Текст книги "Сине сөям, дисең… / Говоришь, что любишь"

Сут хәмере

 
Син – кыздырган мине мич ялкыны,
Син – туңдырган төннең суыгы.
Шундый ошый миңа бер кешедә
Ике җанның бергә кушылуы.
 
 
Син – исерткән мине сут хәмере,
Син – айныткан суның салкыны.
Исерсәм дә, аек чагымда да
Һаман торам әле тартынып.
 
 
Һаман торам шундый тартылып мин, —
Син тилерткән мине җимештәй!
Яратмыйм дип сүзләр биреп көтәм,
Минеке бул, димен керешкә.
 
 
Син – йоклаткан мине төн тавышы,
Син – уяткан мине көн кошы.
Моңа кадәр яшәлмәгән булган,
Син үзгәрттең минем тормышны.
 

24.02.2009

Уем китә

 
Сиңа ныграк текәлгәнем саен,
Уем китә бара ераккарак.
Әйләнә ул синең сукмакларны,
Як-ягына бик тәфсилле карап.
Күрә кебек сукмак кисеп үткән
Урман аланнарын, болыннарны.
Эзләми ул синең дуслар белән
Чәй эчәргә чыккан урыннарны,
Машинаңны куеп киң юлларның
Кырыена – үзе киталмаслык.
Сиңа ныграк текәлгәнем саен,
Сәбәп табам якын италмаслык.
Күрәм анда үлән тапталган җир,
Гөл елаган, кошлар оя корган…
Туктала күз нигә гелән генә
Син хәл алган шундый бер урында?
Кызлар белән, җитү кызлар белән
Син аларда, беләм, ял иткәнсең!
Нәрсә эзлим сине ачармын күк,
Күз текәлә сиңа нилектән соң?
Ат аунаган җирдә төк кала дип
Караумы бу җәйге араннарга.
Ауныймыни атлар җәен анда,
Атлар ауный гүзәл аланнарда!
Болыннарны узам тукталмыйча,
Ялан болын – түгел бик җай урын.
Сине сөйгән кадәр, һичкемне дә
Сөйгәнем юк, диген бер, матурым.
Тынычландыр татлы сүзең белән,
Гамәл белән миңа каратарак.
Сиңа ныграк текәлгәнем саен,
Уем китеп бара ераккарак.
 

24.02.2009

«Төкерәм мин хат китергән юлга…»

 
Төкерәм мин хат китергән юлга,
Ярым янда әгәр булмаса!
Сөендерми телечыбык сүзе,
Ул сүзләрдән җаным тулмаса.
 
 
Төкерәм мин дөньясына хәтта,
Сөелмәсәм яки сөймәсәм.
Кеше җиргә фарыз өчен генә
Килгән дию, ышан, – юк нәрсә!
 
 
Яратырга килгән, ул үзе дә
Сөю алмасыннан яралган.
Янда син юк. Күзем алмасыннан
Хатың юлларына кан тамган.
 
 
Төкерәм мин җылы узган кышка,
Тәннәремне өткәч салкынлык.
Яшәдем мин ялгыз: такыр юлга
Үзем карлар булып ятырлык.
 

23.02.2009

Өлгерерсең

 
Өлгерерсең әле башка белән…
Минем менә гомер үтеп бара.
Минем хәлне әгәр аңлыйм дисәң,
Унҗиде ел ялгыз яшәп кара!
 
 
Унҗиде ел мине көтеп кара,
Аны сынап, моны сынагандай.
Өлгерерсең әле… башка белән,
Яшәрсең мин хәтта булмагандай.
 
 
Минем менә гомер үтеп бара,
Өйдән чыкмый, кеше күрми генә,
Сүздән качып, барыбер таба калса,
Бушлыгыннан шуның көлми генә.
 
 
Мин яраткан чакта яратып кал,
Башка белән өлгерерсең әле…
Ялгыз булмам диеп эчмә антлар,
Син барсына күнегерсең әле.
 
 
Өлгерерсең әле… Өлгермәсәң,
Соңгы ярың санап сагынырсың.
Кабер ташым булыр синдәй шома…
Иренең белән генә кагылырсың.
 

23.02.2009

Янәшәлеккә чакыру

 
Мәхәббәт җилкәнен күтәргән,
Йөзәр ул диңгездә, кинәнеп.
Көймәдә – ялгызым. Җай табып,
Син дә үз көймәңдә кил әле.
 
