε την ζωγραφία και τα γλυπτά και οι εκδρομες τον ενεπνευσαν να γίνει καλλιτέχνης και γλύπτης. Σε αυτό ειχε βρει μεγαλη υποστηρίξη από τον αγαπημένο του δάσκαλο. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος), ο ανήλικος Βλαντίμιρ δούλευε σε ένα κρατικό αγρόκτημα ως βοσκός και βοηθος εργάτη. Μετά τον πόλεμο, η μητέρα του πέθανε, οι αδελφές παντρεύτηκαν. Το 1946, ο Βλαντίμιρ μπήκε στο τμήμα γλυπτικής της Σχολής Βιομηχανικής Τέχνης Καλινιν στην Μοσχα. Ο διαγωνισμός ήταν τεράστιος. Οι δάσκαλοί του ήταν γλύπτες Γκεοργκι Αλεξεεβ και Μαρκ Σμακοβ, η ζωγραφική και το ακαδημαϊκό σχέδιο διδάσκονταν από τον ακαδημαϊκό της ζωγραφικής Βασιλι Μπακσεεβ. Οι μελλοντικοί έγκυροι καλλιτέχνες της Μόσχας, γλύπτες Ιουριι Τουρ, Σεργκει Ντοζοροβ, Μικχαιλ Πουσκιν (απόγονος του ποιητή) σπουδαζαν μαζί με τον Εγοροβ.

Το 1951, ο νεαρός γλύπτης ολοκλήρωσε τις σπουδές του και πηγε στο Ουράλ, στην πόλη του Σβερντλόβσκ. Ο «Αδελφός-ήρωας» – ειναι ένα γλυπτό για τον πόλεμο της Κορέας – ήταν το πρώτο έργο που έδειξε ο Β. Εγκóροβ στην περιφερειακή έκθεση τέχνης του Σβερντλόβσκ το 1952. Ο Εγκóροβ συμμετείχε και στη δημιουργία γλυπτών για το Παλάτι Πολιτισμού Μεταλλουργών του Μεταλλουργικού Εργοστασίου Νιζνι-Ταγκιλ το 1951—1952. Το εξαιρετικό γλυπτό του Βλαντίμιρ Εγκόροβ ήταν η μαρμάρινη προτομή «Κόλπος πέτρας του Ουράλ Γ. Ζβέρεβ» το 1954. Αυτό το πορτρέτο εκτέθηκε επιτυχώς στις εκθέσεις έργων καλλιτεχνών All-Russian και All-Union, στην 5η Διεθνή Eκθεση στη Βαρσοβία το 1955 και εφερε διάσημοτητα στον συγγραφέα. Ενα άλλο διάσημο έργο του Β. Εγκóροβ ήταν το γλυπτό πορτραίτο «Handyman N. Tataurov» 1957, που εκτέθηκε σε εκθέσεις το 1957, 1958, 1987 και άλλα. Στην έκθεση του 6ου Διεθνούς Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στη Μόσχα το 1957, σοβιετικοί και ξένοι θεατές εξοικειώθηκαν με το λυρικό γλυπτό «Πορτρέτο ενός κοριτσιού». Η ηρωίδα του πορτρέτου, η νεαρή Λίλια, έγινε σύντομα σύζυγος του καλλιτέχνη και μητέρα των παιδιών του – Βαντίμ και Ελένα. Στη συνέχεια, ο Εγοροβ εξελέγεται μέλος της All-Union Εκθεσιακής Επιτροπής της ΕΣΣΔ και αντιπρόεδρος (αναπληρωτής επικεφαλής) του Διεθνους Studio Γλυπτικής και Σχεδιου, το οποίο ενώνει καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες.

