Текст книги "Асарлар. Махтумқули"

IMOMLAR ISHQINDA MENGA BERSA JOM…

 
Rasul domodidir, o‘z arsloningdir,
Yo imom Ali-yo, kechirgil bizni.
Chashmi chirog‘imdir nury-aynimdir,
Yo imom Hasan-o, kechirgil bizni.
 
 
Yolg‘on dunyo kimga berdi vafoni,
Oxiratda olar-surar safoni,
Shamr ila ul Yazid berdi jafoni,
Yo imom Husayn-o, kechirgil bizni.
 
 
Nosir-Sayyor, Marvon hakam davrinda,
Imomlar qoldilar jafo-jabrinda,
Choyga ottirdilar Damashq elinda,
Zaynul obidin-o, kechirgil bizni.
 
 
Teng-to‘shlar yoninda bir bekamolman,
Oshig‘i Majnunman, shikasta holman,
Siynai Xuroson, zuvvori olam,
Yo, imom Rizo-yo, kechirgil bizni.
 
 
Imomlar ishqinda menga bersa jom,
Ochsamu zabonni, o‘qisam kalom.
Allohi bahaq ul Fotmayi qiyom
Muhammad Taqi-yo, kechirgil bizni.
 
 
Dunyoda chekdilar yuz dardi-dog‘ni,
Mahshar kun minarlar sayslab Buroqni,
Haqiqat yo‘lining sha’mi, chirog‘i,
Muhammad Naqiy-yo, kechirgil bizni.
 
 
Fotimai-Zahro aning anosi,
Zotinda bir zarra yo‘qdir gunosi,
Humoyun tog‘idir oxir binosi,
Muhammad Bakir-o, kechirgil bizni.
 
 
Kamoli falakdan, oshibdir Arshdan,
Boshga qo‘ydi jaddi kiygani tojdan,
Uch karomat birla qoldi7070
  Bu o‘rinda «qochib qutuldi» ma’nosida, «qutulib qoldi» demoqchi.


[Закрыть] Hajjojdan,
Yo, imom Ja’far-o, kechirgil bizni.
 
 
Kim bilar, ishingda qandayin sir bor,
Aql anga yetishmas, qudratli Jabbor,
Dushmaningga do‘stling qilding giriftor.
Yo, Muso Kozim-o, kechirgil bizni.
 
 
Yaqiyn ko‘ngil birla mushtog‘am banda,
Yodingiz aylarman to borman zinda,
Oti Kundan mashhur bo‘lmish jahonda,
Yo, imom Askar-o, kechirgil bizni.
 
 
Qof tog‘idan yo‘l ochilsa Ya’jujga,
Dunyo yuzi to‘lar zulmga, kuchga,
Zamon oxirida kelar xurujga,
Yo, Sohibzamon-o, kechirgil bizni.
 
 
Maxtumquli aytar, men xoki-poyam,
Imomlar yo‘linda ham jon fidoyam,
Kamina bandaman qalbi-gadoyam,
Yo, Abbos Ali-yo, kechirgil bizni.
 

KO‘NGIL AYTAR, XALQDAN QOLIB…

 
Ko‘ngil aytar: xalqdan qolib,
Kezsam tog‘lar, toshlar bilan,
YOzug‘imni yodga solib,
Ko‘zim yuvsam yoshlar bilan.
 
 
Har kim, ko‘rsam, bir peshada,
Mening ko‘nglim andishada.
 
 
Ko‘hi-Qof ichra go‘shada
O‘tirsam og‘ochlar bilan.
 
 
Qari dunyo ol ichinda,
Odamzod xayol ichinda,
Jahon qiylu qol ichinda,
Har kim yuz taloshlar bilan.
 
 
Allohning ishqida mastlar,
Teng kelolmas zabardastlar,
Ko‘ngil parvoz aylar, do‘stlar,
Tinmas yuz ilojlar bilan.
 
 
Ko‘p ko‘ylar bilan o‘tirdim,
Bilmadim, ne ish bitirdim,
Gumroh bo‘lib, yo‘l yitirdim,
O‘tirdim bevajlar bilan.
 