 
Янәшә йөзәрбез ай буе,
Ел буе диңгезләр өстендә.
Мәхәббәт җилкәнен күтәргән,
Киндере – күзләрең төсендә.
 
 
Кирәкми ишкәк тә, җил тынмас —
Йөзәр ул, саф суга эз салып.
Янәшә килерләр көймәләр,
Шаярган дулкында чайкалып.
 

23.02.2009

Әдәпсез мин

 
Кояш әдәп саклый, болытларның
Кочагында төшми һич эреп,
Күк йөзендә йөрми, минем кебек
Сөю хисләреннән исереп.
 
 
Әдәпсез мин: сөям кирәкмәсне,
Кемлегенә аның карамый.
Кыланышы белән кисәтә ул,
Мин бит сиңа, диеп, ярамыйм.
 
 
Бу гашыйклык минем – уен гына,
Син ышанган аңа чын-чынлап.
Мин бары тик рөхсәт иттем сиңа
Катнашырга минем уенга.
 
 
Уйныйм синең белән, башка белән,
Ихлас булсам, уен тукталыр.
Ашыктыру кирәк ул уенның
Соңгы сәгатьләре сукканын.
 
 
Туктап калыр йөрәк, уен бетсә.
Мин кызганмам аны: әдәпсез!
Сөя бит ул елтыр гашыйкбазны,
Гашыйк иттерерлек сәбәпсез.
 

23.02.2009

Киселгән көн

 
Өлгеләрен дөрес кисмим көннең:
Кала анда яшькә күп урын,
Ертык-портык килеп чыга кием,
Яшем белән җөйлим ул турын.
 
 
Көн ачулы миңа, булдыксызлык
Ташып торган йомшак кулыма.
Үз көнемне үзем булдырганча
Кистем шул мин гомер буена.
 
 
Шуңа да ул һәрчак көйсез булды,
Тыны кысылып үлде һәрбер көн.
Аннан ары башка кешеләрдән
Кистерәм дип сүзләр беркеттем.
 
 
Таба калсам, ничек котылырга
Белмәдем мин андый заттан да.
Карап тора көнем, кулы белән
Итәк ертыкларын тарткалап.
 
 
Тагын кистем аны ямьсез итеп:
Күңелгә тар, артык җөйләре.
Көн үзе дә бәхет була ала,
Ник газапка кисәм көннәрне?!
 
 
Ник елатам минем бәхетемә
Сине сыйдырырлык көнемне?
Өлгеләрне тап-тар кискән булып
Кыеп кына атам сөюне.
 

23.02.2009

Сүзләр артык

 
Сүзләр бит артыклар
Сөешкән чагында,
Сорама син миннән, яр гынам!
Иң кызыл алмага каранып үрелә сабый да!
Син мине ал гына,
Син мине ал гына!
Кирәк һәр әгъзаны тоярга —
Сүз артык, хисләрең ташыса.
Хәлемне сорыйсың,
Тоймыйсыңмыни соң:
Мин телим тагын да, тагын да!
 

23.02.2009

Җавап бирми йөрәк

 
Унбиш минутлардан киләм, дисең,
Ник утыз биш түгел йә утыз?
Сине каршыларга әзерләнгән
Йөрәкләрем килә тыз да быз.
Күрсәтмәләр биргән була миңа,
Монысын ал, диеп, тегесен.
Урманнарга бергә бара калсаң,
Җылы колготкалар киярсең.
Кунакларга әгәр чакырсалар,
Чәчләреңә лосьон сыларсың.
Керфегеңә сөрмә тартырсың да
Төпләреннән кайма сызарсың.
Помадаңның сайла кызылларын,
Күз ташласа, төшкә керерен,
Кершәннәрнең як син аксылрагын,
Тәмле хуш исләре килерен.
Затлы киен, озын перчаткадан,
Биек үкчәләрдән бара күр.
Тарак-мазар һәрчак кирәк була,
Кулга ридикюльләр ала күр.
Төн күлмәге булсын, көн күлмәге,
Рәешләргә чыгып керерлек.
Туфлиләрне, салып, пакетка тык,
Ресторанда булсын биерлек.
Унбиш минутлардан киләм, дидең.
Ә килмәсәң, нәрсә эшләргә?
Җавап бирми йөрәк, әйтерсең лә
Иреннәрен кемдер тешләгән.
 

