Текст книги "Інтэрвенцыя «Адраджэнне». Некоторые особенности противоборства власти и оппозиции в Беларуси"

Вакол заходняй Беларусі

31 студзеня 2020 года амерыканская Беларуская служба «Радыё Свабода» ў рубрыцы «Інтэрв'ю тыдня» апублікавала артыкул «ЗША ня будуць патрабаваць, каб Беларусь адышла ад статусу саюзьніка Расеі», – палітоляг» [91]. «ЗША ня будуць патрабаваць, каб Беларусь адышла ад статусу саюзьніка Расеі», – палітоляг (svaboda.org),2020.

Я пракаментаваў і трохі паразмаўляў з суграмадзянамі беларусамі.

Anatol Starkou: «Вось гэтае несканчаемае ныццё БЧБ выданняў, маўляў, „русские идут! русские идут анексировать Беларусь!“ ці „рускія ідуць інтэграваць Беларусь!“, акрамя іншага, нагадвае мне вядомую прытчу пра хлопчыка-пастушка, які крычаў: „Ваўкі! Вайкі!“, падманваючы дарослых пастухоў. Затое калі сапраўды з'явіліся ваўкі, то на крык хлопчыка пастухі не явіліся, і статка авец не стала. Я гэта да таго, што ўсё гэта амаль трыццаці гадовае БЧБ прапагандысцкае ныццё адводзіць нашу ўвагу ад нашай заходняй суседкі Польшчы (НАТА)».

Імярэк-1м: «А Польша то Вас чем не устроила? Сто лет в обед полякам нужны наши территории. И даже если представить эту фантастическую версию реальной – ответьте на вопрос: в случае аннексии Польшей части западной Беларуси по Крымскому сценарию, сколько жителей Гродно проголосовали бы за вхождение в её состав?»

Anatol Starkou: «Давно я не был в Гродно. В Волковыске много раз бывал, неподалёку от оного был много раз, а в Гродно давно не был. Не помню когда. Поэтому мне сложно сказать, сколько гродненцев были бы рады сейчас стать гражданами Крыма, прабачце, грамадзянамі, якія падтрымалі б вяртанне заходніх беларускіх зямель Польшчы (НАТА), у выпадку, калі б беларусы, адпаведна трыццацігадоваму ныццю бел-чырвона-белай прапаганды, адвярнуліся б ад сястрычкі Расеі, выйшлі б з ваенна-палітычнага саюзу з ёй, і апынуліся ў абдымках нашай другой сястрычкі Польшчы.

Тут заўважу, што цягам свайго шматгадовага жыцця не магу прыпомніць любові палякаў да Расеі і Сталіна. Чаму ўзгадаў таварыша Сталіна? Дык ён 17 верасня 1939 адабраў у Польшчы тыя землі, якія Польшча ў 20-х гадах мінулага стагоддзя адабрала ў слабенькай у той момант бальшавіцкай Расеі. Калі я гавару пра нашы заходнія землі, то маю наўвазе расейскія або сталінскія землі, якія нам дараваў у 1939-м таварыш Сталін.

Административное деление Белоруссии (1939—1941) после вторжения в Польшу в 1939 году, но до начала операции «Барбаросса» в 1941 году. Drtrotsky. Original uploader was Drtrotsky at ru. wikipedia. ru: Файл: Зап. белоруссия.jpg

RU. Википедия пра Западную Беларусь: «Официально включена в состав СССР 2 ноября 1939 года» [92]. Западная Белоруссия – Википедия (wikipedia.org)

