Текст книги "Муҳаббат йўлида"

«Қоматинг гулшандағи сарву сановбардин баланд…»

 
Қоматинг гулшандағи сарву сановбардин баланд,
Оразинг гулдин, хатинг райҳони аҳзардин баланд.
 
 
Лабларинг ҳайвон булоғи кокулинг зулмотида,
Дона холинг роҳбар Хизри паямбардин баланд.
 
 
Нозу истиғно била ҳар кимга боқиб сўзласанг,
Сен малоҳат бобида бу жумла дилбардин баланд.
 
 
Даста-даста кокулингни тебратур боди сабо,
Сунбули тардур агарчи мушку анбардин баланд.
 
 
Раҳм айла, эй суманбар, ошиқи расволаринг,
Ишқ ўтида ўртанур мурғи самандардин баланд.
 
 
Хира бўлди оразингдин офтоби ховарий,
Май ичиб чиқсанг баногаҳ моҳи анвардин баланд.
 
 
Орзу бирла халойиқ бош қўярлар йўлингга,
Ким, ғубори мақдаминг тожи Сикандардин баланд.
 
 
Ним бисмил айладинг, ҳар кимга қилдинг бир нигоҳ,
Қош ила мижгонларинг юз тиғу ханжардин баланд.
 
 
Номи хўбингни эшитгондин бери Фурқат қулунг,
Бир нишонинг топмади излаб қаландардин баланд.
 

«Ийдким халқи жаҳонға бордурур рўзи саид…»

 
Ийдким халқи жаҳонға бордурур рўзи саид,
Дилбаро, ҳар лаҳза бир кўрмак жамолинг менга ийд.
 
 
Янги ой кўрган кишини истагайлар ийд учун,
Ораз очғилким, қошинг бир кўрмак айлармен умид.
 
 
Шодлиғдин кўз ёшим тарқатти васлинг муждасин,
Тифллар гўё югургай ийддан етгач навид.
 
 
Ийд айёми агар хурсанд қилмоқ истасанг,
Ҳажринга этма қарийбу қилма васлингдин баид.
 
 
Халқи олам ийди бир кунда тамом ўлғой, вале –
Оразинг кўргач бўлур ҳар кун мени ийдим жадид.
 
 
Туғмади даврон аноси ҳусн аро бир сен каби,
Нодири асру ваҳиди даҳр фарзанди рашид.
 
 
Ийд мардумға агар чанди фароғат рўзидур,
Фурқатий берўзиға сенсиз эрур явмуш-шадид.
 

«Уммати саргаштаман, ё Мустафо, айланг мадад…»

 
  Уммати саргаштаман, ё Мустафо, айланг мадад!
  Тутмадим суннат йўлин, рўзи жазо айланг мадад!
 
 
  Ё Абубакр, тақи сиз ёриғори Мустафо,
  Уммари одили айни босафо, айланг мадад!
 
 
  Ёриғори сеюм жомиъал Қуръон – Усмони ғаний,
  Шаҳсувори Ҳал ото, Шери Худо, айланг мадад!
 
 
  Хоки пойингиз эрур тожи сарири авлиё,
  Шайхи Муҳйиддини маҳбуби Худо, айланг мадад!
 
 
  Кулфате бошимга тушти, турфа ҳожатмандман,
  Ё Баҳоуддин валий мушкулкушо, айланг мадад!
 
 
  Дар Самарқанд Шоҳи Зинда – ҳазрати Саййид Қусам,
  Ибн Аббос сокини ғори фано, айланг мадад!
 
 
  Илгим олинг, йўлда қолдим, ё имоми Шаҳрисабз,
  Бу яна ҳазрат Али Шери Худо, айланг мадад!
 
 
  Тошкандда Хожа Нуриддин ила шайхи Заҳир,
  Руҳингиздин ўргулай, Занги ото, айланг мадад!
 
 
  Қолмишам йўлларда, шайхи Маслаҳатдини Хўжанд,
  Қотти бошим, бекасу бераҳнамо, айланг мадад!
 
 
  Сизга молу жон тасаддуқ, мавлавий Жомий пирим,
  Манга йўқтур сиздин ўзга муқтадо, айланг мадад!
 
 
  Шаҳри Хўқанд тавфгоҳи ҳазрати Шоҳи Жарир,
  Бу яна Эрҳубби, Қароёзи ото, айланг мадад!
 
 
  Авлиёйи бегумонсиз, шайхи Султон Боязид,
  Ожизе дармондаман, бадаступо, айланг мадад!
 
