Текст книги "Сине сөям, дисең… / Говоришь, что любишь"

Сөйгәнбез без

 
Күгебездә кояш балкыганнан
Раузаларның төсе эрегәндә,
Без шаярган бергә-бергә һаман,
Күңел булып көннәр йөгергәнгә.
 
 
Яшәү шундый матур булган безнең,
Шаярганбыз хәтта кочакта да.
Без шат булган, барсына да разый:
Юклыкка да, тамак тук чакка да.
 
 
Юклыкларны җиңел генә кичеп,
Матур көннәргә дә җиткәнбез без:
Ал яшьлекнең затлы түтәленнән
Затлы гөлләр генә кискәнбез без.
 
 
Сөйгәнбез без! Татлы сөелгәнбез!
Шул бәхетне алдым бүген искә
Йортыбыздан озатып чыккан көнне,
Мәңгегә, дип үбеп алган төштә.
 

22.06.2012

Оныттың син

 
Оныттың син бик күп нәрсәләрне,
Анысына китми һич исем.
Картайдым мин, танышларны атап
Чыгарлык та хәтер юк, дисең.
 
 
Хәтереңнең исән кисәгендә
Минем исем, төсем бар микән?
Без тик дуслар булып яшибезме?
Әллә элеккечә – яр микән?
 
 
Тәмам онытылып бетмимдер күк,
Бергә-бергә гомер иткәчтен.
Мин йокыга синең белән ятам,
Син башканы парың иткәнсең.
 
 
Мин йортымда синең белән яшим —
Оныталмыйм шуңа сине дә.
Хәтерләрем тәмам бетте, дисең?
Оныттыңмы хәтта мине дә?
 
 
Хатыныңны, яшьтәш дусларыңны,
Кызыңны да, инде буй җиткән?..
Минем хәтер һаман элеккечә:
Ул башканы кертми ишектән.
 
 
Ул бары тик синең белән яши,
Сине уйлый, якты көн туса.
Туктармын күк яшәвемнән, әгәр
Хәтеремнән ис(е)мең җуелса.
 

21.11.2011

Яши алам

 
Төшләремә күптән кергәнең юк,
Синең өчен узмый бу минут!
Димәк, яши алам, төш күрмичә,
Яши алам, яшьтән тыелып.
 
 
Яши алам икән, сагышланмый.
Ник алдан ук моны белмәдем?
Ник, яратам сине, дидем гелән,
Кит хәзер үк яннан, димәдем?
 
 
Төшләремә күптән кергәнең юк.
Әллә инде төшләр күрмим мин…
Күргәне дә онытыла мәллә? —
Тоймый калам икән төнне мин.
 
 
Яши алам икән, төш күрмичә.
Арган идем юкса алардан.
Мин сагыныр кебек идем сине,
Саташырлык итеп һаман да.
 

21.11.2011

«Онытма, дип әйткән идең миңа…»

 
Онытма, дип әйткән идең миңа.
Ничек сиңа шуны җиткерергә:
Онытмадым әле, онытмадым!
Ничек синең хәлне бер белергә?
 
 
Онытмаганлыкны исбат итеп,
Яннарыңа барып килергәме?
Әллә хатлар гына языйм микән?
Театрда сине күрергәме?
 
 
Моннан сине мин дә күрәм, диеп,
Сәхнәләрдән куллар болгаргамы?
Сине онытмавым хакларында
Ялгыз партияләр җырларгамы?
 
 
Әллә инде шигырь языйм да мин,
Дулкыннарга салып җиткеримме?
Онытмадым, диеп, онытмадым,
Хәлләреңне барып бер белимме?
 

21.11.2011

Аш артыннан

 
Кавышырга мөмкин кабат, дисең,
Башка белән яшәп интеккәч.
Аш артыннан дога кылган кебек
Әйтеп кенә куям: бер киткәч…
 
 
Теләсәң дә, синең алдаганны,
Калдырганны булмый кичереп.
Йортларыңа кайтып керә алыр…
Тик бәхетнең булыр китеге.
 
 
Изге сүзнең бардыр төрлеләре:
Юл алдыннан, зәхмәт күрмәскә…
Аш артыннан дога укыган күк
Әйтеп куям: ярый килмәсә…
 

21.11.2011

Кил инде

 
Ни генә әйтсәң дә эндәшми,
Елмая бертөсле манекен.
Син дә нәкъ шул «егет» шикелле
Терелеп кил инде бер-бер көн.
 