Насамрэч гэта землі Расейскай імперыі або той слабенькай бальшавіцкай Расеі, у якой Польшча ў 1921-м іх адхапіла. Нашымі яны сталі пасля Белавежжа, пасля краху СССР. Бо менавіта пасля Віскулёў (8 снежня 1991 г.) і Алма Аты (21 снежня 1991 г.) мы сталі незалежнай дзяржавай. А ў 1920-м, калі Польшча захапіла землі Заходняй Беларусі, ў нас дзяржавы не было. Фактычна БССР была ў складзе РСФСР. СССР утварыўся ў 1922-м. Але ці наўрад словы нашы беларускія сталінскія землі, выказаныя з маіх вуснаў, прымуць палякі і кіраўніцтва Польшчы, ў выпадку нашага разрыва адносінаў з Расеяй а-ля па бел-чырвона-беламу, аб чым я ўжо сказаў. Палякі ніколі не забывалі пра агрэсію сталінскага СССР у 1939 годзе, у выніку чаго таварыш Сталін адняў у Польшчы і дараваў БССР амаль палову сённяшняй тэрыторыі РБ. Таму ўсё бел-чырвона-белае палітыканства і бел-чырвона-белая СМІ прапаганда, ў тым ліку ад часоў так званага адраджэння па сённяшні дзень, працуюць толькі на інтарэсы Польшчы, і канчатковая мэта гэтай здрады беларускаму народу – знішчэнне дзяржавы Рэспубліка Беларусь як максімум, а як мінімум – здача Польшчы паловы тэрыторыі РБ – тых нашых заходніх сталінскіх зямель.

«Рыжскі мірны дагавор быў падпісаны дэлегацыямі Польшчы, РСФСР і УССР у Рыжскім палацы Шварцкопф на польскай, рускай і ўкраінскай мовах. Ад імя Савецкай Беларусі дагавор падпісала РСФСР, што і было адзначана ў яго прэамбуле. Ён складаўся з 26 артыкулаў і 10 дадаткаў. Рыжскі мірны дагавор узаконіў захоп Польшчай значнай часткі беларускіх і ўкраінскіх зямель. Дэмакратычны прынцып права беларускай нацыі на нацыянальна-тэрытарыяльнае самавызначэнне ў этнічных межах з маўклівай згоды вядучых еўрапейскіх краін быў праігнараваны польскім бокам. РСЧА і савецкая дыпламатыя не змаглі адстаяць справядлівыя этнічныя межы Беларусі. Прыняўшы польскія ўмовы міру, савецкі ўрад Расіі не змог абараніць пракламаваныя ім прынцыпы нацыянальна-дзяржаўнага самавызначэння народаў і адстаяць асноватворныя палажэнні міжнароднай палітыкі. Дагаворныя бакі пацвердзілі незалежнасць БССР. Згодна з 2-м артыкулам дагавора савецка-польская граніца ўстанаўлівалася значна далей на ўсход ад „лініі Керзана“. Да Польшчы адыходзіла Заходняя Беларусь, тэрыторыя якой складала 113 тыс. км з насельніцтвам 4,6 млн чал. (1931). Паводле дагавора бакі абавязваліся паважаць дзяржаўны суверэнітэт адзін аднаго, адмаўляліся ад умяшання ва ўнутраныя справы, варожай прапаганды, пагаджаліся не дапускаць на сваіх тэрыторыях утварэння і знаходжання арганізацый і груп, дзейнасць якіх магла быць скіравана супраць аднаго з бакоў. Польшча абавязвалася прадаставіць беларусам, рускім і ўкраінцам усе правы, якія забяспечвалі б свабоднае развіццё культуры, мовы і веравызнання. Такія ж правы прадастаўляліся палякам на тэрыторыі РСФСР, БССР і УССР» [93]. Рыжскі мірны дагавор (1921) – Вікіпедыя (wikipedia.org)

Я сапраўды даўно не быў у Гародні. І вось калі б у гарадзенцаў спытаць перад часамі польскай «Салідарнасці» ў 80-х, калі палякі скупалі ў нас беларусаў усё, што мы ім прапанавалі – напрыклад, старыя чорна-белыя тэлевізары «Гарызонт», бо ў Польшчы нічога не было, то ці наўрад Гародня прагаласавала б ЗА інтэграцыю (добраахвотную ці не) з Польшчай у тыя савецкія часы. Сёння не ведаю. Але разумею, што не толькі гарадзенцы, але і шмат іншых грамадзян Беларусі не разумеюць, што ўсе нашы праблемы ад набыцця жаданай незалежнасці і толькі ад гэтага незалежнага шчасця.

А што Польшча цяпер квітнее і пахне? Дык яе ж і тую «Салідарнасць» далярамі ці дармавымі крэдытамі і супер-пупер тэхналёгіямі скупілі Штаты & Co., каб палякі развалілі ваена-палітычны Варшаўскі дагавор (ВД). Пасля чаго Захад даўгі Польшчы прасціў. Вось толькі таму Польшча расквітнела – з-за здрады СССР (чытай Расіі) за дармавыя заходнія грошы, бо развал ВД стаў адным з чыннікаў краху СССР.