Την παραμονή της κρίσης πυραύλων της Κούβας το φθινόπωρο του 1962, όταν οι σχέσεις μεταξύ της ΕΣΣΔ και των Ηνωμένων Πολιτειών επιδεινώθηκαν εξαιρετικά και απειλήθηκαν με το ξέσπασμα εχθροπραξιών, ο Εγκóροβ και η γυναίκα του επισκέφτηκαν την Κούβα. Εκει, κατα τη διαρκεια ενος ταξιδιου γνωριζονται και συνομιλουν με τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, τον Carlos Rafael Rodriguez, τους υπουργούς, τους καλλιτέχνες, τους ποιητές. Ο γλύπτης δημιούργησε ένα πορτρέτο του πολιτικού και δημοσιογράφου Μπλας Ρόκα, μετά από πρόταση του Φιντέλ Κάστρο. Ο Εγκóροβ ανέπτυξε ζεστές και φιλικές σχέσεις με τον Blas και την οικογένειά του. Αυτή η προτομή αγοράστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας και αργότερα δωρίστηκε στην κυβέρνηση της Κούβας. Το 1964 ο Εγκóροβ ολοκλήρωσε μια μεγάλη αναμνηστική πλάκα με διάφορα ανάγλυφα, αφιερωμένη στην επίσκεψη στο Εκατερινβούργο το 1826—1828 από τους συμμετέχοντες στην εξέγερση του Δεκεμβρίου. Αυτοί οι λαμπροί αξιωματικοί, ποιητές, νομικοί ονειρεύτηκαν να τερματίσουν την απεριόριστη αυταρχική τσαρική δύναμη με τις δραστηριότητές τους. Το 1965, για την 140η επέτειο της εξέγερσης, παρουσιάστηκε μια αναμνηστική πλάκα, χυτοσίδηρος. Το 1965, ένα μνημείο για τον ήρωα του πολέμου, ήρωα της Σοβιετικής Ενωσης Γρηγόριος Κουνάβιν, αποκαλύφθηκε στη λεωφόρο Pobedy στην πόλη Kamensk-Uralsky. Είκοσι χρόνια νωρίτερα, ο Κουνάβιν θυσίασε τη ζωή του για να νικήσει τον εχθρό, κλείνοντας την ενδυμασία του εχθρικού αποθέματος με το σώμα του.

Το μνημείο του ήρωα του πολέμου με τη ναζιστική Γερμανία, στρατηγός D. Karbyshev ολοκληρώθηκε από έναν γλύπτη, σκαλισμένο σε κόκκινο γρανίτη το 1968 και άνοιξε στην οδό Karbyshev στο Pervouralsk το 1970. Το 1975 ένα μνημείο για τον Τσέχο δημοσιογράφο και τον αντιφασιστικό Julius Fucik ανεγέρθηκε στο Pervouralsk. Εκείνη την εποχή, τα Μέση Ουράλια και η Δυτική Βοημία ήταν υπέροχοι φίλοι. Ο νεαρός δημοσιογράφος της Τσεχοσλοβακίας φαίνεται περήφανος και θαρραλέος. Είναι αισιόδοξος, παρά το τραγικό τέλος του λαμπρού πεπρωμένου του.

Το 1967 ο Βλαντίμιρ Εγκóροβ δημιούργησε ένα μεγάλο μνημείο για τον Β. Λένιν στην κεντρική πλατεία του Κουργκάν. Ο ηγέτης της επανάστασης και ο ιδρυτής της Σοβιετικής Ρωσίας εμφανίζεται στο μνημείο για να μιλήσει ενώπιον του λαού. Ο Λένιν είναι ενεργητικός, επιχειρηματικός, ενώ εδώ μιλάει και ακούει ανθρώπους (σχήμα 6,5 μ., υψος με βάθρο 13,5 μ., Μπρούντζος, γρανίτης).

