Текст книги "Қадр"

Ёмон бўлдим

 
Сабр қилиб, боссам ўзим,
Эгилганча қолса юзим,
Ёшга тўлган қора кўзим,
Қанча бўҳтон, туҳмат кўрди.
 
 
Ориятни девор қилсам,
Чидолмайин ўзим тилсам,
Кимларнидир яқин билсам,
Оёғимга ханжар урди.
 
 
Совуқ сўзга муз бўлганман,
Узрни ҳам мен сўрганман,
Номардларни кўп кўрганман,
Остонамда миннат турди.
 
 
Ёмонлардан узоқ қочсам,
Мен уларга қўрқоқ бўлдим,
Яхшиларга ҳамроҳ бўлсам,
Ёмонларга ёмон бўлдим.
 

Шеърларим эзар

 
Илҳом келса қалбимда сўзларим кезар,
Гўё дардли мисралар шеъримни эзар,
Ашъорим сездирмай етказиб озор,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 
 
Чидолмайман дардни юракка солиб,
Беихтиёр қўлимга қаламни олиб,
Тўрт сатр аслида азобга қолиб,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 
 
Айро тақдирларни ёзгим келмайди,
Бераҳм фироқда шафқат бўлмайди,
Ёлғончи дунёдан кўнгил тўлмайди,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 
 
Баъзида армондир муҳаббат, висол,
Баъзида бўй чўзмай сўларкан ниҳол,
Гоҳида ўзим ҳам бўламан беҳол,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 
 
Баҳорнинг ёмғири дардимни ювмас,
Чангимни ювса ҳам ғуборим қувмас,
Мен куйсам куяман, ашъорим куймас,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 
 
Жазирама ёзга ҳам тортдим қаламни,
Гўё олмоқ эдим ундан аламни,
Номард фаслларим бермас малҳамни,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 
 
Кузнинг хазонини айладим баён,
Қалбим тубидаги ўзимга аён,
Энди қийнашмоқда қочай мен қаён,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 
 
Достон қилдим қишни совуқ ҳавода,
Яна қўшиқ бўлар ғамгин навода,
Бўлолмадим устун шеърдан зиёда,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 
 
Фасллар, фасллар, экан бағри тош,
Шеър билан бирлашиб отар менга тош,
Қўлимда қалам-у, қалбимда оташ,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 
 
Мен шоир эмасман, балки девона,
Тунлари ёқилган шаъмлар парвона,
Дил сўзим қоғозга тўксам пинҳона,
Ўзимни эзмоқда ёзган шеърларим.
 

Хато

 
 Ярим тун.
 Ой кўкда,
 Қарадим,
 Йўқдек ҳаловат,
 Бироз хижолат.
 Сўрадим:
 Нега эгикдир бошинг,
 Айт, мен сирдошинг.
 
 
 Ой секин нурини сочди,
 Менга ишонгудай сирини очди:
 – Эй инсон, қулоқ сол, менинг сўзимга,
 Нима кўраяпсан, қара юзимга?
 Кўрдингми?
 Кўрақол,
 Юзимда доғ бор,
 Мен шундан уялиб,
 Қилаяпман ор.
 Шу сабаб, мен фақат тунда чиқаман,
 Дардимни кундузи ичга ютаман,
 Кундузи доғимни ҳеч ким кўрмайди,
 Тунда эса ёлғизман, биров сўрмайди.
 Булутни чақирдим, келгин мен томон,
 Сенсиз менинг энди ҳолимдир ёмон,
 Тезроқ кел, инсонлар қилмасин гумон,
 Яшир, яшир менинг қора доғимни.
 
 
 Уялиб, булутлар ортига киргум,
 Кундузи умуман келмайди юргим,
 Шу сабаб тунлари чиқаман аста,
 Доғим борлигидан, оҳ, дилим ҳаста.
 
 
Ой бироз менга қилгандай зарда,
Юзига тортганди булутдан парда.
Узоқ ўйлаб қолдим,
Қўлга қаламни олдим.
 
 
Наҳот, ой хатодан уялар бунча,
Наҳот, орияти кучлидир шунча,
Бизчи, биз инсонлар хатомиз қанча,
Ой шаъма қилганди менга шу кеча.
 