 
  Қум аро Хожа Туроб шайхи кибори файзбахш,
  Ҳазрати Бўёб пирим порсо, айланг мадад!
 
 
Марғилоннинг сайлгоҳи, Ё Мағоз бинни Жалил,
Ҳазрати Мўйи Муборак ибтидо, айланг мадад!
 
 
Муфлиси бечораман, тахти Сулаймони набий,
Аҳмад Арқам, Осаф ибни Бурҳиё, айланг мадад!
 
 
Аҳмади Нармий валий, Ҳазрат Сулаймон Порсо,
Жамъи асҳоби кибори пешво, айланг мадад!
 
 
Найнаво шаҳрида ётган ҳазрати Юнус яно,
Ҳазрати Идрис, Арслонбоб ото, айланг мадад!
 
 
Ҳазрати Айюб пайғамбар Худо суйган қули,
Хастадилман, чашмаи доруш-шифо, айланг мадад!
 
 
Ўзгандда шайхи Бурҳони Қиличиддин яно,
Андижон мулкида Мир Пўстин ото, айланг мадад!
 
 
Саййиди олийнасаб, эй, ҳазрати мавлойи Чуст,
Келдим уммид айлабон сиздин дуо, айланг мадад!
 
 
Ё ғуломи шайхи Ғавси қодирия, раҳбарим,
Бўлдингиз шаҳри Намангонда фано, айланг мадад!
 
 
Ман нечук қилғум бу кўтаҳ сўз билан бир-бир баён,
Ўтган оламдин жамиъи авлиё, айланг мадад!
 
 
Фурқатий йўлларда қолди, Ғавси Аъзам дастгир,
Қўл тутарга йўқ эрур бир раҳнамо, айланг мадад!
 

«Кошки кулбам аро як бора ёрим келсалар…»

 
Кошки кулбам аро як бора ёрим келсалар,
Йўлларига жон нисор айлай, нигорим келсалар.
 
 
Бир фақири бебизоат, хаста дил, қашшоқмен,
Жондин ўзга туҳфа йўқтур, шаҳсуворим келсалар.
 
 
Сўрсалар аҳволими, ғам жаврини торттинг дебон,
Дод этиб ушлаб инон, чобуксуворим келсалар.
 
 
Гул яқосин пора айлаб, ғунча бағрин қон қилиб,
Сайри боғ айларга ногаҳ гулузорим келсалар.
 
 
Сабру ҳушидин кетиб, жону кўнгул мажнун бўлур,
Нозу истиғно била лайлишиорим келсалар.
 
 
Бўлғуси наврўзи олам, то чиқиб ҳижрон қиши,
Юз очиб, бир-бир босиб фасли баҳорим келсалар.
 
 
Неча муддатдин бери Фурқатда қолган зормен,
Не саодатдур сўрорга ҳоли зорим келсалар.
 

«Кўз тутуб мен нотавон, бу кеча жононим келур…»

 
Кўз тутуб мен нотавон, бу кеча жононим келур,
Келмади жононим эмди, ҳалқума жоним келур.
 
 
Шод ўлунглар зулмати ҳижрондағи муштоқлар,
Арзи дийдор айлаб ул хуршиди рахшоним келур.
 
 
Барча ерни лолагун этса сиришким, тонг эмас,
Йиғлаб ул гул ҳажрида эзган жигар қоним келур.
 
 
Кўзларим мардумлари чиқти тамошо қилғоли,
Ҳар тарафға тўлғониб сарви хиромоним келур.
 
 
Бешаи ҳасратда бўлдум, турфа бир саргаштамен,
Ҳар қаю хори алам илкида домоним келур.
 
 
Кўзларимни пардасин йўлиға пойандоз этиб,
Нақди жонимни нисор айлайки, султоним келур.
 
 
Итларини қутиға бағрим кесиб айлай кабоб,
Фурқатий, кулбамға мундоғ яхши меҳмоним келур.
 

«Ул паридек қайси дилбарни рухи гулгуни бор…»

 
Ул паридек қайси дилбарни рухи гулгуни бор?
Ҳам тишидек қайси дарёни дуру макнуни бор?
 
 
Сарвни жониға ўт солди ўзин айлаб фароз,
Оллоҳ-оллоҳ, они қайдоғ қомати мавзуни бор?
 
 
Фикрат аҳли диққатидин ҳеч равшан бўлмағой,
Нуқтаи оғзини ҳар ҳарфини минг мазмуни бор.
 