А мы што здадзім Захаду, каб квітнець і пахнуць, як Польшча пасля здачы ВД? Акрамя бел-чырвона-белых апазіцыянераў няма чаго. Але ці наўрад Захад пойдзе на такую здзелку з намі».

Імярэк-2м: «Можа, і прагаласавалі б. На мой позірк, Беласточчына лепш жыве за Горадню».

Anatol Starkou: «Мяне, беларуса, у Нью-Ёрку таксама нядрэнна кормяць».

Імярэк-3м: «Дый Зянона Станіслававіча хіба таксама».

Anatol Starkou: «Я яго даўно не бачыў. Некалькі гадоў таму гуляў па Брайтану ў Брукліне. Я там макcімум раз у год бываю. Вяртаўся дадому, зайшоў у пусты вагон метро на канечнай станцыі і стаў разглядаць свае фотаздымкі, якія зрабіў на Брайтан-Біч. У гэты момант з авоськай ці цэлафанавым пакетам у руцэ ў той жа вагон зайшоў Зянон Станіслававіч, прайшоў ля мяне, мяркую, не заўважыўшы такую важкую персону, як я, і недзе прысеў удалечы».

Імярэк-1м: «Ну вам там из США виднее. Вообще давно пора создать союз белорусов, искренне любящих свою родную страну, и поддерживающих Крепкого хозяйственника, но предпочитающих делать это из-за границы».

Anatol Starkou: «Такі саюз, мяркую, існуе. І галоўным чынам ён існуе ці зарадзіўся ў Злучаных Штатах Амерыкі. Як мінімум двое беларусаў тут за Лукашэнку – я і яшчэ адзін хлопец.

1. У 1994 гаду я галасаваў за Пазьняка. 31 студзеня 2003 года з'язджаў у Штаты, не падтрымліваючы палітыку Лукашэнкі. Дарэчы, сёння роўна 17 гадоў, як я з'ехаў з Мінска ў Нью-Ёрк на ПМЖ. У 2009 годзе на пытанне майго менеджэра (напалову рускага і напалову ўкраінца, грамадзяніна Украіны), які ведаў, што я ў 1994-м галасаваў за Пазьняка і 15 гадоў запар не падтрымліваў Лукашэнку, маўляў, за каго б галасаваў сёння, калі б на двары ізноў быў 1994 год, я адказаў: «Беларускі народ у сваім выбары-1994 не памыліўся».

То бок за шэсць гадоў максімум Амерыка развярнула мой няправільны бел-чырвона белы погляд на палітыку Лукашэнкі ў правільны беларускі накірунак. З тых часоў не лічу сябе бел-чырвона-белым.

2. У 2006 годзе тут у NY у Консульстве РБ галасаваў за спадара Мілінкевіча. Выйшаў з Консульства з хлопцам з Воршы, які таксама прагаласаваў, з якім я да таго не быў знаёмы. Яму гадоў 40—45. Ён паведаў, што 15 гадоў жыве ў штаце NY, грамадзянін РБ, увесь час галасуе за Лукашэнку. Часам ездзіць дадому ў Воршу. Болей мы з ім не сустракаліся».

Імярэк-1м: «Вы в США! А житель Орши пусть съездит домой, да поживет там лет пять. Противно слушать».

Anatol Starkou: «Дык выключыся ад тэмы. Не чытай. Бо ты, відаць, не чытаў той мой вялікі каментарый, дзе ў прыватнасці сказана:

«…разумею, што не толькі гарадзенцы, але і шмат іншых грамадзян Беларусі не разумеюць, што ўсе нашы праблемы ад набыцця жаданай незалежнасці і толькі ад гэтага незалежнага шчасця».

Усе нашы праблемы з-за краху СССР і як следства ад разарваных эканамічных сувязяў.