Δύο μνημεία γνωστά σε εκατομμύρια ανθρώπους από τον Β. Εγκóροβ έκανε τον ίδιο στο Σβερντλοωσκ τη δεκαετία του 1970. Ο πρώτος – στον εφευρέτη του ραδιοφώνου, ο Ρώσος φυσικός Αλέξανδρος Ποπόφ, ο οποίος γεννήθηκε στο Ουράλ, έζησε και σπούδασε στο Αικατερίνμπουργκ. Το μνημείο ανεγέρθηκε την Ημέρα του Ραδιοφώνου στις 7 Μαΐου 1975 (χυτοσίδηρος, γρανίτης) στο πάρκο κοντά στο ταχυδρομείο. Κάθε χρόνο, την Ημέρα του Ραδιοφώνου, οι φοιτητές του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Ουραλ διοργανώνουν μια πολυσύχναστη πομπή κατά μήκος της κύριας λεωφόρου για να βάλουν λουλούδια στο μνημείο και να κάνουν αστείες ομιλίες για τον Ποπόφ και τον εαυτό τους. Ενα άλλο μνημείο είναι αφιερωμένο στον Ηβάν Μάλισεφ, εξέχοντα επαναστάτη και διοργανωτή της σοβιετικής εξουσίας στα Ουράλια πριν από εκατό χρόνια. Το μνημείο (ύψος 11,5 μ., Σχήμα 6,7 μ. Κόκκινος γρανίτης) βρισκεται στην οδο που φερει το ονομα του Μάλισεφ. Αυτή είναι η εικόνα ενός διανοούμενου που μπήκε στο επαναστατικό κίνημα για χάρη μιας διαφορετικής ζωής των απλών εργαζομένων.

Το 1982—1985 ο Εγκóροβ έφτιαξε ένα πάνελ με ανάγλυφα σε ένα ιστορικό θέμα (3 x 15 m) στο εσωτερικό του σταθμού Revda. Μερικά ενδιαφέροντα ευρήματα που εμφανίστηκαν ταυτόχρονα τον ώθησαν σε νέες πλαστικές λύσεις σε μια μνημειακή σύνθεση (8 σχήματα, ύψος 4 μ.) στην ίδια πόλη «Riot of the Ural burners. Revda, έτος 1841». Το μνημείο αποδείχθηκε πολύχρωμο, με πολλές αποχρώσεις που δημιουργούν ένα ιστορικό σκηνικό του μακρινού παρελθόντος – πουκάμισα, γένια, παπούτσια, κλπ. Το 1970—1980, ο Εγκóροβ δημιούργησε τα έργα του όχι μόνο για το Αικατερίνμπουργκ και για πόλεις και χωριά της περιοχής Σβερντλόβσκ, αλλά και για την περιοχή της Μόσχας, την περιοχή Amur, του Καζακστάν, για άλλα μέρη της ΕΣΣΔ. Ηγήθηκε κοινωνικών και διδακτικών δραστηριοτήτων, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της οργάνωσης Σβερντλόβσκ της Ενωσης Καλλιτεχνών του RSFSR, αναπληρωτής πρόεδρος του zonal art συμβουλίου της αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνικής ένωσης «Rosmonumentiskusstvo», μέλος του περιφερειακού συμβουλίου της Εταιρείας Προστασίας Ιστορικών και Πολιτιστικών Μνημείων, μέλος του συμβουλίου της Εταιρείας Σοβιετικής-Τσεχοσλοβακίας.

Με αφορμή την 100ή επέτειο απο τη γεννηση του συγγραφέα Pavel Bazhov, στην οδό Bazhov εμφανίστηκε μια αναμνηστική πλάκα με ανάγλυφο (3 х3 μ. Χάλκινο): ένας συγγραφέας καπνίζει ένα σωλήνα με τα βιβλία του. Τον Μάιο του 1985, στο Σβερντλόβσκ, στο Ουράλμας, ανεγερθηκε ένα μεγάλο χάλκινο μνημείο προς τιμήν του εξαιρετικόυ ρωσικόυ σοβιετικόυ αξιωματικόυ πληροφοριών Νικολάι Κουζνετσόφ (συνολικό ύψος 12 μ.), ηταν ο ήρωας που πηγαίνει σε μάχη κάτω από ένα πανό που κυματίζει ως σύμβολο της επικείμενης νίκης επί των ναζιστικών εισβολέων.