 
Bekor qo‘ymay umr-taxtni,
Uyg‘otsak uxlagan baxtni,
Duo qilib sahar vaqti
Nolish qilsam qushlar bilan.
 
 
Maxtumquli, tavfiq olsam,
Bir mard topsam, qulluq qilsam,
Ko‘ngil aytar, yo‘ldosh bo‘lsam,
Dam chekkan darvishlar bilan.
 

CHIQA BILMASSAN

 
Bu dunyoning g‘avg‘osiga bosh urma,
Ul g‘avg‘oga kirsang, chiqa bilmassan!
Mal’un shayton kabi bezab tosh o‘rma,
So‘ngra mahkam bo‘lar, yiqa bilmassan.
 
 
Tilinda o‘girmish haq-u sanoni,
Og‘ritmagil ota birla onani,
Tog‘lardan, toshlardan og‘ir gunohni,
Og‘irdir gunohing, cheka bilmassan.
 
 
Nafsing tiyib yurgil harom yemakdan,
Tilingni saqlagil turli g‘iybatdan,
Olimlarga qilma yovuz tuhmatdan,
Iching o‘tdan to‘lar, to‘ka bilmassan.
 
 
Darvishlarning boshlarini xor etma,
O‘ksuklaring yig‘latibon, zor etma,
Yetimlarning molin olib, zo‘r etma,
Gunohing o‘zgaga taqa bilmassan.
 
 
Ishq daryosi jo‘shar kelar saqodan,
Ko‘nglingni saqlagil yolg‘on vaqodan,
Ajal kelar, tutar bir kun yaqodan,
O‘ngingga, so‘lingga boqa bilmassan.
 
 
Yaxshi niyat ayla, yaxshi ish ayla,
Yaxshilarning so‘zin jonga no‘sh ayla,
Safar qilsang, oziq kerak, duch ayla,
Yer ostida ekin eka bilmassan.
 
 
Miskin Maxtumquli yoqang tutaver,
Xayr aylabon ol sharobdan yutaver,
Ummat bo‘lsang, Haq yo‘lini tutaver,
Rasulning yuziga boqa bilmassan.
 

YAXSHI UNAR, YOMON UNAR, EL KECHAR

 
Ey yoronlar, foniy jahon ichinda
Yaxshi unar, yomon unar, el kechar.
Ajab so‘zlar pista dahan ichinda
Dandon tushar, qimmat qochar, til kechar.
 
 
Biz kezgan maydonlar, ajoyib joylar,
Binosi tutilgan ulug‘ saroylar,
Davr aylanib, kelib-ketar kun-oylar,
Yaxshi-yomon, Navro‘zu qish, yil kechar.
 
 
Kelib munda bor ko‘rganing fig‘ondir,
Bu kun – tirik, erta bo‘lsa gumondir,
Xazonga qurilgan foniy jahondir,
Yigitlar keksayar, umr-sol kechar.
Falak fig‘oningni ko‘ziga ilmas,
Ul dardingga Luqmon darmoni bo‘lmas,
Yaxshi-yomon, shoh-gadoni siylamas,
Qora ko‘z, kamon qosh, incha bel kechar.
 
 
Kim bor tutib qo‘lga olgan jahonni,
Boq, band aylab qo‘ydi ul Sulaymonni,
Bog‘ni xazon urar, so‘lar rayhoni,
Bulbul asir tushar, sarvu gul kechar.
 
 
Falak, sen ham bir dam omon aylagin,
Biz nodon asirga davron aylagil,
Maxtumquli, horma, doston aylagil,
Aql-hush tash tushar, sendan til kechar.
 

HAQ SENI SARVAR YARATDI

 
Haq Seni sarvar yaratdi, podishohim, yo Rasul,
Anbiyo sardaftari, nuri-ilohim, yo Rasul,
Zulmati tutdi jahonni (bu) dudi ohim, yo Rasul,
Bosh qo‘yib yotsam yo‘lingda, qiblagohim, yo Rasul,
Sen kechirgil nola-yu, faryodu ohim, yo Rasul.
 