 
Кўзларимдин мавж урар ашки муҳаббат, айб эмас,
Дилда айлайдур талотум, ишқни Жайҳуни бор.
 
 
Меҳрибонлик шева айлаб шодком айлай деса,
Қайда мендек, Фурқатий, бир хотири маҳзуни бор?
 

«Ул қаро кўз кўзларига сурма бежо тортадур…»

 
Ул қаро кўз кўзларига сурма бежо тортадур,
Балки андин даҳр эли ортуқча ғавғо тортадур.
 
 
Қошлари остида гўё икки фаттон кўзлари,
Икки ҳинду баччадурким, ёндашиб ё тортадур.
 
 
Телбаланмиш зулфини савдосидин девоналар,
Қайға борса ўлтуруб ерға чалипо тортадур.
 
 
Жон ила кўнгул талошур, эй санам, дарду ғаминг,
Бирни сол кўнглумғаким, жон бирни танҳо тортадур.
 
 
Кокулингдан бўй олган боғнинг тупроғидур,
Боғбон сотмоққа доим мушксоро тортадур.
 
 
Не билур Юсуфки, нозу ҳусн ила мағрурдур,
Ул қадарким ишқ дардини Зулайҳо тортадур.
 
 
Ишқни пинҳон тутарға бўлма шайдо, э кўнгул,
Мушк пинҳон бўлса бўйи ошкоро тортадур.
 
 
Чархи кажрафторнинг бир шевасидин доғман,
Айшни нодон суруб, кулфатни доно тортадур.
 
 
Сориғ олтун касрати кўнгулни айлайдур қаро,
Чунки сафро бўлса ғолиб, ўзга савдо тортадур.
 
 
Булҳаваслар торта олмас нозанинлар нозини,
Фурқатийдек бекасу шўрида, расво тортадур.
 

«Маҳвашо, сенсиз менга маҳзун қаронғу кечалар…»

 
Маҳвашо, сенсиз менга маҳзун қаронғу кечалар,
Йиғларам андоқки, ашкимдин улус сув кечалар.
 
 
Ҳуснингға баркаш қилурға тонгға тегру интизор,
Оч юзингким, кўкда ой бирла тарозу кечалар.
 
 
Ёдима холинг саводи тушгач, эй ваҳшийнигоҳ,
Кўзларимға мутлақо келмайди уйқу кечалар.
 
 
Эй, назокат гулшанида сарв қадди наврасим,
Тортарам қумри каби ҳажрингда ёҳу кечалар.
 
 
Ламъаи ҳуснинг тушиб, солғай жаҳонға барқлар,
Раҳм қил жону жаҳонға, боқма кўзгу кечалар.
 
 
Дилбаро, васлинг муяссар бўлмаса йиғлаб ётай,
Тобакай ҳажрингда оғушимда зону кечалар?
 
 
Йўл адошиб кўкда ой ҳоли паришон ўлмасун,
Бир мурувват кўргаз-у, тарқатма гису кечалар.
 
 
Нўш этиб ҳар қайда сан ағёр ила гулгун шароб,
Рашкдин мунда ичиб мен заҳри қайғу кечалар.
 
 
Халқ ичига тушмасин ошуб, кўрдик деб ҳилол,
Кўчага чиқма, намоён этма абру кечалар.
 
 
Айларам то субҳ мен йиғлаб гирибонимни чок,
Айлабон сен ғайрни базмида кулгу кечалар.
 
 
Нега Фурқат, чекмайин кунлар ғамингдин оҳким?
Муттасил афғон ишимдур сендин айру кечалар.
 

«Кўйига беҳуд мени ул чашму абрў келтурур…»

 
Кўйига беҳуд мени ул чашму абрў келтурур,
Соҳиредурким, нетай, тебранса бир мў келтурур.
 
 
Зулфидин ёрим юзи ўлмас намоён, не ажаб?
Расм эрур: ой ёрими тунни қоронғу келтурур.
 
 
Ўчти уйқу, белу оғзидин дегач бир бору йўқ,
Дер эмиш ровий ғалат: афсона уйқу келтурур.
 
 
Ашки доғ эзган жигарни келтуруб кўз йўлидин,
Пора-пора лола баргин гўиё сув келтурур.
 
 
Чеҳраи зардим кўриб шод ўлса, айб эрмаски, ёр,
Заъфароний бода ичган чоғда кулгу келтурур.
 