Регистон

 
Турли миллат, элат бирлашар,
Самарқанднинг Регистонида.
Миллий қўшиқ, наво бирлашар,
Самарқанднинг Регистонида.
 
 
Бунда бўлар “Шарқ таронаси”,
Жўш урмоқда санъат қонида.
Завқли ўтар ҳар бир саҳнаси,
Самарқанднинг Регистонида.
Ўзлигимиз акс этар бутун,
Ўзбекистон “Шашмақом”ида.
Жонли ижро янграйди бугун,
Самарқанднинг Регистонида.
 
 
Кўркига кўрк қўшар сокин тун,
Ўзгача бир файз бор тонгида.
Хуршидбек ҳам куйлайди бир кун,
Самарқанднинг Регистонида.
 

Ҳаёт деб айтинг

 
 Яхшига кун йўқмиш, ёмонга ўлим,
 Ўнг ёним қувончдир, ташвишдир сўлим,
 Баъзида ҳеч ишга бормайди қўлим,
 Бешафқат ким десам, ҳаёт деб айтинг.
 
 
 Баъзилар дунёда ҳаста, ногирон,
 Баъзилар доимо негадир гирён,
 Қачон бахтга тўлар, ҳамма ёқ, ҳар ён,
 Бешафқат ким десам, ҳаёт деб айтинг.
 
 
 Орзу-умидларга тўлсада қучоқ,
 Қониқмай янада елишар узоқ,
 Поёни бор, бир кун қўйишар тузоқ,
 Бешафқат ким десам, ҳаёт деб айтинг.
 
 
 Кимнингдир ўз оши ўтмас томоқдан,
 Гоҳ кимлар либоси ортмас ямоқдан,
 Яна ким ўтолмас кичик сўқмоқдан,
 Бешафқат ким десам, ҳаёт деб айтинг.
 
 
 Кимларда дард тўла, кимлар соппа-соғ,
 Ким эса чорасиз, йўқ суянган тоғ,
 Яна ким хазондир, айни ёшлик чоғ,
 Бешафқат ким десам, ҳаёт деб айтинг.
 
 
 Умрнинг беш куни бунча тез ўтар,
 Кимлардир келганда, кимлардир кетар,
 Кимдир ўз жонига ўзи қасд этар,
 Бешафқат ким десам, ҳаёт деб айтинг.
 
 
Бировлар ўғлидан, биров қизидан,
Гоҳо хафа бўлар ҳатто ўзидан,
Аччиқ ёш тўкилар инсон кўзидан,
Бешафқат ким десам, ҳаёт деб айтинг.
 
 
Ғам-алам дастидан оқарса сочинг,
Қалбингни тушунган сирдошга очгин,
Нолимай энг аввал худога қочгин,
Меҳрибон ким десам, худо деб айтинг.
 

Умр

 
Дунё, дунё – деди, дунё кўрмаган,
Дунёни кўрди-ю, ўгрилди кетди.
Тириклик чоғида ҳолин сўрмаган,
Фироқда фарёди кўкларга етди.
 
 
Ота-ю онага фурсат топмаган,
Дўст-у ёрларига умрини берди.
Ватан тупроғини бир бор ўпмаган,
Ўзга юрт бағрида пинҳона елди.
 
 
Қондош-у ночорга савоб қилмаган,
Базм-у жамшидларга молидан кечди.
Рўзадор сувини саҳар ичмаган,
Ўткинчи дунёга қасамлар ичди.
 
 
Ҳар ким умр йўлида елиб югурса
Оллоҳ ёзганига борича етди.
Оппоқ поёндозга чизиқ доғ берса,
Қоғоз ҳам қаламдан ўгрилди, кетди.
 

Фахрланма

 
Сен ердаги тирик жондан,
Фарқли бўлиб туғилгансан.
Агар кечсанг ор-иймондан,
Инсонман, деб фахрланма.
 
 
Ўғлинг сенга қарши чиқса,
Номинг билан қасам ичса,
Қаддинг букиб ерга йиқса,
Отаман, деб фахрланма.
 
 
Чегарадан ошса қизинг,
Лойга булғаб босса изинг,
Қора қилса аёл юзинг,
Онаман, деб фахрланма.
 