 
Barchadan a’lo yaratdi asli nuri-pokni,
Qaddiga qildi munosib xil’ati-lavlokni,
Ul muborak qo‘llarinda ham aso-yu misvokni,
Ummatim degaysan omu, osiyu bebokni,
Sen kechirgil nola-yu faryodu ohim, yo Rasul.
 
 
Dedilar: «Sultoni olam, ismingni qo‘ydik bo‘la»,
Oy, bulutdan kim ishorat aylading barmoq ila,
Mo‘‘jizangning birisi ko‘rsatgali ul Shaq-q bila,
Arsh ustiga chiqib, roz aytisharsan Haq bila,
Kunbadi-hafronga chiqmishlar guvohim, yo Rasul.
 
 
Vaz-zuhodir yuzlaring, har barakayi mohu layl,
«Surayi-Iqra» Sanga mujda keltirdi Jabroyil,
U Xadicha so‘z topmayin imonga keltirdi mayl,
Faxri olam Sensan-u o‘zga nabiylar bir zayl,
Xatm etib arvohingga qildim duoyim, yo Rasul.
 
 
«Yo, Rasullulloh!» deya, andan ketar bo‘ldi Buroq,
Laylat-ul-Me’roj kechasi Tangri yetkazdi biroq,
Yetti osmon eshigin ochdi maloyik be so‘roq,
To‘rt to‘n keldi Sanga – Yashil, Qizil, Sariq ham Oq,
Birisin olding suyub, shu bo‘ldi rozing, yo Rasul.
 
 
Yod etar Maxtumquli, davronda men qalloshni,
Shafqatingdan noumid etma meni – muhtojni,
Xizmatingda sayr etarlar Laylat-ul Me’rojni,
Ul Xudoy sevgani-chun qo‘ydi boshingga Tojni,
Xat(m) etib arvohingga qildim duoyim, yo Rasul.
 

JILVALI, POKIZA QIZDIR BU DUNYO

 
Nasihatim budir, bayon aylasam,
Jilvali, pokiza qizdir bu dunyo,
Shikvasini aytib, ayon aylasam,
Olamga oshkora so‘zdir bu dunyo.
 
 
Dajjol xuruj aylar chiqar shikorga,
Namozxonlar tez yetishar diydorga,
Benamoz yuziga chekilar qora,
O‘ttizda, qirq beshda oldi bu dunyo,
 
 
Nechalar qon yig‘lab o‘tar zulmatdan,
Muakkal farishta qoqar Sirotdan,
Hech foyda topilmas pirdan, ustoddan,
Rostni, yolg‘oningni bildi bu dunyo.
 
 
Xudoning erkasi hazrati Muso,
O‘t yedi, suv ichdi, qo‘lida aso,
Bibi Maryam o‘g‘li hazrati Iso,
Uni qirq yil podsho etar bu dunyo.
 
 
Bu dunyoda besh kun sog‘u bor bo‘lsang,
Niyati qisilgan, ko‘ngli tor bo‘lsang,
Yo‘qsillikdan qashshoq bo‘lib zor bo‘lsang,
Mardni nomardga zor qildi bu dunyo.
 
 
Bir nechalar jafo bilan mehnatda,
Bir nechalar qayg‘u bilan kulfatda,
Namozxonga qirq farishta xizmatda,
Ishratga sazovor qildi bu dunyo.
 
 
Ul sirotda qanotlaring qayrilar,
Nechalar o‘tolmay, bo‘yni burilar,
Bunda rost kezganga behisht berilar,
Bu ko‘ngildan g‘amni oldi bu dunyo.
 
 
Nechalar ko‘zda yosh, bag‘ri ham qondir,
O‘tolmay sarg‘aygan talay-tumondir,
Bunda qilgan ishing bari pinhondir,
Pinhoning oshkora qildi bu dunyo.
 
 
Maxtumquli so‘zi hech bo‘lmas ado,
Ajal yoqang tutar shohmisan, gado,
Oltmish uchda o‘tdi Rasuli Xudo,
Alarni o‘g‘ilsiz qildi bu dunyo.
 