 
Ишқ савдосидин ўлғон дардисарға, эй табиб,
Берма сандалким, иложи бор, зону келтурур!
 
 
Маҳвашимни ҳусниға баркаш қилурға ҳар кеча,
Тонгға тегру чарх ой бирла тарозу келтурур.
 
 
Дояи даҳр ахтариб топмай мисоли, оқибат,
Макр ила ночор қаршисиға кўзгу келтурур.
 
 
Кўзлари бир ғамза бирла ваҳши кўнглим қилса сайд,
Фурқатий, ёлғон эмас, гар Чиндин оҳу келтурур.
 

«Фасли гулдур, мен била бир сайри боғ этсанг нетар…»

 
Фасли гулдур, мен била бир сайри боғ этсанг нетар,
Хаста кўнглум эски ғамлардин фароғ этсанг нетар?
 
 
Юз очиб, гулни қилиб охир паришон рўзгор,
Ғунчани табъин табассум бирла чоғ этсанг нетар?
 
 
Тушти жонлар риштасиға фикрдин то бу гиреҳ,
Печ торидин очиб, зулфинг тароғ этсанг нетар?
 
 
Даври гардун инқилобидин басе ғамнокман,
Дилбаро, бир жом ила табъимни чоғ этсанг нетар?
 
 
Телбадурмен кокулинг занжирининг савдосида,
Ташлабон бўйниға бу мажнунни соғ этсанг нетар?
 
 
Қон қилиб гулшанда гул бағрин қизил дастордин,
Лола кўксин дашт аро доғ узра доғ этсанг нетар?
 
 
Фурқат ўлди оқибат ишқингда беному нишон,
Бор эди бир хастае, дебким сўроғ этсанг нетар?
 

«Фасли навбаҳор ўлди, кетибон зимистонлар…»

 
Фасли навбаҳор ўлди, кетибон зимистонлар,
Дўстлар, ғаниматдур, сайр этинг гулистонлар.
 
 
Субҳидам тушуб шабнам, бўлди сабзалар хуррам,
Гул уза томиб кам-кам ёғди абри найсонлар.
 
 
Настаран ювиб юзни, ёсуман тузиб ўзни,
Наргис очибон кўзни интизори ёронлар.
 
 
Бир саҳар эдим уйғоқ, ўт тутошди оламға,
Тоғлар чекиб ларза, титради биёбонлар.
 
 
Қумрилар қилиб ку-ку, булбул айлабон чаҳ-чаҳ,
Сарву гул уза доим тортар оҳу афғонлар.
 
 
Булбул ўқуғоч йиғлаб субҳидам хазон фаслин,
Ғунча қон ютуб, юз чок этти гул гирибонлар.
 
 
Кечтилар вафо аҳли қолмайин тутуб, савсан,
Кийди кўк, қилиб сунбул зулфини паришонлар.
 
 
Куймасун бу савдода не учун димоғимким,
Ранжу ғуссада доно, кечса шод нодонлар.
 

«Мени номеҳрибоним кўб ситамкор ўлди ўхшайдур…»

 
Мени номеҳрибоним кўб ситамкор ўлди ўхшайдур,
Жафожўю ғазабноку дилозор ўлди ўхшайдур.
 
 
Рақиби рўсияҳларга вафою марҳамат айлаб,
Мени маҳзунға жавру зулми бисёр ўлди ўхшайдур.
 
 
Ўшал нозик бадан, сиймин зақан маҳбублар шоҳи,
Мени кўздин солиб, ағёра дилдор ўлди ўхшайдур.
 
 
Таҳайюрдин ҳамиша волау мадҳуш ўлмишмен,
Кўзум ойинаси то қатъи дийдор ўлди ўхшайдур.
 
 
Мени кўрган кишилар кўҳна хашхоший хаёл этти,
Басе ҳажрингда чеҳрам заъфаронвор ўлди ўхшайдур.
 
 
Кўзин мардумлари диним уйини айлади торож,
Сочи ҳар торидин бўйнумға зуннор ўлди ўхшайдур.
 
 
Такаллум айламас нечун мени Мажнун адосиға?
Магар оҳу фиғонимдинму озор ўлди ўхшайдур.
 
 
Бало дор ул-қазосида чу ишқим маҳзарин олмас,
Мени даъволарим билкулли бекор ўлди ўхшайдур.
 
 
Бу ҳасрат ўтида кул бўлди Фурқат ўртаниб охир,
Тани бир ўтга тушган барги ашжор ўлди ўхшайдур.
 