20.02.2009

Театр язы

 
Театр түбәсенә яз килгән.
Калай дулкыннарында кар эр(е)гән.
Ага ул
Түбәдән —
Ясамакчы елга.
Агымсу булырга язган, ди, бу елда.
Дулкыннан дулкынга
Сикерә бер кош.
Су эчәргә төшкәнме?
Эчкәнме, йә хуш.
Кара каргамы ул, тилгәнме?
Ерак урманнардан килгәнме?
Яз шатлыгын алып кайтканмы —
Театрны үзе тапканмы?
Ерактан, өем тәрәзәсеннән,
Ул карга – бер нокта гына.
Дулкыннарга каршы сикергән нокта ул.
Калай дулкыннарда – кар суы:
Батам диеп курка юкка ул.
 

16.02.2009

Ай яктысы астында

 
Ай чәченә таккан йолдыз-бантик,
Ай күзенә тарткан ак сөрмә.
Тая китә аяк, тая китә
Ай яктысы төшкән һәр җирдә.
 
 
Ялтырый юл – юлдан яздырмакчы,
Катырган ул карны, эретеп.
Ай чәченә йолдыз-бантикларын
Коелмаслык куйган беркетеп.
 
 
Төн пәрие күккә менә калса,
Ай-йолдызны күктән өзә алса,
Агач чиләгенә сыеп бетәр,
Толымы-ние белән дыңгычласа.
 
 
Ялтырар юл инде күренмәс тә,
Яз килгәне җиргә сизелмәс тә.
Тая китә акыл, тая китә —
Нигә диеп әле сөелмәскә!
 
 
Нигә генә сиңа сөенмәскә:
Бәлки, соңгы ярым булгансың син.
Ай күк күреп минем якты җанны,
Йолдыз булып килеп кунгансың син.
 
 
Ай да таккан, дим ич, йолдыз-бантик,
Ай да тарткан әнә ак сөрмә.
Тая китә акыл, тая китә
Ай яктысы төшкән һәр җирдә…
 

16.02.2009

Тынсыз

 
Бу беренче тапкыр әле. Иң беренче!
Мондый хиснең булганы юк гомеремдә.
Ул – гашыйклык түгелмени, якын итү?
Бармас төсле бу хисемә бер исем дә.
 
 
Синсез яши алмау хисе, аны ничек
Атарга соң, ничек итеп исемләргә?
Синсез – тынсыз! Моңа кадәр
Ир исеннән исерерлек идем мәллә?!
 
 
Яздым шигырь «яратам» дип – яратмыйча.
Уен иде яшәвем дә, язуым да.
Шул уеннан уймак ясап куйдым, ахры.
Инде хисем сыеп бетми уеныма.
 
 
Инде шигырь бик авырдан килә телгә,
Мөмкин түгел башаяктан күмелергә.
Уйламадым, синең кебек җебекләрдән
Мөмкиндер дип шул арада җиңелергә.
 
 
Нинди хис бу? Аны ничек исемләргә?
Синсез яши алмау хисе дисәм – озын.
Синсез – тынсыз! Суламыйча яшәдем мин
Үз гом(е)ремдә беренче кат һәм көнозын.
 

15.02.2009

«Дәшәм тәнгә, тәнемдәге һәр чокырга…»

 
Дәшәм тәнгә, тәнемдәге һәр чокырга,
Син артыгын бирмисеңме аңа, диеп.
Лаек түгел бит ул моңа, лаек түгел!
Ярата ул, киләчәкне алдан күреп.
 
 
Тора бит ул барсын белеп, минем тәнне
Тоя бит ул, тоймагандай кыланса да.
Дәшәм кулга: эт йортымнан ераккарак,
Атламасын минем якка бусагадан.
 
 
Дәшәм тәнгә, тәндәге һәр күзәнәккә:
Сез бирәсез артыграк сораганнан.
Ул бит әле миңа хәтта гашыйк түгел,
Шул арада иренемнән үбә алган!
 
 
Ул бит әле миңа һич тә лаек түгел
Төс белән дә, эш белән дә, сүз белән дә.
Шакый ишек, кер, дим аңа, авыз ерып,
Паж шикелле, җиргә кадәр бөгеләм дә.
 