QIYOMAT KUN QULLAR KO‘RSA KERAKDIR

 
Qardoshlar, kun-kundan badtar bo‘libdir,
Yil-yildan bad’atlar kelsa kerakdir,
Xamr7171
  Xamr – chog‘ir, vino, aroq.


[Закрыть] ichganu zino qilgan jahonda,
Ma’lum-manshur bo‘lib tursa kerakdir.
 
 
Musulmon qardoshlar do‘nmang bu yo‘ldan,
O‘tarsiz Sirotdan, inchadir qildan,
Dajjol kelar derlar bir necha yildan,
Olamga bir g‘avg‘o solsa kerakdir.
 
 
Ko‘zi birdir, qora kiymish qaddina,
G‘arib yonar haromining o‘tina,
Shom, Sharifu Rumu Makka, Madina,
Musulmonlar bilan to‘lsa kerakdir.
 
 
Iso, Mahdi kelsa odildir, doddir,
Ya’juj, Ma’juj kelsa zulm, hayhotdir,
Go‘shi yer supurar, yovuz bir zotdir,
Qof tog‘ini teshib kelsa kerakdir.
 
 
Qalam titrar yetimlarning zorindan,
Jo‘shqin kechar oshiqlarning sarindan,
Ko‘k o‘prilib, tog‘la siljib o‘rnindan,
Isrofil surini chalsa kerakdir.
 
 
Daryolar qurirlar, suvlar chekilar,
Oy, Quyosh tutilar, Yulduz to‘kilar,
Baland tog‘lar erir, Yer, Ko‘k yiqilar,
Yolg‘iz Mavlom O‘zi qolsa kerakdir.
 
 
Ajal kelsa banda xonumonindan,
Qo‘l uzar el-ulus, shirin jonindan,
Allohning amrindan Haq farmonindan,
Azroyil o‘z jonin olsa kerakdir.
 
 
Haqdan g‘ayri jonli jondor qolmagay,
Isrofil jon berar, Surin chalmagay,
Qirq kun yomg‘ir yog‘ar, Yer, Ko‘k bo‘lmagay,
…Bari qayta paydo bo‘lsa kerakdir.
 
 
Bir Buroqni hulla bilan bezarlar,
Oltin-kumush, qizil-yashil tuzarlar,
To‘rt Farishta tirilibon kezarlar,
Muhammad qabriga kelsa kerakdir.
 
 
Sado chiqar farishtaning paridan7272
  «Biridan» – degan varyant ham bor.


[Закрыть],
«Labbay!» deya turib kelar o‘rnidan,
Go‘r yorilib, qum to‘kilar saridan,
«Voy, ummatim!» deya qalqsa kerakdir.
 
 
Ko‘ngil qayg‘ulanar Mahshar g‘amindan,
«Qani ummatim?» deb so‘rar Amindan7373
  ^*Amin – Jabroyilni amin demoqchi.


[Закрыть],
Sajdaga bosh qo‘yar, turmas zamindan,
«Tur!» deb, Haqdan ilhom bo‘lsa kerakdir.
 
 
Isrofil surini olar qo‘liga,
Ko‘zin tikar qodir Haqning yo‘liga,
Sado-na’ra tortar o‘ngu so‘liga,
Jumla jondor jonga kelsa kerakdir.
 
 
Aksirib-chukchirib go‘rdan chiqarlar,
Turarlar, osmonga ko‘zin tikarlar,
Tong-vola tegra-yu tashga boqarlar,
Qirq kun hayron bo‘lib tursa kerakdir.
 
 
Ko‘rarlar, qurt-qushlar qochmas yonidan,
Daryolar qizdirib kelmish shonidan,
Har kim ham o‘z sevganining yonidan,
Billa-hamdam bo‘lib qo‘psa kerakdir.
 
 
Zaboniya malak gurzisin tutmish,
Tarozi qurilmish, Kun nuri ketmish,
Ot bergan Buroq minar, to‘n ehson etmish,
To‘ni hulla bo‘lib kelsa kerakdir.
 
 
Ulug‘ devon qurlar7474
  Qurlar – qurilar.