Το 1988—1990 ο Εγκóροφ δημιούργησε δύο μεγάλα πάνελ με πολύμορφη υψηλη ανακουφιση και το ανάγλυφο για το μετρό Σβερντλόβσκ – Αικατερίνμπουργκ. Αυτό το πάνελ για τη δημιουργία και τις δραστηριότητες του Ουράλμας – του μεγαλύτερου εργοστασίου κατασκευής μηχανημάτων στη Σοβιετική Ενωση – σήμερα βρισκεται στο σταθμό του μετρό Ουράλμας. Ο Βλαντίμιρ Εγκόροβ έχει επισκεφτει δεκατρείς χώρες. Εχει πάει στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα, τις Κάτω Χώρες, τις Ηνωμένες Πολιτείες κ. λπ. Ειχε την χαρα να συνομιλήσει με τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, την ισπανική ηρωίδα Ντόλορες Ιμπάρουρι, τον μαχητή της ειρήνης Abbot Hewlett Johnson, τον στρατάρχη Κλιμ Βοροσίλοφ, τον Βρετανό στρατόρχη Bernard Montgomery – ανθρώπους που καθόρισαν την εικόνα του κόσμου τον 20ό αιώνα. Το 1986—1990, ο γλύπτης Εγκόροβ δημιούργουσε όχι μόνο μεγάλα μνημεία σε πλατείες και δρόμους, αλλά και μικρές πειραματικές συνθέσεις για εκθέσεις – «Hussar», «Insomnia of the Century», «Ecological Consciousness (Moonlight Sadness)» και άλλα. Ζωγράφουσε εικόνες με παστέλ και καμια φορα ελεγε, «Μου λείπει το χρώμα.» Πέθανε τον Φεβρουάριο του 1990 από καρδιακή προσβολή. Είναι ακόμα δύσκολο, για τους ανθρωπους που τον γνώριζαν και αγάπουσαν να συμβιβαστουν με την απώλεια του. Oμως η ζωή του καλλιτέχνη και γλύπτη Βλαντίμιρ Εγκόροβ συνεχίζεται στις δημιουργίες του.

Resumen

Vladimir Yegorovich Yegorov es un conocido escultor soviético ruso, cuya vida y obra de arte se asociaron con Ural y su capital, la ciudad de Sverdlovsk, que ahora es nuevamente Ekaterimburgo. Esta ciudad y el oblast de Sverdlovskaya son invisibles sin monumentos al creador de la radio Alexandr Popov, al revolucionario Ivan Malyshev, al héroe oficial de inteligencia Nikolay Kuznetsov, a los carteles conmemorativos de los decabristas, al escritor Pavel Bazhov, al bajorrelieve de Uralmashzavod en el subterráneo de Ekaterinburg y otros.

El futuro escultor nació en 1927, el 24 de abril en el pueblo Grivki en el distrito de Saltykov del oblast de Saratovskaya en una familia de campesinos locales, la madre tenía raíces cosacas. El padre Yegor M. Yegorov, un experto en todos los oficios, era la mascota en todos esos lugares. Las hermanas María y Polina eran un poco mayores. En 1933, la familia hambrienta se vio obligada a alejarse de los lugares nativos y trasladarse a Kommunarka, cerca de Moscú (hoy está dentro de Moscú). La vida de Vladimir Yegorov y su familia en un nuevo lugar mejoró, pero en 1934 su padre enfermó y murió. La madre se esforzó por que sus hijos no tuvieran hambre ni estuvieran iluminados. Fueron a la galería de arte Tretyakov, el Museo de Bellas Artes Pushkin y otros lugares. En ese tiempo, Volodya tuvo un sueño de convertirse en artista. Su sueño fue mantenido por su maestro de escuela favorito. En la época de la Segunda Guerra Mundial, Vladimir trabajó en sovhoz como pastor de vacas y trabajador auxiliar. Después de la guerra murió la madre, las hermanas se casaron. En 1946, Vladimir Yegorov ingresó en la universidad artístico-industrial de Moscú que lleva el nombre de M. Kalinin. Sus pedagogos fueron G. Alexeev y M.Shmakov y también V. Baksheev.