 
Кил инде, авылның гап-гади
Ире йә агае шикелле.
Үземне чорнаган ясалма
Дөньядан туйганмын бит инде.
 
 
Кил инде гәпләшер өчен тик,
Сүзләрне әзерләп күп итеп.
Мин риза, кисәң дә йә ката,
Йә аяк канатыр күн итек.
 
 
Мин риза, өстеңә киндердән,
Билбаулы күлмәк тик кисәң дә.
Сөенәм, гап-гади чагыңда
Хәтта син эндәшми йөрсәң дә.
 
 
Алҗытты шәһәрнең битлеге —
Йөзләгән, меңләгән биттәдер.
Син минем пластмасс-таш дөньямда
Тукталган аланым бул хәзер.
 

03.09.2011

Син кая барачак?

 
Белмисең: син кая барачак?
Син – болыт, җилләрнең кулында:
Узасың иң көткән җирләрне,
Явасың изрәгән урынга.
 
 
Болытка йөз белән караган,
Текәлгән күзләрне күрмисең.
Җанымда – син, дисең, башымда.
Сайлаган уенда – җил, дисең.
 
 
Салкыннан бик туңган җирләр бар,
Үтмә син аларны сыдырып,
Эсседән бик көйгән кырларны
Чык дымлы канаттай сыпырып.
 
 
Аннан яу, хәлләрен алганчы,
Үткәнче тәненә чып-чын дым.
Син – болыт, җилләрнең кулында,
Ник сине эзләтә сусыным?
 
 
Яшәвем тик синнән торгандай,
Ник эчми ул башка бер җирдән?
Чиләкләп эчсәң дә саекмас
Чишмәдән, күлләрдән, кизләүдән…
 
 
Болытка йөз белән борылдым —
Текәлгән күземне күр инде.
Бу җәйнең иң эссе көнендә
Син нәкъ баш очымда йөр инде.
 

03.09.2011

«Шартлылык килешми холкыма…»

 
Шартлылык килешми холкыма —
Мин барын үземчә хәл итәм:
Яратмас кешемнән бер мәлдә,
Барысын аңлатып, мин китәм.
 
 
Бу яшәү – иреклек билгесе,
Мин барын үземчә хәл итәм:
Теләми яратмыйм, теләсәм —
Минем бер назымнан хәл китә.
 
 
Минем бер сүземнән җан эри —
Калмас таш янартау утыннан.
Син, бәлки, куркасың нәкъ минем
Һичкемгә ярашмас холкымнан?
 

03.09.2011

Марҗаның да бар җаны

 
Марҗаның да бар җаны, ди дустым.
Мәкальләрне сайлый белгән ул:
Мариядә ятак пары тапкан,
Ә Мәрьямдә тик дус күргән ул.
 
 
Син яратсын өчен генә, бүген
Булмый милләт-исем алмаштырып.
Бик теләгәч яшә инде, бәгырь,
Марҗаларны күзләп-караштырып.
 
 
Ә мин көтим читтә генә синең
Бу фикерне хата таныганны,
Аңлавыңны галимәдә сөю
Тәндә түгел, башта кабынганны.
 

03.09.2011

«Сөю килә, китә кемнәрдәндер…»

 
Сөю килә, китә кемнәрдәндер…
Миңа гына килә, китмәскә дип.
Лаек булмый минем андый хискә
Күзем төшкән кешем җитмәсә бит.
 
 
Нигә аны шулай якын итәм?
Нигә аны күрәм җаным кебек?
Әйткәннәре бары ялгандыр күк,
Ялганнары һаман өзек-өзек…
 
 
Сөю килә, китә кемнәрдәндер.
Минем – күчә йөрәк төпкеленә.
Минем хәлне аңлар аңласа да
Миндәй сирәк сөйгән кеше генә.
 
 
Минем хәлне аңламастыр хәтта
Миндәй шашып сөйгән кешеләр дә.
Сөю килә, китә кемнәрдәндер —
Андый бәхет керми төшемә дә.
 

07.04.2009

«Яратумы сине тән-җан белән…»

 
Яратумы сине тән-җан белән,
Әллә аңлау синең коллыгыңны
Авыррак микән бу җаныма —
Әйтә алмыйм мин әлегә шуны.
 
 
Яшәвемнең мәгънәләре бетте,
Аңладым да синең кемлегеңне.
Һич моңарчы сөя алмаганча
Тирән итеп сөйгән идем сине!
 