15.02.2009

Исән чыксам…

 
Бу төнне исән чыксам
Бирермен сәдака,
Казан буйлап узганда, һәрбер чатта.
Үтәрмен көн буе дигән
Нәзерем бар шул хакта.
Чегән кызларына,
Таҗик кызларына,
Дога сырлаган әбкигә
Бирәм сәдака!
Сине онытсын дип,
Барысы да
Кылсыннар дога.
Бу төнне исән чыксам…
(Ә чыгуым икеле.)
Яшәрмен башкалар шикелле.
Йөрермен туп-туры юллардан.
Карамам егетенә,
Иренә,
Дим генә…
Йөрәкнең сукканы ишетелә
Күкрәгем читлегенә.
Болай булгач,
Исән калгач,
Шок терапиясе алгач,
Яшәү көче миндә артачак.
Рәхмәтем дөньяга
Сәдака булып кайтачак.
 

15.02.2009

«Кайсы төшең синең якын миңа?..»

 
Кайсы төшең синең якын миңа?
Матурсыңдыр дисәм – алдармын.
Ышандырыйм дисәм үз-үземне,
Бәлки, матур җир дә табармын.
Якын итү аның өчен түгел.
Мин аңлата алмыйм – ни өчен?
Шуның сәбәпләрен эзләп кенә
Уздырам мин моңсу кыш кичен.
Яшь түгелсең, аны кем дә белә.
Тыңламыйсың сүзне – ошамый.
Син сөйлисең һәрбер вакыйганы,
Шулай булганына ышанып.
Һәрберсе үк ышандырыр микән? —
Кайберләре чыннан еракта.
Үзем һаман һич тә аңлый алмыйм:
Кай төшеңне синең яратам?
Яратмыйм мин синең дусларыңны,
Хатыныңны, иркә этеңне.
Сөяркәңне инде әйткән дә юк!
Бер-бер сәбәп бардыр бит инде?!
Кием киюләрең гел картларча,
Гашыйк булуларың яшьләрчә.
Килешмидер кебек сиңа болар.
Соң алайса якын кай нәрсәң?
Татлы сүзне миннән кызганасың —
Ошый димме шушы гадәтең?
Билгеле, юк! Шуңа күрә инде
Якын итәм сине, яратмыйм!
 

15.02.2009

«Көтә күлмәкләрем…»

 
Көтә күлмәкләрем.
Көтә яңгырның яшенлесен.
Эзли күкләрдән болытның
Яшеллесен.
Аңа кирәк,
Бик кирәк шартларга!
Ул тулган инде, таша!
Тик түзә әле.
Күк күкләр
Күкрәсен, ди ул, башта!
Минем күлмәкләрнең шартлавын
Синнән башка
Ишетмәсен һичкем.
Көтә күлмәкләрем,
Шуны да сизмисең бит син!
Шушы сәгатьтә аңа кирәк шартларга.
Буылган елга кебек ул:
Чыгачак ярдан ташып.
Агымга сузып салачак
Ул сине,
Аннан агачак
Бер тәүлек, кочаклашып.
Ул тулган иде күптән,
Ул инде тиздән таша.
Күкләрдән болыт көтә ул,
Изүен ача-ача.
Күкләрнең көтә күк тәнен
Урталай ярыр яшен.
Син, бәлки, аның теләген
Үзең дә сизенәсең?
Хисләрен чыгарыр кебек,
Изүгә үрелгәнсең.
Юк, иртә әле, кирәкми.
Ярылсын болыт башта.
Ярылсын ялгыз алмасы
Дәртеннән алмагачта.
Шартлавын күлмәгемнең һич
Сизмәслек булсын кеше.
Ул сине тартып алачак,
Елгадай ташыр хисе.
Кочаклап аннан агачак,
Тәүлеккә җитәр хирыс.
И болыт, аннан алда син
Явып үтәргә тырыш.
 

15.02.2009

«СМСкам барып җитмимени…»

 
СМСкам барып җитмимени,
Ник җавабың килми иртәдән?
Шигырь язуымнан туктармын күк,
Яратмауларыңа үпкәләп.
 
 
Күк иелде таңда җиргә кадәр,
Күкрәгеннән аның үпте ул.
Беркем үпми мине – аңла шуны!
Үбелмичә, теләк үтми ул!
 