[Закрыть], bir ish tuzilar,
Kun yuzi chevrilar, olam qizigay,
Miyang «vijir-vijir» qaynab-sizillar,
Bergan noning soya bo‘lsa kerakdir.
 
 
Firg‘un7575
  Firg‘un – fir’avn.


[Закрыть] Xomon, Shaddod, necha kofirlar,
«O‘luvdik!» deb, hayron bo‘lib turarlar,
«Bizni tiriltirgan kim?» deb so‘rarlar,
Mo‘‘min qullar javob qilsa kerakdir.
 
 
Qayg‘u bosib, shodliklari daf’ bo‘lar,
O‘tlar chaqnar, g‘avg‘olari ko‘p bo‘lar,
Oxirida yuz yigirma saf bo‘lar,
O‘n ikki guruh qip sursa kerakdir.
 
 
Bir guruhi xinzir bo‘lib kezarlar,
Bir guruhi maymun bo‘lib ozarlar,
Bir guruhi ko‘r, kar bo‘lib kezarlar,
Qilmishi oldiga kelsa kerakdir.
 
 
Kimlarning tanida o‘t-yolqin o‘ynar,
Kimlarning og‘zida qon-yiring qaynar,
Amalsiz mullalar tillarin chaynar,
Uni Rabbim shunday qilsa kerakdir.
 
 
Kimi o‘t tammonli javranar o‘tar,
Kim bo‘lsa, mast bo‘lib yiqilar-yotar,
Kimlarning oyog‘i olninda bitar,
Boshi bilan yurib kelsa kerakdir.
 
 
O‘n qat qizg‘in to‘shak to‘shar o‘rniga,
Navhagarning boshi tushar burniga,
Tillari cho‘zilib, yetar qorniga,
A’moliga bandi qolsa kerakdir.
 
 
Mo‘‘min farmon bo‘lar, kofir ichikar,
Nor bug‘ro bilakli ilonlar chaqar,
Xaloyiq dod aylar, farmonda yaksar
Muhammad tug‘ini qursa kerakdir.
 
 
Vahim7676
  Vahim – vahima.


[Закрыть] tushar Payg‘ambarlar joniga,
O‘g‘il kelmas otasining yoniga,
Muhammad boshlabon mezon tubiga,
Yashil a’lam qurib tursa kerakdir.
 
 
Quchoqlar «O‘g‘lim!» deb, Odam payg‘ambar,
Ibrohim Xalil der: «Ayo, Biru Bor!»
Muso, Iso aytar: «Qudratli Jabbor!»
Har kim o‘zin tilab olsa kerakdir.
 
 
Necha payg‘ambarlar duosi maqbul,
Na o‘ngin tanir-u na so‘lini ul,
Yoshin sochib yig‘lar Muhammad Rasul
«Voy ummatim!» deya tursa kerakdir.
 
 
Xaloyiqlar tiymas ko‘zda yoshini,
Tanishar, so‘rashmas qavmu xeshini,
Maydonda qurilgan Mezon boshini
Isrofil tutibon tursa kerakdir.
 
 
Kofirni «be’zar»lar otash to‘niga,
Surarlar-eltarlar do‘zax yoniga,
Faloni xachirdek bo‘lib shoniga
Bug‘roday bad maxluq suqsa kerakdir.
 
 
«Dod!» deyar hech qayga etmas «dod-voyi»,
To‘ldirar eshakday hangrab saroyni,
Yegani zahardir, ichgani og‘u,
Abadiy zindonda qolsa kerakdir.
 
 
Endi kelsak, mo‘‘min qullar netarmish,
Qaysi ishga, qaysi yo‘lga ketarmish,
Muhammad hurmati – e’zoz etarmish,
Bilmaganlar buni bilsa kerakdir.
 
 
Mo‘‘min qullar o‘tib ketarlar yo‘ldek,
Kimi yildirimdek, kimlari yeldek,
Kimlar yugrik otday, kimlari seldek,
Kimlar uchar qushday kechsa kerakdir.
 