8 студзеня 2018 года на сайце амерыканскай Беларускай службы «Радыё Свабода» надрукаваны артыкул Дзмітрыя Гурневіча «Калі хочаце хутка, то лепш эмігруйце» [94]. «Калі хочаце хутка, то лепш эмігруйце». Кірыл Руды пра тое, як беларусам пабудаваць багатую краіну (svaboda.org)

Цытата з майго каментарыя на тым форуме:

«У 90-х афіцыйна СССР не было, але нешта ад яго заставалася. Памяць. Яна ж за дзень не знікне. Беларусы атрымалі тое, што нам дараваў Савецкі Саюз і сапраўды мы па дабрабыту крыху адрозніваліся ад Зімбабвэ. Але КАМУ мы маглі збыць сваю прадукцыю? Зімбабвэ? Не. Толькі Расеі! Вышэй эканаміст, але не палітык, у сваім каментарыі ад 09.01.2018 18:56 піша:

«Напрыклад, Чэрвень у якім было 5 ці 6 невялікіх заводаў: спіртзавод, хлебзавод, мясны камбінат, аўтапарк, СМУ нейкае было, а зараз за 22 гады кіраваньня адной асобы з такімі дарадцамі засталося адно прадпрыемства».

Бачыце? У гэтага эканаміста вінаваты Лукашэнка, а не Гарбачоў ці крах СССР. Бо насамрэч гэта эканамічныя наступствы пасля разрыву былых эканамічных сувязяў у Саюзе Непарушным. Бо за дзень-два наша эканоміка не магла ачуняць пасля развалу СССР. Вось і паляцелі долу прадпрыемствы Чэрвеня, а разам з імі іншыя.

Да таго ж, калі б мы рыпнуліся па бел-чырвона-беламу ад Расеі ў тыя 90-я, то эканомікі быў бы трындзец. Ёй і сёння ў любы момант можа быць трындзец па палітычных чынніках, калі на маскоўскі Крэмль град ці лівень раптам наляціць. І выдадуць у Крамлі Указ, маўляў, ад сённяшняга дня кожнае расейскае прадпрыемства, якое будзе гандляваць з РБ, атрымае «в подарок „Клизму от Кремля“, и будет клизмиться, клизмиться и еще раз клизмиться, пока не прекратит экономические отношения с Белоруссией». Ці чулі пра санкцыі што-небудзь? Ну дык гэта нешта падобнае ім.

Гэта наша палітычная залежнасць ад палітыкі Крамля – гэта плата за незалежнасць. Таму наша незалежная палітыка падтанцоўвала і падтанцоўвае палітыцы Крамля. Бо пасля таго Указа Крамля, або калі Расея ад нас адвернецца, або ўстане з каленяў і сама будзе вырабляць тое, што ёй трэба, вось тады мы і даведаемся, што такое незалежнасць, што такое быць незалежнымі без эканомікі. Вось тады ў кожнага з нас у кватэры будзе па тры незалежныя халадзільнікі, на балконе незалежны МАЗ ці МТЗ, а каму пашанцуе, дык незалежны БелАЗ змесціцца на балконе. Бо іх дзяваць няма куды будзе».

Імярэк-1м: «Очень много слов.

А я, если не возражаете, кратко и по делу:

1. Ваши разговоры о том, когда и за кого голосовали Вы и «парень с Оршы», больше напоминают демагогический приём. Выборы Президента Республики Беларусь не проводятся с тех пор, как известная дама стала главой ЦИК.

2. Не только мы потерпели от развала Союза. Однако другие европейские коллеги по несчастью сумели выстроить свой путь к независимости. Не забывайте, что Чехия и Польша были в составе Варшавского договора. РБ в экономическом плане их уже никогда не догонит.

3. Можно сколько угодно разглагольствовать о зависимости РБ от российского рынка, но я напомню, что до первого референдума 1995 года страна находилось на распутье и могла пойти по более трудному (пример – Польша), но не тупиковому пути.

4. Независимость. Сколько разговоров о независимости. Смешно. Да поймите Вы – независимость не цель, а средство. Ей, независимостью, надо уметь пользоваться, чтобы получить вполне реальные вещи – экономический рост, увеличение рождаемости, уважение на международной политической сцене.

Ни по одному из пунктов прогресса нет. Провал. Позор. Депопуляция».