«Тулуъи оразингдин нури хуршид иктисоб айлар…»

 
Тулуъи оразингдин нури хуршид иктисоб айлар,
Фалак тоқи уза андин кейин оламға тоб айлар.
 
 
Ул икки майпараст наргисларингким, бир нигаҳ бирла,
Жаҳон аҳлиға ҳосил нашъаи хумми шароб айлар.
 
 
Ҳужуми хатти сабзинг лаълинг атрофида андоқким,
Тушубон хайли тўти тоза шаккар интихоб айлар.
 
 
Руҳингда бода тобидин арақларким ўлур зоҳир,
Муаттар арсаи оламни чун бўйи гулоб айлар.
 
 
Агар йўқ тоқати мадди нигоҳингға, нетонг, кўнглум,
Ани тасвири минг ойинани бағрини об айлар.
 
 
Жамоли бокамолинг қайси бир васфин адо қилғой,
Дақойиқ бобида шоир агар юз минг китоб айлар.
 
 
Эрур саргашта бошим юз нишонлиғ ғамнинг тошидин,
Ҳазин жонимға ҳажринг, айланай, мунча азоб айлар.
 
 
На хуш эрди висол оромгоҳида омон бир дам,
Етиб ҳажринг бошимға, эмди ҳар дам инқилоб айлар.
 
 
Нигорим, анда сен шаб ноз айлаб ғайр базмида,
Қулунг Фурқат бу ерда нола торини рубоб айлар.
 

«Сарву гулда йўх тароват, қадду рухсорингдадур…»

 
Сарву гулда йўх тароват, қадду рухсорингдадур,
На фасоҳат тўтида, нутқи шакарбонингдадур.
 
 
Юсуфи Мисри малоҳат сен, жаҳон аҳли ҳамма,
Нақди жон қўлға олиб бир умр бозорингдадур.
 
 
Даҳрни кўб фитна қўзғоб қон ила тўлдурғуси,
Бўйла сеҳромузлиқким чашми маккорингдадур.
 
 
Қайси лоф ишқингда урган инжимас жавринг чекиб,
Сабру тоқат айламоқ мендек жигархорингдадур.
 
 
Урмасун машшота тор очмоққа бепарво тароғ,
Мискин этган юз кўнгул шабранги тарорингдадур.
 
 
Сен жафоға мойил этдинг ёрими десам, фалак,
Деди: мендин кўрмаким, золимлиғ ўз ёрингдадур.
 
 
Мурдаларни юз нафас бирла Масиҳо тиргузур,
Бўлса юз жонбахшлиғ бир лафзи гуфторингдадур.
 
 
Хўб эмас аҳли муҳаббатға жафодин инжимоқ,
Негаким, юз лутфу эҳсон ҳар бир озорингдадур.
 
 
Ўлса бок эрмас аёғинг остида гулшан аро,
Хун баҳойи юз чаман товус рафторингдадур.
 
 
Нозпарвар сиймбарлар кўб эрур ҳусн аҳлидин,
Деса бўлғай аз қатори кафшбардорингдадур.
 
 
Ишқ аро шўридаи нокомларнинг шеваси,
Фурқатий, ошифта ҳоли сийнаафкорингдадур.
 

«Менинг бир лайливаш ишқида мажнунлуғ шиоримдур…»

 
Менинг бир лайливаш ишқида мажнунлуғ шиоримдур,
Жунун аҳли эрур ёрим, бало дашти диёримдур.
 
 
Баҳор айёми саҳрода очилғон лолалар эрмас,
Юзи ҳажрида ҳар бир қатра қонлиғ ашкборимдур.
 
 
Чаманда гунча деманг, қонға тўлғон таҳ-батаҳ бағрим,
Эмас наргис, анинг йўлида чашми интизоримдур.
 
 
Қаронғу кеча эрмас, тийра бахтим, таҳ-батаҳ ҳолим,
Сочи савдосидин токим қораргон рўзгоримдур.
 
 
Қаю ерда хазонлиғ барг ё парри самон бўлса,
Менинг ғурбат аро ғам бирла сарғарғон узоримдур.
 
 
Ер узра поймол ўлғон эмастур сояйи девор,
Йиқилган чарх зулми бирла жисми бемадоримдур.
 
 
Агар ёр остони узра бир афтода кўрсанглар,
Қуюнларким, кўнгул отлиғ хароби хоксоримдур.
 