 
Җаным белән генә түгел, тәнем
Белән сөйгән өчен телә гарьлек,
Тик юк көче сөю хисләремне
Нәфрәт хисләренә күчерерлек.
 
 
Шундый гашыйк идем синең миңа
Карап торган затлы олылыкка.
Ничек әле айлар эчендә ул
Булмаган да кебек чыкты юкка?
 
 
Мин бит гашыйк идем талантыңа,
Сүзләреңә чыккан акылыңа.
Син бары кол икән, нибары кол…
Шуны аңлау нинди авыр миңа.
 
 
Авыр миңа сине түбәнәйткән
Эшләреңне күрү, сүзләреңне
Тыңлап тору. Ә бит сине, җаный,
Шулкадәрле тирән сөйгән идем.
 

06.04.2009

Бер җылы сүз

 
Бер җылы сүз көтәм. Бер җылы сүз.
Көннәр дә бит юкса җылынды.
Үреләсең исәнләшер өчен,
Карап торам, тотмый кулыңны.
 
 
Бер җылы сүз көтәм. Тик җылы сүз.
Күрешергә дуслар бар ла ул.
Яратканда, куллар бирү генә,
Исәнләшү генә аз ла ул.
 
 
Читкә китәм, «кочам» дисәң дә син,
Ул җылы сүз җитми күңелгә.
Ай суыткан көн җылысы кебек,
Күңел торган саен сүрелә.
 
 
Сүрелә ул синең җылың юктан,
Синдә сүзләр юктан яндырыр.
Кул сузасың, саубуллашыр өчен…
Җанда сүнә соңгы таң нуры.
 

02.04.2009

«Язгы көннәр гел дә үзгәрүдә…»

 
Язгы көннәр гел дә үзгәрүдә:
Кояш, көлеп, таңда уята,
Бер карыйсың, инде качкан була —
Сулар аккан юлга туң ята.
 
 
Әле болыт, әле кояш йөзеп
Йөри кебек синең йөздә дә.
Минем сине ихлас сөюләрем
Сыймый кебек иде сүзгә дә.
 
 
Сыймый кебек иде шигырьләргә,
Шигырь ургып чыккан җаныма.
Күңел күкләремдә кояш иде!
Хәзер анда болыт агыла.
 
 
Хәзер анда аккош урынына
Салкын җилләр канат кагына.
Карап торам, ерагайган санап,
Кояш эткән офыкларыма.
 
 
Карап торам аяк асларына:
Кояш нуры тамган бозларга.
Челтәрләнгән алар күңелем күк,
Асларыннан салкын су ага.
 
 
Көлеп кенә яшим кебек – читтән.
Күңел катларында башкача:
Әле усал сүздән туңнар тарткан,
Әле өстен җылы сүз ача…
 

02.04.2009

Үпкәчелгә

 
Үпкәчел син.
Ханымнар кебек.
Үз үпкәмне сиңа әйтәлмим.
Кемнең кочагында яшәсәм дә,
Ир урнында калам икән мин.
Көйлим.
Җайлыйм.
Кызык түгел миңа
Арабызда
Бу рәвешле
Рольләр бүленеше.
Үпкәләү,
Назлану,
Зар сөйләү – синеке.
Мин бит – хатын кеше.
Килә
Болыт кебек кенә күпереп ятасым,
Үпкәчел күбәләк кебек
Ирен кабартасым,
Ялындыртып кына яратасым.
Ул эшләрне
Син үзеңә алгансың.
Ошамый рольләрнең
Бу рәвешчә бүленеше.
Баш ватам төннәр буена:
Кайда соң чын ир кеше?
Аягым —
Күн итектә.
Кулларым —
Эш бияләендә.
Мин моңа уфтанмыйм, җаным.
Нинди сүзләрем ошамас та,
Нинди чырай белән китәр, дим, тагын.
Әй, чын ир кеше!
Сүзләрем бар сиңа:
Нинди мендәрләрне яратасың?
Ризамы катыга,
Тагын да күперсен дип,
Үзеңме кабартасың?
Һәм сине
Кайлардан табарга соң?
 