Anatol Starkou: «Не возражаю против возражения. К тому же первая часть твоего комментария о легитимизации власти Лукашенко, мол, легитимна его власть или нет.

Спачатку прачытай мой сённяшні адказ Імярэк-1ж на форуме «Новага Часу». Ён у тэме вышэпрыведзенага твайго сказа. А менавіта:

«Вы шчыра верыце, што нашая так званая Палатка легітымная?»

Я вам болей скажу, што ўся ўлада Лукашэнкі з 20 ліпеня 1994 года па сённяшні дзень легітымная. Пару прыкладаў яе легітымізацыі.

Як вам вядома, згаданы вышэй Зянон Пазьняк дэзерціраваў у замежжа ад рэжыму Лукашэнкі, ад народа, БНФ і адраджэння ў вясну 1996 года, а ў лістападзе таго ж 1996-га адбыўся рэферэндум, пасля якога Лукашэнка змяніў Канстытуцыю-1994.

Затым Пазьняк разам з тысячамі сваіх паплечнікаў удзельнічаў у прэзідэнцкіх кампаніях 2001 – 2006 гадоў, і гэтым удзелам легітымізаваў рэжым, ад якога збег, аж на чатырнаццаць гадоў – з 24 лістапада 1996 года па 19 снежня 2010 года. Зразумела, акрамя Зянона Пазьняка і яго паплечнікаў у тагачасных прэзідэнцкіх кампаніях удзельнічалі іншыя апазіцыянеры рэжыму, якія разам з народам легітымізавалі ўладу Лукашэнкі.

Пасля 2010 года ў 2015 годзе новая хваля апазіцыі ўдельнічала ў выбарах, з той жа мэтай легітымізацыі ўлады нашага любімага кіраўніка. Затым дзве апазіцыянеркі былі абраны дэпутатамі ў Палатку. Праз іх удзел і перамогу ў тагачасных парламенцкіх выбарах, апазіцыянеры прызнавалі Палатку легітымнай.

Прэзідэнцкія выбары ў Беларусі 2010 года

«Правам вылучэння на пасаду прэзідэнта валодалі старэйшыя за 35 гадоў грамадзяне, якія стала пражывалі ў краіне прынамсі 10 гадоў перад выбарамі. Вылучэнне праводзілася ініцыятыўнымі групамі колькасцю не менш як у 100 выбаршчыкаў шляхам збору 100 тысяч подпісаў. Партыям не дазвалялася мець вылучэнцаў. ТВК не дазвалялі назірання за праверкаю сапраўднасці пададзеных за вылучэнцаў подпісаў, якую праводзілі цягам 10 дзён. Кіраўнікі ўрадавых устаноў змушалі падначаленых падпісвацца ў падтрымку Лукашэнкі і пагражалі звальненнем за збор подпісаў за іншых вылучэнцаў. ЦВК адмовіла ва ўліку Уладзіміру Правальскаму на падставе колькасці несапраўдных подпісаў. 18 лістапада ўлік прайшлі 10 вылучэнцаў:

Дзмітрый Вус

Дырэктар ТДА «Трывіюм»

Рыгор Кастусёў

Намеснік генеральнага дырэктара ТАА «Асвейская будаўнічая кампанія»

Аляксандр Лукашэнка

Прэзідэнт Беларусі

Алесь Міхалевіч

Юрысконсульт ПУП «Агенцтва перакладаў і юрыдычных паслуг Міхалевіча»

Уладзімір Някляеў

Выканаўчы дырэктар грамадскага аб’яднання «Клопат»

Яраслаў Раманчук

Выканаўчы дырэктар аналітычнага цэнтра «Стратэгія»

Віталь Рымашэўскі

Намеснік старшыні РГА «Хрысціянская дзелавая ініцыятыва»

Андрэй Саннікаў

Палітычны аглядальнік газеты «Народная Воля»

Мікалай Статкевіч

Пенсіянер

Віктар Цярэшчанка

Старшыня Савету Асацыяцыі малога і сярэдняга прадпрымальніцтва»

[95]. Прэзідэнцкія выбары ў Беларусі (2010) – Вікіпедыя (wikipedia.org)