 
Мең йолдызын кадап куйган күгем:
Ак карларда ята җемелдәп,
Үбешкәннең якты шаһиты күк.
Үбешимме әллә күк белән?!
 
 
Теләк һәм дәрт, хирыс – минем тәннән
Кирәклесен ал син, аралап.
Күкләр һәр көн таңда җирне үбә,
Бу үбүдән кояш ярала.
 
 
Без үбешсәк, нидер яралырмы,
Берни булмагандай калырмы?
Каптыр алма, дәрттән дерелдәгән,
Ир(е)нем белән орлык алырмын…
 

15.02.2009

Гөлләр төнгә йомылган

 
Гөлләр төнгә йомылдылар,
Йомылмаган тик берсе:
Ирене артык кызылы —
Минем ир(е)нем төслесе.
 
 
Ирен читләрен уйната:
Елмаеп туймаган ул.
Көн буе егет гөлләргә
Күз кысып уйнаган ул.
 
 
Ә алар киткән йокыга,
Кич җиткән дип, төн җиткән.
Син миңа үзем шикелле
Нәүмиз гөл бүләк иткән!
 
 
Назга сусаган чәчәк ул —
Сөяр чагы туйганчы.
Егетләр керфек йомганнар,
Аның күң(е)ле булганчы.
 
 
Алар да синең кебек, тик
Уйныйлармы көндезен?
Нишләргә белми бу хәлгә
Минем кебек бер гөлең…
 

15.02.2009

«Йоклый алмый ятам төннәр буе…»

 
Йоклый алмый ятам төннәр буе,
Сине уйлау ала йокымны.
Онытуның сине юкмыни соң
Бер чарасы яки бер юлы?
 
 
Йоклый алмый ятам төннәр буе,
Йоклый калсам, төшем куркыныч.
Мин моңарчы синнән башка гына
Яшәгәнмен икән тып-тыныч.
 
 
Йокыларга киткәч вакытында,
Чирләмәгән икән кич-иртә.
Кирәк түгел иде уйлы төннәр!
Тыныч яшәүләргә ни җитә!
 
 
Сине онытуның юкмыни соң
Бер чарасы яки бер юлы?
Урамнарга чыгам сине эзләп,
Син алгандай тәмле йокыны.
 
 
Урлагандай тик син рәхәт төнне,
Хәсрәтләрсез кичне-иртәне
Тоела миңа. Кайтар барын, тыныч,
Уйсыз яшәүләргә җитәме?!
 

15.02.2009

Яфрак-яфрак

 
Кар коела яфрак-яфрак булып,
Шул хәл кышны көзгә якынайта.
Көзнең агы булмас, димә икән!
Сукмакларда кар-кар яфрак ята.
 
 
Куркытсаң да, миңа өмет бирми,
Рәхәт тә соң: барам янәшәңдә.
Кар-кар яфрак. Яфрак-яфрак сукмак…
Их, яшәргә иде, их, яшәргә!
 
 
Ак яфраклы йөз-мең сукмакларны,
Их, үтәргә иде, иренмичә.
Их, сөяргә иде, сибелмичә,
Кеше көнләвенә бирелмичә.
 
 
Көзнең агы булмас, димә икән,
Гомер көзем минем нинди якты!
Көзне ап-ак иткән сукмакларга
Төшкән кары учтай яфрак чаклы.
 
 
Синең кулга әллә тотынганга,
Рәхәт тә соң: барам ипле генә,
Эзне эзгә әле кушмый гына,
Синең яннан ерак китми генә.
 

15.02.2009

«Татлы исләреңне сулармын да…»

 
Татлы исләреңне сулармын да
Керфегемне иркә йомармын.
Куйчы башны алларыңа гына —
Синең алда сине уйлармын!
 
 
Кулларыңны йомшак сыпырырмын,
Берәмтекләп бармак үбәрмен.
Куйчы башны алларыңа гына —
Хисләремнән, бәлки, үләрмен…
 
 
Исләреңне татлы сулармын да
Синең хакта татлы уйлармын.
Куйчы башны алларыңа гына,
Баш күтәрер көчне җуйганмын.
 

14.02.2009

«Синең өчен, беләм, тупас түгел…»

 
Синең өчен, беләм, тупас түгел,
Минем өчен ямьсез кай сүзең.
Син әйтәсең аны кабат-кабат,
Минем йөрәк белән үчегеп.
 