En 1951 el joven escultor terminó sus estudios y llegó a Ural, a la localidad de Sverdlovsk. «El hermano – héroe» – esta escultura sobre la guerra de Corea fue una primera obra, que fue expuesta por el escultor V. Egorov en la exposición artística del oblast de Sverdlovsk de 1952. La hermana presenta flores a su hermano, después de que su escuadrón regresa de la batalla con la victoria. Egorov participó en la realización de esculturas para el Palacio de la Cultura en Nizhniy Tagil Iron and Steel Works con artistas Tagil.

La famosa escultura de Vladimir Yegorov se convirtió en una efigie «El cantero de los Urales G. Zverev» (1954, mármol). El viejo maestro fue representado trabajando en piedra y tenía rostro espiritual y actitud de figura. Este retrato escultórico fue expuesto en exposiciones republicanas y de toda la Unión, en la Exposición Internacional de 1955 en Varsovia y trajo gloria a su autor. Otra escultura muy conocida de Vladimir Egorov fue" El artesano N. Tataurov" expuesta en grandes exposiciones en 1957,1958, 1987 y posteriores.

En la exposición del 6º Festival Internacional de la Juventud en 1957 en Moscú los espectadores espued la lírica «El retrato de niña». El héroe si este retrato Lilia se convierte en la esposa del escultor y madre de sus hijos Vadim y Elena. El escultor Vladimir Yegorov fue elegido Miembro del Comité de Exposiciones de Oll-URSS y Vice-Monitor del Estudio Internacional de Escultura y Dibujo.

En la época de la crisis caribeña de 1962 Egorov con su esposa visitaron Cuba, donde interactuaron con Ernesto Che Guevara, Carlos Rafael Rodríguez, ministros, artistas, poetas. El escultor creó de la vida el busto del estadista Blas Roca, por recomendación de Fidel Castro. Este busto fue adquirido por Ministerstvo de cultura de la Federación de Rusia y posteriormente fue regalado al Gobierno de Cuba.

En 1964 Egorov terminó un tablero conmemorativo, dedicado a la asistencia de Ekaterimburgo por decabristas. Podemos ver el bajorrelieve de los detenidos en escena al fondo y en primer plano un hombre y una mujer que parecen estar mirando a los descendientes de la tabla a través de los siglos. Los decabristas iban a Siberia a través de Ekaterimburgo en 1826—1828 años. Este pueblo acogió cálidamente a los revolucionarios detenidos, como no se esperaban.

En mayo de 1965 se inauguró el monumento al Héroe de la Unión Soviética Grigory Kunavin en la Avenida de la Victoria en el centro de la ciudad Kamensk-Uralsky. Los veinte años anteriores a la creación de este monumento, Kunavin se sacrificó y cubrió con su propio cuerpo la tronera de los enemigos.

El monumento al héroe, el general soviético Karbyshev se terminó en 1968 y se inauguró en la ciudad de Pervouralsk en la calle Karbyishev en 1970. La hazaña del viejo general está personificada en granito rojo. En 1975 en Pervouralsk también se instaló el monumento al periodista y antifascista Julius Fucik. Aquella época Ural Medio y Chequia Occidental tenían una gran amistad. El joven y valiente periodista se representa en una posición difícil.