Прэзідэнцкія выбары ў Беларусі 2015 года

«Да 17 ліпеня ўключна прэтэндэнты мусілі падаць заяву на рэгістрацыю ініцыятыўнай групы, якая павінна быць разгледжаная ў пяцідзённы тэрмін з моманту падачы. 15 прэтэндэнтаў падалі заявы на рэгістрацыю сваіх ініцыятыўных груп у ЦВК, але толькі 8 з іх былі зарэгістраваны:

Аляксандр Лукашэнка

Прэзідэнт Беларусі

Сяргей Калякін

Беларуская партыя аб'яднаных левых «Справядлівы свет»

Сяргей Гайдукевіч

Ліберальна-дэмакратычная партыя Беларусі

Таццяна Караткевіч

Кааліцыя «Народны рэферэндум»

Анатоль Лябедзька

Аб'яднаная грамадзянская партыя

Віктар Цярэшчанка

Прадпрымальнік, эканаміст

Жанна Раманоўская

Настаўнік

Мікалай Улаховіч

Беларуская патрыятычная партыя, вярхоўнай атаман «Беларускага казацтва» [96]. Прэзідэнцкія выбары ў Беларусі (2015) – Вікіпедыя (wikipedia.org)

У 2019 годзе новая хваля апазіцыянераў удзельнічала ў новых выбарах у Палатку, і тым самым яны прызнавалі правілы гульні ўлады, то бок магчымасць выйграць на выбарах або прайграць. Дык не ўсе ж кандыдаты апазіцыянеры ў 2019 годзе прайшлі ў Палатку! Так. Не ўсе. Вельмі шкада. Але дзве апазіцыйныя ўладзе прыгожыя беларускі сталі дэпутатамі. Так, сваім удзелам у выбарах-2019 апазіцыя разам з народам легітымізавала Палату прадстаўнікоў і ўладу нашага любімага кіраўніка Аляксандра Лукашэнкі».

«Парламенцкія выбары прайшлі ў Рэспубліцы Беларусь 17 лістапада 2019 года. У Палату прадстаўнікоў было абрана 110 дэпутатаў, з іх 21 член палітычных партый» [97]. Парламенцкія выбары ў Беларусі (2019) – Вікіпедыя (wikipedia.org)

Парламенцкія выбары ў Беларусі (2019) – Вікіпедыя (wikipedia.org)

Anatol Starkou: «Пачынаю адказваць на іншыя твае пункты, акрамя першага, на які адказаў вышэй.

«2. Не только мы потерпели от развала Союза. Однако другие европейские коллеги по несчастью сумели выстроить свой путь к независимости. Не забывайте, что Чехия и Польша были в составе Варшавского договора. РБ в экономическом плане их уже никогда не догонит».

Про Польшу я сказал выше в большом комментарии. Добавлю, что Польша, сдав Варшавский договор (ВД) Западу, одновременно сдала Западу свою независимость – она с тех пор не суверенное, а полностью зависимое от США государство.

Но кончился «эффект Польши». Весь вышел. Халявы больше нет. Чехия? Ты думаешь, нас хотя бы теоретически когда-нибудь принял бы Запад? Никогда. Гадить нам через свои СМИ будет, а помогать никогда не станет. Скорее добьет, чтобы мы долго независимыми не мучались.

3. Можно сколько угодно разглагольствовать о зависимости РБ от российского рынка, но я напомню, что до первого референдума 1995 года страна находилось на распутье и могла пойти по более трудному (пример – Польша), но не тупиковому пути.

Не тупиковый – это капиталистический путь, я так понимаю. Но никто и никогда не решал задачу перехода общества от советского коммунизма / социализма с их государственной собственностью на всё и вся, а вот Імярэк-1м, считает, что надо было идти в капитализм. Ты мне уже сто раз Польшу упоминал. А знаешь ли ты, что в Польше никогда не отменялась частная собственность? Даже во времена СССР поляки внутри Польши делились на Панов и Холопов. А мы? А мы сто лет после Великого Российского Октября не знаем, что такое имущий Пан и неимущий Холоп, работающий на Пана. За исключением разве что тех змагароў, якія збеглі ў Польшчу начныя гаршкі за палякамі выносіць, каб Пан даў талерку польскіх клёцак. Дык гэта справа БЧБ змагароў.