 
Фалакда раъд, барқ этманг гумон, ул ой фироқинда,
Менинг савти фиғоним бирла оҳи пуршароримдур.
 
 
Шаҳид ўлсам, бошоқлиғ ўқини бошимға қўйғайсиз,
Ўзи мил-у, ёнар пайкони бир шамъи мазоримдур.
 
 
Муҳаббат йўлида бир неча расвойи жаҳон бўлдим,
Биҳамдиллаҳки, бу дунёда топгон эътиборимдур.
 
 
Фиғоним эшитиб, аҳбоблар қошинда сўрганда,
На бўлғай десалар, Фурқат деган бир беқароримдур.
 

«Йиғламоқдин бир пари ҳажрида, эй, аҳбоблар…»

 
Йиғламоқдин бир пари ҳажрида, эй, аҳбоблар,
Ўнг кўзимдин оқди қону сўнггидин зардоблар.
 
 
Турралиғ зулфини ёдини қилиб бутхонада,
Тушти тарсоларни зуннориға печу тоблар.
 
 
Бехабар зоҳид санамлар ишқиға мункир ҳануз,
Қоши қайғуси била хам бўлса ҳам меҳроблар.
 
 
Айбим этма, соқиё, даврон аро маст ўлмасам,
Шарбати лаълидек эрмас бодаи унноблар.
 
 
Қатра-қатра ашкими сочдим, ғамидин ҳар бири,
Ишқнинг дарёсидиндур гавҳари ноёблар.
 
 
Кеча туш кўрдимки, зулфин тебратур эрди насим,
Қилди ошуфта димоғим бу паришон хоблар.
 
 
Ғайр ила ёрим шароби ноб ичиб, мен Фурқатий,
Рашк жомидин ичиб тонг отқуча хуноблар.
 

«Тариқи ишқ аро ким қадди дуто кўрунур…»

 
Тариқи ишқ аро ким қадди дуто кўрунур,
Мани кўзумға ўшал пир раҳнамо кўрунур.
 
 
Ажаб хатарлиқ эмиш, ё раб, ишқ саҳроси,
Заиф мури онинг мисли аждаҳо кўрунур.
 
 
Ҳаёт хирқасиға ҳар куни солур чок,
Шуоъи меҳр, дема, панжаи қазо кўрунур.
 
 
Дилим муҳаббат ила бўлди равзат уш-шуҳадо,
Анинг учун бу кўнгил мисли Карбало кўрунур.
 
 
Тариқат ичра кимиким, вужуд нафйи этса,
Қаю тарафға назар айласа – Худо кўрунур.
 
 
Жаҳонни шоҳидиға боғлама кўнгил ҳаргиз,
Ки олданурсан, анинг айши бевафо кўрунур.
 
 
Абас кечурмағил аҳди шабобинг эй, Фурқат,
«Худо», дегилки, бу дам дурри бебаҳо кўрунур.
 

«Жомаи саркаш кийиб, от ўйнатиб, чиқсанг нигор…»

 
Жомаи саркаш кийиб, от ўйнатиб, чиқсанг нигор,
Бўлмағайму заррадек хуршиду ховар беқарор.
 
 
Лаъли жонбахш узра хат қилма намоён, бўлмасун,
Хизр ерда мунфаил, кўкда Масиҳо шармисор.
 
 
Ол ниқобинг, эй, пари, ҳуснунгға баркеш қилғали,
Ҳар кеча то субҳ ой бирла тарозу интизор.
 
 
Лайлию Ширинни санга, ваҳ, на деб ташбеҳ этай,
Айлағум Мажнун ила Фарҳоддин номусу ор.
 
 
Хомаи наққош азалда суратинг чекканда ман
Бор эдим, ёзди дилим лавҳига меҳриндин нигор.
 
 
Ошно қил кўзларимга мақдаминг туфроғини,
Бўйла лутфингға кўнгил муштоқ, жон-уммидвор.
 
 
Номи хўбингни ҳуруфин зеб учун Фурқат қулунг,
Риштаи ашъориға терди чу дурри шоҳвор.
 

«Тушумда бир пари кўрдум, насибим бўлса ёрим бор…»

 
Тушумда бир пари кўрдум, насибим бўлса ёрим бор,
Юрогим тийри ишқи пора қилди, оҳу зорим бор.
 
 
Тамоми ҳури жаннат рашк этарга оразинг кўргач,
Тамошо қилғали, искаб турарга икки норим бор.
 