 
Беткәнмени сүзнең затлырагы,
Минем җанга ише, яхшысы?!
Ә бит юкса кеше арасында
Син сүзләргә бик тә сак кеше.
 
 
Мин имәнеп китәм кай сүзеңнән,
Кулларыңны читкә этәрәм.
Гайбәтләрне әзер күтәрергә,
Затсыз сүзне авыр үткәрәм.
 

14.02.2009

«Сугыш алды тынычлыгы аландагы…»

 
Сугыш алды тынычлыгы аландагы:
Тыныч миңа синең белән, бик тә тыныч.
Изрәп ятам кебек гөлләр өстендә мин,
Бик еракта кычкырына хәвефле кош.
 
 
Күбәләкләр очып куна күзләремә,
Бу – синең бик сак үбүең керфегемнән.
Изрәп ятам гөл мендәре өстендә мин
Һәм чәчәкләр юрганына там күмеләм.
 
 
Сугыш алды тынычлыгы минем җанда:
Җил дә исми, күзәнәкне дер селкетеп.
Тик еракта кычкырына ташланган кош,
Ялгыз көннән күтәрмәслек хәвеф көтеп.
 

14.02.2009

Мең талпыныш

 
Килмә, диеп әйтер өчен, мең талпынам.
Булдыралмыйм, шашып көләм гаҗизлектән.
Бу көлүне кызым ала саташуга
Бүлмәбездә башка капкан бөркүлектән.
 
 
Сүзләр язам телефонга, язам-бозам,
Килмә, дисәм, соң иҗеген кыскартам гел.
Телем сөйли берне, күңел – төзәтүдә,
Бу кыланыш, хәтта үзем белмим, нидер.
 
 
Килмә, диеп әйтер өчен, мең талпынам,
Һәр килүдән кала җанда көек тамга.
Чыңлап тора җаным, шуны белмәгән күк,
Сагындым, дип язып куям телефонга.
 

14.02.2009

Бу мизгелем

 
Бәлки, гомер синекеннән кыскарактыр,
Нигә куркам сине иртә югалтудан?!
Чәчләреңә карап торам: агарганнар…
Әллә эссе койган, әллә карлар кунган.
 
 
Бәлки, елның мин соңгысын яшимендер,
Нигә куркам, син алдарак китәр санап?
Ул китүнең сәбәпләрен тапкан кебек,
Чәчсез калган баш түбәңә торам карап.
 
 
Бәлки, кышның мин соңгысын кичәмендер…
Нигә куркам, синең яшьнең санын уйлап.
Агарганнар, коелганнар, җыелганнар
Синең чәчләр баш тирәли бер турыга.
 
 
Бәлки, айның соңгысыдыр йә көнемнең,
Сәгатемнең, секундымның – бу мизгелем.
Өлгерергә иде сиңа бүләк итеп
Кулларымда чәчәк аткан сөю гөлен.
 

14.02.2009

Вәгъдәләр бар…

 
Моңсу җанда.
Минем бәйрәм түгел
Бөтен илгә килгән бу бәйрәм.
Кайтып киләм
Сөю гөлләренең
Арасында көлгән көннәрдән.
Сагынаммы, белмим, сагынмыйммы,
Нидер булды кебек, үзгәрдем.
Гадәт кенә булып калмас микән
Сине эзләп йөргән көннәрем?
Моңсу җанда.
Сине сөюдән дә,
Онытмаудан түгел моңсулык.
Мин атарга куркам яңа хисне,
Бар дөньяга әле кычкырып.
Тумас борын үләр кебек, әйтсәм.
Бик кечкенә әле, бик нечкә.
Калмасачы бары үкенечкә,
Булмасачы бары бер кичкә.
Моңсу җанда.
Кайтып киләм синле
Көннәремнең гөлле таңыннан.
Онытмаска тиештер мин сине.
Онытмасам,
Һич тә абынмам.
Куа сине җаннан яңа бер хис.
Син түгел күк аның иясе.
Онытмам дип биргән вәгъдәләр бар…
Ник башканы килә сөясе?
 

14.02.2009

«Яши алам гасыр буе бер ялгызым…»

 
Яши алам гасыр буе бер ялгызым:
Тән ләззәте берни түгел минем өчен.
Үтә китә, үтә китә мизгел дәрте…
Ул басалмый күңелемнең башка хисен.
 