 
Uch ming yillik yo‘ldir, mingi chiqishdan,
Bir mingi xanvordir, mingi enishdan,
Qarodir kechadan, o‘tkir qilichdan,
Kim kecha-kunduzda kechsa kerakdir.
 
 
Kim o‘n kunda kechar, kimi bir oyda,
Qulonday qichqirar kimi Saroyda,
Kim bir yilda kechar, kimi qirq oyda,
So‘nggi qirq ming yilda o‘tsa kerakdir.
 
 
Muncha ming yil qonlar yig‘lab o‘tilgach,
Sirot ko‘prigidan nari o‘tilgach,
Kavsar soqisidan sharob ichilgach,
Hamma teng bir yoshga kelsa kerakdir.
 
 
Yigitlar yashil toj qo‘yar boshida,
Yusuf jamolinda, Iso yoshida,
Dovudning o‘rninda, o‘ttiz beshida,
Har kim o‘z sevganin olsa kerakdir.
 
 
Yetmish hulla kiyib, taxtga qo‘narlar,
Zabarjad lijomli buroq minarlar,
Yeyarlar, icharlar, sayron qilarlar,
O‘lmas, yitmas – boqiy qolsa kerakdir.
 
 
Yetmish hur qiz to‘shak solar ostiga,
Yetmish qo‘l qovshurib turar qasdiga,
Tubo og‘och soya solar ustiga,
Haqning jamolini ko‘rsa kerakdir.
 
 
«Dunyo bu dunyo» der yotgan sarxushlar,
Inonmagan kofir bo‘lar, qardoshlar…
Maxtumquli aytar, kelar bu ishlar,
Qiyomat kun qullar ko‘rsa kerakdir.
 

MUHAMMAD MUSTAFO

 
Avval chirog‘i ziyo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Barchaga pushtu panoh bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Gavhari-qimmatbaho bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummatiga rahnamo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Doimo sohib izo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
Hazratim dedi: «Tanimdan ketdi kulli quvvatim,
Sen ravo qilgin, ilohi, ummatimga shafqatim,
Chun fido bo‘lsin hama ummatga qilgan toatim,
Zikr bo‘ldi chun tilimga qayg‘uyi-kulli ummatim,
Dardi ummatiga davo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Ummatimning yo‘liga bo‘lsin mening jonim fido,
Ruhipokimga hama ummatni qilgin oshino,
Ummatimni aylagin, yo Rab, chu ozodi-jazo,
Nuri-pokingga hama ummatni qilgaysan ravo»,
Dardi ummatiga shifo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Chun ketarda bandalarni avliyo qilgin, Xudo,
Kulli ummatni gunohdan begunoh qilgin, Xudo,
Nuri imonga hamani oshino qilgin, Xudo,
Ummatimni hasht jannat ichra jo qilgin, Xudo»,
Qo‘l ochib, sohib duo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
Men duo qildim bu ummat haqiga, qilgil, qabul,
Hech ummatni sabo mahsharda qilma malul,
Kulli ummatlarni jannat aro qilgil, duxul,
Kulli ummat haqiga tinmay duo qilgil, rasul,
Ummat uchun dasti-vo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Diydordan qilgil hama ummatlarimni bahravar,
Ummat uchun doimo ko‘zlarimdan yoshim oqar,
Ummatimni qilmagaysan kim, giriftori saqar,
Ummatimni yana xushnud aylagil vaqti safar»,
  Ummat deb olamda fano bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Chun ketarda ummatim dastiga bergil kimiyo,
  Ul azozil makridan ummatni sen qilgil judo,
  Ro‘zi mahsharda hama ummatga menman peshvo»,
Qo‘l ochib, yig‘lab, duo aylar eli, deb: «Mustafo»,
Ummatiga rahnamo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Qayg‘uyi-ummatlardan erur bag‘rimiz-da qon,
  Chun safr chog‘ida sen ummatlarimni qil omon,
  Sen karam qil, bag‘ishlagil kulli ummatga imon,
  Bas, mening ummatimning savobini ayla garon»,
Rahbari-ro‘zi-jazo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Ummatimni ro‘zi mahshar qilmagaysan sarnigun,
Kulli ummat haqiga tinmay duo qildim bu kun,
  Chun alifdek qomatim ummat g‘amidan bo‘ldi nun,
Kulli ummatlarga oson aylagin, ro‘zi zabun»,
Dardi-g‘amga mubtalo bo‘lgan Muhammad Mustafo.
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Ey, Xudovand-o, karam qil shahir Jabroil haqqi,
  Chun muqarrab borgoh bo‘lgan chu Mikoil haqqi,
  Men duo qildim Vazoil, Isrofil haqqi,
  Yana tig‘ ostiga jo bo‘lgan Ismoil haqqi»,
  Koni-sir birla oshno7777
  «Oshno» so‘zi o‘rnida aslida «hayya» ya’ni yilon so‘zi ulangan (A.J.)