02.04.2009

Чүлдәге мәхәббәт

 
Сусаган идем сөю сүзләренә —
Көн дә ишетә торып!
Сусаган идем йомшак карашларга —
Гашыйк итә торып!
Һәм сине очраттым.
Чүлләрдән барганда,
Бик тә, бик тә сусаганда,
Күзләрең алдана,
Һәр адым сөю күлләрен ерагайта —
Шундый хәлдә мин.
Сиңа атлаган саен,
Сусыным арта,
Сурәтләр ишәя,
Һәм син кала барасың артта.
Алдавыч сурәтләр
Югала
Шәфәкъләр учагында.
Табарга иде дә бит сулы күлләрне!
Егылам туп-туры
Әҗәлнең кочагына…
 

02.04.2009

Тоткарламыйм

 
Ашыгасың. Тоткарламыйм сине.
Тоткарларлык сәбәп бар барын.
Сөю елгаларым ташыды да
Ашап килә күң(е)лем ярларын.
 
 
Ныгыт аны гамәлләрең белән,
Вакытлар тап, янә килгәндә.
Күңел кырындагы кар эреде,
Син кояш күк, һәр көн көлгәндә.
 
 
Акты беркөн сөю елгалары,
Күңел ярларына сыймыйча.
Ашыгасың. Аны әйтергә дә
Торган чагым әле кыймыйча.
 
 
Үпкәләтер кебек бөтенләй үк,
Эшләреңне синең калдырсам.
Ә мин риза синең хакка, хәтта
Туры юлларымнан яздырсаң.
 
 
Ашыгасың. Тоткарласын сине
Тирләп чыккан ишек тоткасы.
Чыгармас ул сине, сөртенерсең:
Аркылыга яткан тупсасы.
 

29.03.2009

Синнән тора

 
Син алырсың микән кайчан да бер
Нәрсәгә дә мине ышандыра?..
Сөюем дә сине, сөймәвем дә,
Хәтта ниндилегем синнән тора.
 
 
Кулым белән сине назлыймдыр күк,
Сүзем белән сине иркәлим
Дип уйлыйм да һаман ялгышам мин…
Саубуллашам аннан үпкәле.
 
 
Төннәр буе сүзләр биреп ятам,
Яратмаска сине, сөймәскә,
Моннан ары, кызыл кар яуса да,
Кучкыл йөзләреңне күрмәскә.
 
 
Киләсең син, берни булмагандай,
Сизмисең син минем күңелдәген.
Елмаям мин, барсын эчкә йотып,
Сузам сыйның җаным түрендәген.
 
 
Сыйлым тагын татлы сүзләр белән,
Мин дә алмыйм, ахры, ышандыра.
Ары таба нинди булачагым
Инде, бәгырь, синнән генә тора…
 

29.03.2009

«Бисмилладан башлансын ла юллар…»

 
Бисмилладан башлансын ла юллар.
Тик догадыр – һәрбер эш башы.
Син сөйлисең. Килеп тиде сүзнең
Арасыннан иң-иң тупасы.
 
 
Җавап сүзләре дә әйтмим сиңа,
Үч итәсем килми, тиргисем.
Борчылма, дип, мине юатмыйсың,
И бер елак кеше син, дисең.
 
 
Килә тора яшем күзләремә.
Бу кадәрле бармы елаган
Дип уйлыйм мин, шундый яратып та
Сөюдән баш тарткан елларда?
 
 
Ишеткән бар иде микән сүзнең
Бу кадәрле җанга тиярен?
Үткәннәрнең аты эзләп таба
Һәм тез чүгә, сузып иярен.
 
 
Утыр миңа, ди ул, сизеп торам:
Үпкәләрең әле артачак.
Хыял атыдыр мин шул чагында,
Яшьлегеңә алып кайтачак.
 
 
Без очарбыз бу юл өсләреннән,
Сихри аланнарга төшәрбез,
Яшьлегеңдә сөйгән кешең бар ич,
Күзләреннән сөю эчәрбез.
 
 
Сүзләреннән сихәт алырсың син,
Үпкәләргә хәзер түзәрлек.
Болыннардан чәчкә җыярбыз без,
Сөю муенсасы тезәрлек.
 
 
Хыял атыдыр мин, канатлымын,
Чүктем тезне, утыр ияргә.
Ат булып ат җанын тәслим кылыр,
Юлдашымның сүзе тияр дә…
 

29.03.2009

«Үзгәрдең, белдең дә минем…»

 
Үзгәрдең, белдең дә минем
Сиңа җанны атканны.
Тапталды керсез күңелнең
Үлән шыткан сукмагы.
 