 
Юзини кўрдуму бошимға тушди они савдоси,
Қарору сабрим олди, кеча-кундуз интизорим бор.
 
 
Кечибман жону дилдан кўрмагунча ҳусни раъносин,
Етурдум кўз юмуб очгунча-бир чобуксуворим бор.
 
 
Муҳаббат ўтига куйди дилу жоним, аё дўстлар,
Мани айб этманг айтиб йиғласам, не ихтиёрим бор?
 
 
Азал соқийси сунди шароби ишқ жомидин,
Ичиб сархуш бўлуб ёрим диёридин гузорим бор.
 
 
Тегиб ишқ оташи ёндурди, айб этманг Зулайҳони,
Умидим васлидин, Фурқат, мани фасли баҳорим бор.
 

«Қиё-қиё боқишинг банда қилди, эй, дилдор…»

 
Қиё-қиё боқишинг банда қилди, эй, дилдор,
Табассум айлаганинг олди сабр ила қарор.
 
 
Лабинг сучуклишдин сўзларинг ажаб ширин,
Ҳамани ақлин олиб тўтидек қилиб гуфтор.
 
 
Насибам ўлди алам заҳрию ғами ҳижрон,
Ишим фиғону юрак қону ҳам бағир афгор.
 
 
Дилу тилимда ҳамиша жамолинг авсофи,
Мудом матлабим ўлди висолинг, эй, дилдор.
 
 
Равому бағри адо қулларингға зулм этмоқ,
Вафо кўзила назар қил, бошингда Тангри бор.
 
 
Хароблиқ қиладур кўнгил юзинг кўрмай,
Чекиб чу булбули хаста фиғону нолау зор.
 
 
Ўшал куники сани бир кўруб асир ўлдум,
Қилур ишимни билолмай юрубдурман ночор.
 
 
Нечук таҳаммул этай, дилбаро, жудоликка,
Хуш ул замоне эдим санга маҳрами дийдор.
 
 
Камина Фурқатий ҳайрон жон ила ғулом ўлдум,
Шоҳи малоҳат эрурсан, эмасму қул даркор?
 

«Нозпарвар ёр агарчи табъи зулм ососи бор…»

 
Нозпарвар ёр агарчи табъи зулм ососи бор,
Ошиқ ўлтурмакда қон тўкмакка истиғноси бор.
 
 
Войким, солмас тағофулдин назар аҳволима,
Юз манингдек хаста расво ўлса не парвоси бор?
 
 
Расми маҳвашлардур: ошиқ олдида ағёрға,
Лутф этиб дегайлар, они ўзга бир барноси бор.
 
 
Ман гадога хоки кўйинг маскан этмак орзу,
Эрмиш аммо итларинг ҳар гўшадин ғавғоси бор.
 
 
Ҳури жаннат васфин этмиш зуҳд аҳли муддао,
Ишқ эли маҳшар куни маъшуқиға даъвоси бор.
 
 
Майл этар гулзори ҳар ким ёрдин маҳрум эрур,
Найласун ризвонни улким, сан каби раъноси бор.
 
 
Дам чиқармас сидқ ила даъвойи ишқ этган киши,
Булҳавасдур, ишқ ойинида «оҳ»у, «во»си бор.
 
 
Бўстони назм аро ҳар бандидин бир гул узуб,
Даста қилким, ёрни исми чаман ороси бор.
 

«Ҳар кишиким даҳр аро сендек малак сиймоси бор…»

 
Ҳар кишиким даҳр аро сендек малак сиймоси бор,
Ҳури жаннат юзига боқмоқдин истиғноси бор.
 
 
Айлагил рафтарким, шарманда бўлсун боғ аро,
Жилва бобида санга товусни даъвоси бор.
 
 
Дилбаро, олмас жамолингдин назар бир ламъае,
Ҳар кимиким, даҳр аро гар дийдаи бийноси бор.
 
 
Жон чиқар ҳолинда лаълингни сувидин раҳм этиб,
Солки, ҳар бир қатрасида юз Масиҳ анфоси бор.
 
 
Жон қачон қолғай саломат, боғласанг қош ёсиға,
Тийри мужгонингни, жоно, нўгида олмоси бор.
 
 
Айлади масти шароби ноз золим кўзларинг,
Юз менингдек ўлса эмди они не парвоси бор?
 
 
Нома иншо айладим, Фурқат, муҳаббат шавқидин,
Ҳар ҳатеким, ҳарфи исмингдин ани туғроси бор.
 