Мінулыя 25 гадоў паказалі, што пры дзяржаўнай уласнасці на ўсё і ўся тутэйшы дзяржаўны капіталізм, які эвалюцыйна выпрабаваны цягам амаль стагоддзя, пэўны ва ўмовах эвалюцыйнага набыцця незалежнасці. А рэвалюцыйны інстытут прыватнай уласнасці непатрэбны, каб ментальна вольных беларусаў не пераўтвараць у Паноў і Халопаў. Дый лепшае з нашае гаспадаркі прыхватызуе Захад ці Усход, і эканамічнага складніку незалежнасці РБ не стане, якую беражэ дзяржаўная ўласнасць на ўсё і ўся, дзяржаўны капіталізм».

Імярэк-1м: «Вот красиво же пишете. Приезжайте из США в РБ и живите на здоровье. Ох уж эти настоящие белорусские патриоты».

Anatol Starkou: «Не гані мяне дадому. Не трэба. Тут у мяне дачка і ўнукі. Я застануся з імі. А зараз адказ на наступны пункт.

«4. Независимость. Сколько разговоров о независимости. Смешно. Да поймите Вы – независимость не цель, а средство. Ей, независимостью, надо уметь пользоваться, чтобы получить вполне реальные вещи – экономический рост, увеличение рождаемости, уважение на международной политической сцене.

Ни по одному из пунктов прогресса нет. Провал. Позор. Депопуляция».

Десять лет назад я на форуме «Нашай Нівы» описал такую вещь, как капиталистические джунгли: или ты кого-то съел на завтрак, или тебя съели на обед или ужин. Поэтому об инвестициях со стороны Запада надо забыть. Мы для них рынок для сплава их товаров, и они никогда нам свои технологии не дадут. А если, например, дадут, то куда мы продукцию будем продавать? На Запад? Там своего добра хватает. В Россию? Нет. На Украину? Нет. В Африку? Нет. Поэтому мелкий и средний белорусский бизнес никогда не просунется на Запад и никогда ничего от Запада не получит.

У Беларусі рэвалюцыйны час, які завецца станаўленне незалежнасці. Ён цягнецца ўсяго якіх та гадоў дваццаць восем з гакам. У галовах людзей каша: «Ідзём у Еўропу!», «Ідзём у Расію!», «Саюз з ЕС, а Расію побаку!», «Давай інстытут прыватнай уласнасці і капіталізм!», «Давай беларускую мову адзінай дзяржаўнай мовай!» і гэтак далей, і таму падобнае. Каша доўга будзе варыцца і доўга будзе варыць нас. Таму Лукашэнка на сваім месцы, каб мы не стварылі з Сінявокай абы што».

Імярэк-1м: «Хватит кормить меня длинными пустыми словами.

Может, за одно напомните мне, кто являлся инициатором договора «О союзном государстве Беларуси и России»? Не наш ли поборник независимости?»

Anatol Starkou: «Мне не хочется начинать все сначала, но скажу кратко: (1) белорусский народ, избравший Лукашенко; (2) добрососедство с Россией помогало и помогает нам накопить первоначальный капитал для будущих поколений белорусов и белорусок в первые дни становления независимости РБ; (3) военно-политическая составляющая договора обороняет от бел-чырвона-белых и Польши, цель сотрудничества которых возврат Польше западной половины территории нынешней Республики Беларусь».

Імярэк-1м: «1. Белорусский народ избрал Лукашенко только один раз. Все остальные разы он избирал себя сам.

2. Белорусы давно и стабильно беднеют. О каком капитале идёт речь?

3. Польше РБ не нужна, ни под каким соусом. Воображать её опасность могут только самые воспаленные умы».

Anatol Starkou: «Вышэй я казаў пра легітымнасць улады Лукашэнкі. Яго ўлада легітымная. Калі ты не чытаў той каментарый ці не разумееш, аб чым у ім гаворка, – твае праблемы. О первоначальном капитале РБ вел я речь. Мы своей безресурсной независимостью обречены быть нищими и могли быть сильной республикой только в составе мощного ресурсами СССР, как любой маленький штат в составе мощных ресурсами США. На этом предлагаю закончить наш диалог».

Імярэк-1м: «Понял. Независимый – значит нищий. Гениально».