 
Сындылар чәчкә-гөлләре
Үскән сукмак тирәли.
Күтәрсен алар башларын,
Элеккечә кил әле.
 
 
Тыелып авыр сүзләрне
Саксыз әйткәләвеңнән,
Кирәктә-кирәкмәгәндә
Тупас төрткәләвеңнән,
 
 
Кил әле. Мин дә торырмын
Оялып әдәбеңнән:
Санармын аны тәүфыйкның,
Эндәшнең гаҗәбеннән.
 
 
Хөрмәтем булыр чиксездән,
Өлкән күрермен сине.
Күтәрми башын (атнадыр!)
Сукмакның нечкә гөле.
 
 
Сыкрана күңел юлының
Өрфия үләннәре.
Саф хискә табынган кебек,
Элеккечә кил әле.
 

28.03.2009

«Түзәсең, ирнең камчысы…»

 
Түзәсең, ирнең камчысы
Тәнне суеп төшсә дә.
Синең шундый гамәлеңнән
Җаным ярылган хәлдә.
 
 
Күзеңә карап торам да
Аңларсың кебек сөйлим —
Болай эшләргә кирәкми,
Мин бит үземне сөймим!
 
 
Бар хисне алмаштырганмын
Ярымны яратуга!
Ул тәмен белеп алган да
Тәнемне яра тора.
 
 
Түзәрмен, тән авыртса да,
Ничек түзәргә җанга?
Мең гашыйк булган, синең тик
Камчының эзе анда.
 
 
Син мине биздертүнең бер
Җайлы юлын тапкансың:
Имәндем, күзең дамында[19]19
  Дам – ятьмә, тозак.


[Закрыть]
Күргәч шайтан фәтвасын[20]20
  Фәтва – үтәлергә тиеш боерык.


[Закрыть].
 

28.03.2009

Өтеклек

 
Газаптан йолкыш калган җан,
Тик түгелмен дәрвишә.
Җанымны сине сагыну,
Сине ярату кисә.
 
 
Ул мохтаҗ түгел хәергә,
Ачык ишекле йортка.
Утырам сине уйлап тик
Буяусыз утыргычта.
 
 
Ул миңа җылы сиздергән
Тезләреңә охшаган.
Анда җим калган ашалмый
Куркып очкан кошлардан.
 
 
Мин мохтаҗ синең җылыңа,
Синең янәшәлеккә.
Тетелеп беткән җаным бар.
Охшата ул дәрвишкә.
 
 
Мин синең хакка качтым тик
Эшле көннән, муллыктан.
Ордым баш синең тезеңә
Охшаган утыргычка.
 
 
Әйтерсең арган минутта
Алдыңа утырдым мин,
Терәгем булырсың кебек,
Аркаңа тотындым мин.
 
 
Калтырыйм. Өтек бер җанмын.
Дәрвишедер урамның.
Җанымда әле сөю бар —
Ризыгыдыр Ходамның.
 

27.03.2009

Адашу

 
Мизгелләр адашуы бу,
Вакытлар буташуы.
Саташтырды акылымны
Елгаларның ташуы.
 
 
Бер җепкә кирәк тезәргә
Көннәремнең чылбырын.
Син минем аңга салгансың
Мәхәббәтең зынҗырын.
 
 
Мин ничек тәртип ясармын
Тузгытылган җанымда?
Вакытлар буташуында
Синең гаеп аз гына.
 
 
Гаепнең күбе яздадыр
Һәм төбедер – үземдә.
Шат җырлап тамар тамчы күк
Күрендең шул күземә.
 

27.03.2009

Кар суыдай

 
Ошатмаган җирләреңә кадәр
Якын булып бетте бөтенләй,
Сорамыйча гына, чымырдаткан
Кар суыдай, тәнгә үттең дә.
 
 
Карлар эреп бетәр инде тиздән,
Тишек туфлиләр дә кибәрләр.
Язлар үтте, инде кемнәргә син
Гашыйк булырсың, дип көләрләр.
 
 
Карда гынамыни монда хикмәт!
Эриләр бит алар ел саен!
Үткәндер бит тәннән җаныңача
Кар сулары булып март ае.
 
 
Булгандыр бит кысып кочканнар да,
Рөхсәт бирмәсәң дә үпкәннәр.
Аптырадым синең бер хирыссыз
Кочаклап та гашыйк иткәнгә.
 