 
Хоинликка тайёр турсанг,
Қондошингга тузоқ қурсанг,
Ўз акангни ўзинг урсанг,
Укаман, деб фахрланма.
 
 
Иззатингни четга илиб,
Сен укангни тиғиз тилиб,
Гар воз кечсанг хато қилиб,
Акаман, деб фахрланма.
 
 
Йўқолса ор, диёнатинг,
Ярашмайди хушомадинг,
Кечирилмас, хиёнатинг,
Сингилман, деб фахрланма.
 
 
Аёл қалбин билолмасанг,
Кўнглини шод қилолмасанг,
Ожизангни севолмасанг,
Эркакман, деб фахрланма.
 
 
Яратганмиш Одам Ато,
Сен иймондан кечма асло,
Киёлмасанг парча мато,
Бандаман, деб фахрланма.
 
 
Хуршидбек, сен танла йўлинг,
Қаламингдан узма қўлинг,
Сендан кейин ўчса сўзинг,
Шоирман, деб фахрланма.
 

Айбдор эмас

 
Қувноқ бир шамолдай сочилиб елдинг,
Атиргул мисоли очилиб келдинг,
Ёмғирни кўзимга ёш қилиб илдинг,
Баҳор айбдор эмас йиғлатганингга.
 
 
Соғинч саҳросида офтобга тўйдим,
Юракни ёндириб, азобга қўйдим,
Саратон тафтингда чўғ бўлиб куйдим,
Ёз ҳам айбдор эмас куйдирганингга.
 
 
Дилимдан отилган нола дарбадар,
Йўлингга тўкилдим, барглар бехабар,
Ишқингга мубтало бўлдим шу қадар,
Куз ҳам айбдор эмас суйдирганингга.
 
 
Вужудим қалтирар, исимас кўнглим,
Ҳаммаёқ оппоқ қор лек қора кўнглим,
Ҳатто дунёлардан совиди кўнглим,
Қиш ҳам айбдор эмас совутганингга.
 
 
Тўрт фасл гувоҳдир, чеккан жабримга,
Бардошим етмаса тўлган сабримга,
Қачондир соғиниб келсанг қабримга,
Ажал айбдор эмас ўлдирганингга.
 

Атиргулим

 
Қалбим очиб севганимга,
Ҳадя қилдим атиргулим.
Гувоҳ эдинг дил розимга,
Аммо бугун кўрдинг зулм.
 
 
Тортиб олди ёмонларим,
Кимдан қилай гумонларим,
Энди севги армонларим,
Дардим ютма атиргулим.
 
 
Муҳаббатга ҳеч тўймадинг,
Дилим сўлди, сен сўлмадинг,
Ёр йўқ десам, оҳ, кўнмадинг,
Ортиқ кутма атиргулим.
 
 
Бирга юргин гулзорларга,
Оддий бир гул бўлсин кўнглим.
Чидолмайман ёр-ёрларга,
Олиб кетгин атиргулим.
 
 
Майли, ҳамроҳ қилма мени,
Ташлаб кетгин топай йўлим.
Балки бевақт уздим сени,
Кечир мени атиргулим.
 
 
Ёр сўрама мендан фақат,
Топгин мени мендан гулим.
Етмас эди сабр-тоқат,
Йиғлаяпман атиргулим.
 
 
Кимман ахир шуни сўра,
Ёрни қайдан топай гулим?
Тиконинг санч ундан кўра,
Азоблангин атиргулим.
 
 
Ёритгин деб йўлларимни,
Узатгандим сенга қўлим.
Шу гуноҳкор қўлларимни,
Ўзинг кечир атиргулим.
 

Кўнглим садолари

 
Кўнглим садолари тингланди кеча,
Кимгадир ёқди бу, кимга ёқмади.
Шеърларимда илтижо қилганман қанча,
Аммо бағритошлар менга боқмади.
 
 
Дил изҳорим гўё саҳро-ю кабир,
Қалам изларидан аланга чиқар.
Ортиқ чидамоққа йўқ менда сабр,
Юрагим сўзимни қоғозга битар.
 
 
Баён қилдим она Ватан меҳрини,
Балки ярашмасдир менга шеър ёзиш.
Ҳис қилдим айтилган сўзнинг сеҳрини,
Биламан, бу кимга арзимаган иш.