 
Эзлим шунсыз сөярлек яр еллар буе.
Аткан угым һаман тими туры гына.
Тик илаһи хисләр белән сөяр дисәм,
Яңа ярым, ди, ул – оҗмах нуры гына.
 
 
Нигә миңа ясамаска шул оҗмахны
Тән зеңләгән, тән тирләгән дөньялыкта.
Йөрәгемне учларымда бирәчәкмен,
Хәрәмнәргә тотынмасаң, ялгышып та.
 
 
Тән ләззәте берни түгел, җан ләззәтен
Эзләп йөрим чирек гасыр тормышымда.
Шушы хакта ныклап торып әйтә калсам
Куркам: ярның ташлар кебек монысы да.
 

14.02.2009

Йокламасаң

 
Миннән башка барлык нәрсә йоклый:
Өстәлем дә, люстра уты да…
Керфеккә яшь кунган, дерелди ул
Шырпы сызган йөрәк утына.
 
 
Кара төндә йөрәк ут кабызды,
Ни күрергә тели, ни көтә?
Нигә тезде очып китмәслек яшь
Керфек очларына, бөртекләп?
 
 
Сызды шырпы аннан, әллә яшькә
Ут кабызып була, ди микән?
Йокламасаң, минем утларымда
Яшь биетеп уйна, ди микән?
 

12.02.2009

Киртә

 
Киртәләрнең зуры, кечерәге
Агымсуда була һәр төштә.
Сафландыра алар елгаларны
Юлларында эчкән нәҗестән.
 
 
Гомер елгалары дибез икән,
Димәк, суда булмый ни генә!
Кирәк аның суын чистартырга —
Ахыр агып чыгар чигенә.
 
 
Арынсын ул комнар-ташлардан да,
Сазлардан да, төрле чүптән дә.
Арабызда безнең – киртә, дисең.
Кирәк иде сиңа күптәннән.
 
 
Тазарсынга хисең, сафлансынга,
Кызлар уйлап яшәр йөрәгең,
Кирәк булган сиңа киртәләрнең
Һәр шакшыны ялгыз җиңәре!
 
 
Кыз теләген сайлый алмаса да,
Ир теләген баса алсын ул!
Мәхәббәтне саклап калыйк дисәң,
Арабызда мәңге калсын ул.
 

10.02.2009

Мажорны ярату

 
Юксынганга гына шулай, имеш,
Мин күзеңә синең күренәм.
Шулайдыр шул, сине сөям бит мин
Матурлата торган күз белән.
 
 
Яшәвеңнең кыңгыр-кара ягын
Ак буяуга төреп куя ул.
Эш-гамәлдә җитеш түгел якны
Күрер-күрмәс килеш җуя ул.
 
 
Миңа охшамаган минем күзләр,
Дөресен һич сөйли белмиләр.
Кызлар белән уйный гына дисәм,
Кыяфәте чибәр, күр, диләр.
 
 
Машинасы яхшы, торган җире
Нәп-нәкъ тауның текә төшендә!
«Текә»дер ул, хәзергечә әйтсәк,
Охшаган ул «мажор» кешегә.
 
 
Шулайдыр шул, яхшы машиналар
Узып китсә, сине уйлата.
Сине матурлата торган күзләр
Борылышка кадәр озата.
 

10.02.2009

Рөхсәт сорамыйча

 
Сиңа тагын киләм әле, дисең,
Рөхсәтемне сорап тормыйча.
Алган күчтәнәчләр харап итте,
Ялгыштым шул, кире бормыйча.
 
 
Син килерсең, ашап бетергәнче
Сыер итен, үрдәк-каз итен.
Мине сөймә, малай, дигән идем,
Сөю күчтәнәче китерттең.
 
 
Авыз иттердең син алмаларның
Сихер кояшында пешкәнен.
Тешлим, куям, бүтән капмам кебек.
Кабат суза кухня өстәлем.
 
 
Бүген генә чемнән өзелгәндер,
Иренгә төс булып пешкән ул.
Сөю алмагачы бармыни соң? —
Шуның сутын эчеп үскән ул.
 
 
Син килерсең, ашап бетергәнче,
Ә ул һаман бөтен торачак.
Бер кырыннан гына кабылачак,
Тик ялгышсак юкка чыгачак.
 