 
Чымырдатканыңа чытырдатмый,
Ирен үпкәнеңә – күптерми…
Башта әйтер кебек идем юкса:
Калдың ни дә миндә, киттең ни.
 
 
Ә бит хәтта әйткән идем шулай,
Әйткәнемә үзем ышанмый
Торган идем, синең сыйфатларың,
Ошамый, дип, миңа ошамый.
 

27.03.2009

Бер адым…

 
Нибары бер адым
теләүдән теләмәүгә,
Теләмәүдән теләүгә дә…
Була вак-вак атлап
адымнар санын
Бүлгәләргә.
Мин теләмәүне
ай дәвамында атладым.
Син теләүне
кайсы көнгәчә сакладың?..
Теләүдән теләмәүгә нибары
Бер генә (!)
адым.
Атлаганда шуны,
аякларың арымадымы, ярым?
Атлаганда, җаннарың
урынында кала алдымы тагын?
Теләүдән теләмәүгә юллар күп…
Юлларны кирегә чорнарлык тап сәбәп,
Күперләрне ялгауны
ит үзеңә бер гадәт —
Мин кире какканда да,
ямьсез дип тапканда да,
юлларда югалтканда да,
Сөешми генә янәшә ятканда да!
 

22.03.2009

Хаким идең

 
Һәрбер хаким әверелә икән
Көн арты көн ерткыч кош-җанварга.
Сөю илләрендә хаким идең,
Битлекләрең инде салына бара.
 
 
Бер гап-гади кеше булып калдың
Минем өчен, сине ташлап киткәч.
Канатларың җилгә таралганнар,
Биеклектән кинәт мәхрүм иткәч.
 
 
Бөеклектән сине мәхрүм иткәч,
Борыннарың тәмам салынгандыр.
Син бит хаким идең, һәрбер вакыт
Хаталарым минем табылгандыр.
 
 
Җәзаларын биреп бардың аның, —
Нибарысы колың санадыңмы?
Әллә шәүләң? Минем ярсу гәүдәм,
Һич югында, шуңа ярадымы?
 
 
Ярадымы сине яратырга
Минем кулым, күзем, бармакларым?
Кол булсам да, теләп назладым мин,
Дәрттән пешкән иде яңакларым.
 
 
Без бик тиңнәр хәзер, пар дип әйтмим:
Син дә – кеше… Ә мин – тик бер шагыйрь…
Бөеклектән сине мәхрүм иткәч
Язылмый шул сиңа мәдхия-җыр.
 

22.03.2009

Телевизор карыйм, дисең

 
Телевизор карыйм, дисең, футбол,
Ә син менә ниләр кырасың?
Ял көне бит: аквариум юам
Һәм чистартам кошым оясын.
 
 
Телевизор карыйм, дисең, тайм
Беткәч, сине искә төшерәм.
Ә мин, эштән арган араларда,
Кереп чыгам уң як күршегә.
 
 
Футбол беткәч, тышка чыгарга һәм
Ярсуымнан майка сыгарга
Уйлап торам, дисең, яллар узгач,
Яннарыңа килеп чыгарга.
 
 
Ачу килми минем балыкларга,
Читлектәге сайрар кошыма:
Җиңелми дә алар, җиңмиләр дә,
Гел яшиләр бик тә дус кына.
 
 
Футбол карыйсың син еракларда.
Мин балыклар, кошлар ашатам.
Мине сөя микән, футболнымы,
Дип эчемнән һаман баш ватам.
 
 
Шалтырый да тагын телефоның,
Бетмәдеме әле эшең, ди.
Футбол карый-карый уйладым мин,
Син – матчтан серле кешем, ди.
 

22.03.2009

Күпме көтәсе?

 
Килеп чыгармын мин Казаннарга…
Әйтерсең лә Казан бик ерак.
Вәгъдә бирүләрең ник авырдан,
Сөйләшәсең нигә еш сулап?
 
 
Чыбыклардан ишетелә тының,
Лепер-лепер йөрәк тавышың…
Әллә мин соң ялгыш фаразлыйммы?
Бәлки, уйнап, керфек кагышың?
 
 
Килеп чыгарсың син Казаннарга…
Аны, белмим, күпме көтәсе.
Сөелмәгән иреннәрдә – тутык,
Үбешкәне – иң дә кәттәсе.
 
 
Чыбыклардан ишетелә тының,
Керфегеңә керфек ятканы.
Алар да бит көн дә назлашалар!
Керфекләрнең булмый таклары.
 