«Бу баҳор айёми бўлди, келинг, эй аҳбоблар…»

 
Бу баҳор айёми бўлди, келинг, эй аҳбоблар,
Боғ аро нўш айлайлик биз ҳам шароби ноблар.
 
 
Эмди жонпарвар насим бўлғоч, булут қатрафишон,
Ғунчалар кулдию, юз очди гули сероблар.
 
 
Сарв уза қумри, гул узра андалиб афғонидин,
Ўчди якбора чўчиб, наргис кўзидин хоблар.
 
 
Сабзалар узра мусалсал бўлди сунбул турраси,
Бир тараф савсан аросидин равондур облар.
 
 
Қони бир ёреки, гулгашт айласак қўл ушлашиб,
Бехалал, оҳиста-оҳиста, шаби маҳтоблар.
 
 
Лаългун соғарда, соқий, арғувоний бодани,
Сибқориб бергум эрур, ғамдин дилим хуноблар.
 
 
Айб эмас, бош олмасам, Фурқат, нигор абрўсидин,
Ким сужуд этмабди, топса бу сифат меҳроблар?
 

«Саҳарларда мени ҳолимға мурғони чаман йиғлар…»

 
Саҳарларда мени ҳолимға мурғони чаман йиғлар,
Фиғонимдин сабо ҳар дам қизил гул пираҳан йиғлар.
 
 
Жигар уди куюб бағри биёбон гардиға тушса,
Ушолди қадри мушкин, деб ғизолони Хўтан йиғлар.
 
 
Юракда оташи дардим олиб борсам лаҳад ичра,
Қиёмат тонги отқунча куюб гўру кафан йиғлар.
 
 
Сани дардинг билан йиғлаб, фиғону нолалар қилсам,
Кечиб фарзанду молидин, бўлуб эл беватан йиғлар.
 
 
Етилмай меваи мақеад, аруси жон эрур ҳайрон,
Чидолмай жустужў айлаб, юруб тун-кун… йиғлар.
 
 
Саҳарларда «Юсуф», деб оҳ уруб пири Канъондек,
Фиғонимдин фиғон айлаб, куюб байт ул-ҳазон йиғлар.
 
 
Кел, эмди, Фурқатий (қўй), Лайли деб юзланма саҳроға,
Бўяб лола кўзумни қонға гулгун пираҳан йиғлар.
 

«Муанбар хатларингнинг бўйи на мушки Хўтантандур…»

 
Муанбар хатларингнинг бўйи на мушки Хўтантандур,
Магар райҳони жаннат ерга тушган ўлса, андандур.
 
 
Лабинг ёқути нобийдур ва на маржони серобий,
Нечук ўхшар анго, лаъли Бадахшону Ямандандур.
 
 
Эмас жоно, гирибонингдадур дурр тугмалар ранги,
Мунаққаш кўйлагингнинг оқлиги акси бадандандур.
 
 
Узоринг барги гулдин нозику хушрангу хушбўйроқ,
Бу янглиғ тозаю тар гулки, ё раб, қай чамандандур?
 
 
Бағирга лабларинг ёдида тушган қонни бўҳтондин,
Кўзум айтурки: «Сандандур», кўнгул айтурки: «Сандандур!»
 
 
Дубора кўрмасун ҳар ким, хатингдин бенасиб ўлсун,
Бузуб қуллуғни аҳдинким, агар паймоншикандандур.
 
 
Қачон лойиқ лабинг шаҳди хирадсиз булҳавасларга,
Эмас тўти алар табъи, басе зоғу зағандандур.
 
 
Олиб нусха баҳори хилъатингдин бўстонларга,
Гули аҳмар руҳингдин, ғунчаси дуржи даҳандандур.
 
 
Демаким: «Отмайин тийри мижам, нечун асир ўлдинг?»
Асир ўлмоғлиғим, эй, шўх, чашми сеҳрфандандур.
 
 
Раводур, кўзларингдин парвариш топти десам наргис,
Қадингнинг нахли бу гулшан аро сарву сумандандур.
 
 
Жаҳон раъноларин ўзга гирифтору ғулом эттинг,
Бу хосият шакарафшони жаннатлик сухандандур.
 
 
Асар қилмас сиришким мавжи-ю ҳам тийри афғоним,
Кўзингнинг сеҳридин хоро дема, руҳи на тантандур.
 
 
Нигини ҳарфи исминг ҳотамин назмиғаким, Фурқат,
Қилибдур дарж, кўрганлар деди: «Дурри Адандандур».