 
Сиңа тагын киләм әле, дисең,
Ярты сәгать кенә көт мине.
Мин алмага карыйм, алма көлә:
Киләчәк ул, рөхсәт ит инде.
 

10.02.2009

«Шигыреңнән сине күбрәк аңлыйм…»

 
Шигыреңнән сине күбрәк аңлыйм,
Диеп әйткән иде бер шагыйрь.
Аны уйлап, көн дә язып куям
Компьютерда хәзер бер шигырь.
 
 
Багышламый шигырь яшәгәнбез…
Вакытымы әллә булмаган?
Укыганбыз күңел дәфтәрләрен
Ятлар колагына юлларда.
 
 
Яшәгәнбез, ахры, бер өйдә без,
Чит гаилә булып, чит кеше.
Ник шигырьдән генә аңлаган ул
Күзләр тулып ташкан һәр хисне?
 
 
Хәзер көн дә язам аңа, шигырь язам,
Кайчак – берне, бүген – икене.
Шигыремнең нигә язылуын
Аңлаулары аның икеле.
 
 
Бергә яшәгәндә язылмаган,
Язылганы – ертып ташланган.
«Чын гаилә шундый буламыни?»
Дигән уем китми башлардан.
 
 
Һәрчак язам, сорау куя-куя,
Яратканмы, димен, ул кеше?
Аны сөю артларында торган
Яшәвем дә – сорау билгесе.
 

05.02.2009

«Сөйлисең син матур сүзләр генә…»

 
Сөйлисең син матур сүзләр генә,
Мин ишеттем һәрбер таңымда.
Ишегемнән килеп кергәнеңдә —
Кичтән кайтмый калган чагыңда.
Мин күп алдым синнән матур гөлләр,
Һәр кайтмаган төнең – чәчәкле.
Читтә йөрүләрең гаебеме?
Сөюләрең әллә сәбәпме?
Белалмадым шуны, аңлавымнан
Уттан курыккандай курыктым.
Чәчәгеңне кочагыма алгач,
Кайтмый калуыңны оныттым.
Күп ишеттем синнән сөю сүзе,
Әйттең хәтта киткән көнне дә!
Хәзер уйлыйм: андый сүзне синнән
Ишетмәгәнмендер мин генә!
Һәрбер җирдә йортың булган синең,
Кайтмаганда кунып чыгарлык.
Шул хактагы кеше сүзләренә
Гөл сабырлык биргән чыдарлык.
Яшәгәнмен сөю, гөл артыннан
Килер кебек башка заманнар.
Синле тормышны мин санаганмын
Матур гөлләр үскән чәмәнзар[21]21
  Чәмәнзар – болынлык.


[Закрыть].
 

05.02.2009

Кофе төсе

 
Хәтерлим мин сине. Онытмадым.
Көрән туның әле исемдә.
Син һичкемгә охшамаган бугай,
Сипкелләрең – кофе төсендә.
 
 
Итекләрең җылы. Кулларыңда —
Чын тиредән теккән перчатка.
Бер саласың, бер киясең аны,
Миңа әйтер сүзең юк чакта.
 
 
Күлмәкләрең яңа. Якалы ул.
Муеныңа таман якасы.
Бүрекләрең матур. Рәешнеке.
Кыршылмаган әле норкасы.
 
 
Хәтерлим мин сине. Онытмадым.
Бөтен җирең әле исемдә.
Киемнәрең кешенеке кебек,
Сипкелләрең – кофе төсендә.
 

04.02.2009

Чакыру

 
Чакырам
Аш бүлмәсенә:
Җылының оясына,
Чәйләрнең эчәсенә,
Чакырам сине
Көннәрнең
Эргәсендә.
Кил.
Тамакны бездә ялгарбыз.
Кухняда
Телевизор карарбыз.
Башка эшләргә дип план корма.
Эшеңдә озак торма —
Кил!
Сораулар күп – җавап табылмаган.
Табылып та, синнән алынмаган.
Хисләрем күп, чәйгә салынмаган,
Төшкән чүбе чүпләп алынмаган.
Чакырам сине кухняма!
Ул яңа әле.
Сиңа да хисләрем өр-яңа!
Урын ул хисләргә
Бары тик кухняда!
Аларны
Чәйләр эчеп басарга —
Кирәкми хистән дә каш ясарга!
 

04.02.2009