 
Иреннең дә булмый пар түгеле,
Ялгыз гына корып кипкәне.
Пар-пар гына сөя беләләр шул.
Төс качырмый – таңда үпкәне.
 
 
Казаннарга кайчан килерсең син,
Иренемнән кайчан үбәрсең?
Вәгъдә бирүләрең гел авырдан,
Үтәлмәсен аның беләсең.
 

22.03.2009

Яр бирмәк

 
Ир бирмәк – җан бирмәк, диләр,
Яр бүлмәк тиң нәрсәгә?
Җанны урталай бүлә яр,
Мин – синеке, дисә дә.
 
 
Чыдар күк иде йөрәгем
Матурына алдауның,
Һич оныта алмый әнә
Гомерлек яры барын.
 
 
Акылым инде чигә күк
Бүлешәм дигән уйдан.
Яр дип аталганчы, ярлар
Урталайга ярылган…
 
 
Ярылган җан урталайга,
Кигән киемнәреннән
Чит исләр аңкып торганга
Сөешкән бүлмәбезгә.
 
 
Ярылган җан һәр сәгатьтә
Ишеткән ят исемнән.
Ир биргәнем онытылган
Ярны бүлгән кичемнән.
 

22.03.2009

Хис юлы

 
Үтте сөюнең иң нечкә,
Иң ихлас мизгелләре.
Көнемне кояш яктырта,
Төнне – шул ук ай әле.
 
 
Карашны тарта кояшым
Офыклардан офыкка,
Күзләрең Илне күрсен, ди,
Көнле бул, Сөю юкта.
 
 
Карашны чикли йомшак ай,
Караңгы коеп күктән.
Үзеңне кайгырт инде, ди,
Башканы уйлау җиткән.
 
 
Офыклардан офыккача
Кояшның сызган юлы.
Эз калдырмый тарала ул,
Таралсын Сөю юлы!
 
 
Җуелсын Сөю хисенең
Җанга салган эзләре!
Сайладым кояш-аемның
Һәм күкләрнең бизмәнен.
 
 
Карарга кирәк башкача
Бер кичергән хисемә.
Офыклардан офыккача
Кояш күкләр күчерә.
 
 
Ул шактый кансыз кылана
Кочагында күкләрнең.
Аңлата миңа шулай тик
Һәрбер хиснең үткәнен.
 

22.03.2009

Дистә еллар

 
Ничек ышанырга
синең яратуга —
дистә еллар вакыт
безнең арабызда,
узган кемнәр белән,
кемне сөеп-кочып?
Кемнәр дәва булган
әрнү-ярабызга?
 
 
Кемем дә юк иде,
дигән буласың син,
күзләремә туры
карамыйча гына.
Дистә еллар вакыт
яшәү мөмкин микән,
башкаларны бер дә
яратмыйча гына?
 
 
Кемем дә юк иде
диюеңә синең
белмим ышанмаска,
белмим ышанырга.
Арадагы еллар
санын уйлауга ук,
Тәннәремнең хәле
калмый кымшанырга…
 

07.03.2009

Аңлат әле

 
Китап тотып, миндә мәрткә китүләрең —
Уеңда да минем була алмавыммы?
Күзләремә генә карап назлауларың —
Әллә миннән һич тә туя алмавыңмы?
 
 
Телләреңнән төшми кызык хикәятләр —
Бу көннәрнең хисе күмә алмавымы?
Әллә сөйгән чакта янып бетәсеңме —
Хәтереңнең мыскал хәтле калмавымы?
 
 
Көмән йөрткән ханым, саклап нарасыен,
Тавык йомыркасы кадәр кыса миен,
Алып ата аннан узган борчуларны,
Алып ата аннан уйның кирәксезен.
 
 
Шулай саклый, имеш, туар җанны ана,
Исән яшәтергә нинди хәйлә таба!
Бәлки, борчу уйны, көннең тынгысызын
Миннән читтә тоту – синең бик шәп чара?
 
 
Саклар өчен хиснең матурларын гына,
Җанда яшәтергә көчле сөю утын,
Бәлки, кирәк сиңа узган көнне уйлау, —
Миңа килгән чакта, әйтче шуны, дустым!
 
 
Бәлки, кирәк сиңа уйсыз гына назлау,
Бүгенгеңнең гамьле эше кермәсенгә?
Аңлат әле берчак синнән татлы сүзләр
Көтеп аңгырайган миндәй мәгънәсезгә.
 