En 1967, el escultor Vladimir Yegorov creó un gran monumento a V. Lenin en Kurgan, centro del oblast de Kurgan. El líder de la revolución socialista se dirige al pueblo (figura 6,5 m, altura con postamento – 13,5 m; bronce, granito).

Dos monumentos famosos fueron creados por V. Egorov en Sverdlovsk en 1970 -th años. Uno de estos fue el monumento al inventor de la radio, el físico-ingeniero ruso Alexandr Po pov (cerca de Pochtamt), que nació en los Urales y vivió, estudió en Ekaterimburgo. Popov se representa sentado en pose pensativa en el momento del esfuerzo creativo, es una escultura sobre la agonía de la creación. A esta composición se dedicaron quince años de vida. Segundo monumento – a los revolucionarios urales y organizador del poder soviético Ivan Malyshev. Su imagen de inteligente, que vino en revolución para la vida feliz de los trabajadores. El monumento (11,5 m, figura 6,7 m, granito rojo) se colocó en la calle, llamado así en honor al héroe soviético Malyshev street.

En 1982,1985 Yegorov terminó el panno (3 х 15 m) para el interior de la estación Revda, dedicado a la historia de este antiguo pueblo ural. Y 8 figuras (4 m) monumento a Revda también sobre la revuelta de los quemadores de carbón en 1841-año… La historia de Ural ofrece un rico material para la creación, pero llevar la orden al monumento es un problema difícil..

Egorov en 1970 -1980-th procesó sus composiciones no solo al oblast de Sverdlovsk, sino al oblast de Moscú, el oblast de Amur, Kazakstán y otros lugares de la URSS. Dirigió la actividad social y pedagógica, fue miembro de la junta de la organización de Sverdlovsk, la Unión de Artistas de la Federación de Rusia, la Sociedad de custodia del patrimonio histórico y cultural, la Sociedad de amistad soviético-shekoslovaca, etc. En los 100 años del famoso escritor Pavel Bazhov en la calle Bazhov Yegorov creó el tablero conmemorativo con bajorrelieve (3 x 3 m, bronce): escritor con pipa y sus libros.

En mayo de 1985 en Sverdlovsk, en Uralmash, se inauguró un gran monumento de bronce a la gran inteligencia soviética rusa Nikolay Kuznetsov (12 m). El héroe va a la batalla bajo una bandera ondeando como símbolo de la futura victoria. El jefe de la provincia de Sverdlovsk, Boris Yeltsin, propuso este trabajo urgente al escultor V. Yegorov. Y el escultor estuvo de acuerdo. Le dedicó mucho tiempo y esfuerzo, pero logró este objetivo.

Se perdió varias convocatorias del PCUS y fue excluido del partido. Esta actitud de buró del partido le hizo decepcionar a la gente. No fue un hecho de los funcionarios del partido, sino de sus colegas, artistas. Ahora critican el período soviético, pero deben criticarse a sí mismos. Boris Yeltzin no ha apoyado a Yegorov. La exclusión no se confirmó, pero Vladimir recibió una reprimenda. Fue muy ofendido En 1988 Yegorov creó dos grandes panno con muchos bajorrelieves para el metro de Sverdlovsk-Yekaterinburg.

Vladimir Yegorov estuvo en Francia, Italia, Estados Unidos y otros países, relacionado con el Comandante Che Gevara, la heroína ispania Dolores Ibarruri, el Abad Hewlett Johnson, el Mariscal Klim Vorochilov, el Mariscal de Campo Bernard Montgomery… personas, que formaron el rostro de Mundo en vigésimo sentury.

El escultor V. Yegorov en 1986 -1990 creó no solo monumentos, sino composiciones ligeras «Hussar», «Conciencia ecológica (melancolía lunar)», «Deslizamiento del siglo» y otros. Escribió imágenes, dramático y dicho a veces: «Extraño el color» Murió en 1990 de un ataque de corazón, pero artista, escultor continúa su vida en sus oeuvres.