[Закрыть] bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Ummatimni ro‘zi mahshar qilmagaysan sharmisor,
Kulli ummatlarni sen qilgin u subh ozodi nor,
Chun tarahhum aylagin ummatga ey Parvardigor,
Nuri rahmatni hama ummatga qilgin, Biru Bor»,
Bandaga nurdan ato bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Ey, ba haqqi-nuri-Iso rahmat etgin bandani,
Yo‘lda qolgan ahli isyon osiy – shu sharmandani,
Men duo qildim jami’ bada’folu gandani,
Jannat ichra jo qilgin ro‘zi mahshar bandani»,
Doimo koni-saho bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
Ey, bahaqqi-chun ja’mi anbiyoning hurmati,
Ko‘hi-Tur ustida roz aytgan Musoning hurmati,
Nuh bilan ul dam Xalil bo safoning hurmati,
Arrani boshiga qo‘ygan Zakar’yoning hurmati,
Ummatiga mehribon bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
Ranju zahmat chekkan, ammo Ayyubi anno qani,
Murdalarni zinda qilgan hazrati Iso qani,
Ko‘hi-Tur ustida roz aytgan o‘shal Muso qani,
Qayg‘usi ummatga qolgan ul Rasulullo(h) qani,
Bas, duri, qimmatbaho bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat, ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Ummatim!» deb Mustafo aylar edi ohu fig‘on,
Bas muborak bag‘rini ummatlar uchun qildi qon,
Ummatim dedi tanidan to-oxir chiqquncha jon,
Bo‘lma g‘ofil, ummatga bo‘lgay nasib jannat makon,
Oqibat er ichra7878
  Asliyatda «uzra» so‘zi ulangan, ishlatilgan. (A.J.)


[Закрыть] jo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
  Dardi-bedarmonga uchrabman, o‘zing bo‘lgil tabib,
  Nuri rahmatdan hama mo‘‘minga qilgaysan nasib,
  Bo‘lma g‘ofil margdan, albatta ul senga qariyb,
  Sen tarahhum aylagin, ummatga Fardo, ey, habib,
  Nuri Haqdan kimiyo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
  Nek bo‘lsang, vaqti-chun raxtiga kimiyo bo‘ldi marg,
  Kim yomon bo‘lsa, ani oxirda rasvo qildi marg,
  Necha shahbozlarni yer ostida, obil jo qildi marg,
  Vo-hasrat-o, Mustafo umrini qo‘toh qildi marg,
  Ro‘zi mahshar rahnamo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
  Gavhari qimmatbahoni ro‘siyo ummatga ber,
  Rahmatingni, ey Xudo-yo, purgunoh ummatga ber,
  Hasht jannatni giriftornamo ummatga ber,
  Soyayi-Arshni, Xudoyim, purgunoh ummatga ber,
  Osiy ummatga davo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
  Yetti do‘zaxni ul kun ummatimdan ayla dur7979
  Dur – uzoq, yiroq.


[Закрыть],
  Kulli ummatlarni etgil ro‘zi mahshar g‘arqi nur,
  Banda bo‘lsang, doimo dunyoda bo‘lgil be g‘urur8080
  Bu o‘rinda kamtar bo‘l demoqchi.


[Закрыть]
  Kulli ummatlarni etgil otashi-ishqingga pur8181
  Pur – ko‘p, boy, mo‘l.