17.03.2009

Нинди булыр?

 
Нинди хисләр миңа алып килер икән
Гомеремнең әле кичми калган ягы?..
Төннәрендә күпме назлар татыйсым бар,
Бер дә туймас кебек, диеп, тагы, тагы…
 
 
Нинди сагыш миңа алып килер икән
Көннәремнең алда көтеп торганнары?
Күпме сүзләр әле сөйләнмәгән безнең,
Минем тыңлыйсым бар, диеп, тагы, тагы…
 
 
Нинди кырыс хөкем уйда чыгарачак
Минем синле-синсез яши алмауларым?
Нинди булыр – миңа әйтә алырсыңмы —
Таңнарымның әле кичми калганнары?
 

17.03.2009

«Бул сабыр, ара әйбәт бит…»

 
Бул сабыр, ара әйбәт бит
Дип, күңелне көрәйттем.
Акылым ныгыган саен,
Хәле китә йөрәкнең.
 
 
Сабырлыкка сыгынганда,
Түзим дип әйткәнемдә,
Тоныкланып кала рәсмең
Йөрәгем дәфтәрендә.
 
 
Ник алай булгач килүдән
Туктамый парә-парә.
Күңелне көрәйт үзең дә,
Яхшы дип безнең ара.
 
 
Син бераз минем шикелле
Гел көтеп яшәп кара.
 

18.03.2009

Онытмаска булдым

 
Онытырга сине теләдем мин,
Яратмаска сине теләдем.
Сыйфатыңны берәм-берәм алып,
Үз-үземә хурлап сөйләдем.
 
 
Ул сыйфатлар тора-бара минем
Күңелемә бик хуш килделәр.
Тәүге теләк – теләк кенә калды…
Онытмаска кирәк иде дә…
 
 
Онытмаска синле төннәремне,
Таңнарымны, бергә уянган.
Көтмәгәндә исләремә төшсә,
Яңа туган көннән оялам.
 
 
Тән сыйпамый искән җилдән оят,
Тәнгә тими төшкән нурлардан…
Тик күз йомып үпкән сандугачтан
Һәм яшерен туган җырлардан.
 
 
Пар орлыкны күкрәгенә кочкан
Алмалардан хәтта оялам,
Әмма сызып ташлап буламыни —
Бар бит таңда бергә уянган!
 
 
Онытырга бик тә теләдем мин
Бергә төнне, синле таңнарны…
Теләгән саен, теләк артты гына…
Онытмаска булдым аннары.
 

11.03.2009

Нишләттең?

 
Авыр холкың. Бик тә үпкәчел син.
Гадәтләреңнең бар файдасы.
Сиңа карап, һаман гыйбрәт алам,
Ә син, бәлки, миннән аласың.
 
 
Азрак сөйлим хәзер. Күбрәк тыңлыйм.
Үпкәләгән җанны иркәлим,
Ә бит эчтән шул гамәлең өчен
Артыграк та синнән үпкәлим.
 
 
Әллә яшең олы булгангамы,
Әллә сине бик тә сөйгәнгә,
Көрәшмим мин синең җанга авыр
Холкың белән соңгы көннәрдә.
 
 
Тупас сүзләреңне ишетмәскә,
Ямьсезләрен кире кагарга
Тырышсам да, синең йөз үзгәрә —
Мин сөенгән булам аларга.
 
 
Гел кичерә киләм эшләреңнең
Башкаларга гафу итмәсен.
Мин аранга кергән җәнлек кебек —
Горур боланны син нишләттең?
 

11.03.2009

Китте тәкать

 
Вазлар кичкән идем шигырьләрдән,
Сүзләр биргән идем язмаска.
Тешне кысып күпме түзгән идем,
Чыгармаска – телдә яралса.
 
 
Китте тәкать. Җелегенә кадәр
Тәкатемнең кор(ы)ды тамыры.
Шигыре дә башка инде хәзер,
Синең хакта аның бар юлы.
 
 
Шигырь иҗекләре белән саныйм
Сине көткән һәрбер секундны.
Китте тәкать. Аның тамырларын
Матур сүзләр белән корыттың.
 
 
Салдың коткы. Салдың теләк аңа.
Вәсвәсәседер бу шайтанның:
Язмам дияр идем – җирләр тырнап,
Янда кешни шигъри Байталым.
 

11.03.2009