[Закрыть],
Bandayi-xosi-Xudo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
  Chun saharlar uyg‘onib, ummatiga qildi duo,
«Ummatimni g‘arro qilgil, iloh-o, puri ziyo»,
Ruhi Abu Bakr, Umar, Usmon, Aliyi-Murtazo,
Ey, bahaqqi-nuri-poki ul Husayni-Karbalo,
Dardi-g‘amga oshino bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
«Ummatim!» deb har sahar chekar erdi ohu-voh, –
Ummatimni rahmat etgaysan o‘shal ro‘zi-jazo,
Xasta ummatlarning dardiga o‘zing bergin davo,
Rahmat etgay kulli ummatga qiyomatda pano(h),
Bandalarga bebaho bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
Ey, bahaqqi-ruhi-pokidan hammani rahmat et,
Xastayi-g‘ami-didayi-ummatni ahli jannat et,
YO Muhammad, kulli ummatlarga fardo shafqat et,
Yaxshilar birla davom ummatni Sen hamsuhbat et,
Ruhi chun so‘yi-samo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
Chunki Yahyodek chunon Sen yig‘laya shomu sahar,
Ma’siyatni, ey, Xudo-yo, tanimdan qil badar,
Yig‘ladi Ahmad hama ummat uchun xuni-jigar,
Ummatlarni ro‘zi-mahshar qilgil ozodi-Saqar,
Chun zamin ustida sho(h) bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
Banda, har shomu sahar, kelgil, Xudoni yod qil,
Sen giribon pora qilgil, nolayi-faryod qil,
Ey, Xudo-yo, xastayi-g‘amgin ko‘ngilni shod qil,
Ul qiyomat shiddatidan Sen bandani ozod qil,
Xoki-poyi to‘tiyo bo‘lgan Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 
 
Chun havoyi-nafsga bo‘lma misoli armani,
Sen takabbur bo‘lmagil, asling erur obi-ma’niy,
Dedi Ahmad: «Ummatimni aylagil nurdan, g‘ani!»,
Yo‘qlagay mahshar kunida Mustafo, Maxtum, seni,
Ro‘zi mahsharda peshvo bo‘lgan(y) Muhammad Mustafo,
Ummat ham dedi: «Ado bo‘lgan Muhammad Mustafo».
 

ALBATTA, BEZOR

 
Kishi bomdod namoz tark aylasa bor,
Kalomi Haq bo‘lur, albatta, bezor.
 
 
Kishi tark aylasa peshin, ey dil,
Maloyiklar ham bo‘lg‘usi bezor.
 
 
Qazo qilsa namozi ikindi, ey dil,
Payg‘ambarlar hatto bezor bo‘lar, bil.
 
 
Namozi-shomni tark etsa har bor,
Kim imon bo‘lur andin ozori-bezor.
 
 
Kishi qasdan taqsir qo‘ysa ishodon,
Xudoy bezor erur andoq kishidan.
 
 
Kishi tark aylasa vitrin boyavbor,
Xudo ham Mustafo bo‘lg‘usi bezor.
 
 
Taqi bezor bo‘lgay Chahoryorlar ul,
Xudoy dargohiga anga yo‘qdir yo‘l.
Zaminu osmon aytar: «Xudo-yo!»
Yo‘qotgil8282
  «Yo‘qotgil» – aslida «yetirgil» deb berilgan. Arab grafikasidan kirill alifbosiga o‘girishda xatolikka yo‘l qo‘yilgan. Hattotni turkmancha «yetirgil» va «yitirgil» so‘zlari bir ko‘rinishda yozilishi chalg‘itgan. (A.J).


[Закрыть] ushbu mal’unni Iloho!
 
 
Va yo dastur bergil(ki), biz yu(v)taylik,
Aning jismini ham nobud etaylik.
 
 
Ki Arshi, Kursi ham bezor bo‘lgay,
Xaloyiqning ichinda xor bo‘lgay.
 
 
Jami yaxshi mo‘‘minlar yig‘lagay,
Yuzi suvsiz, benamozi shum kelgay.
 
 
Yig‘ilsa barcha mo‘‘minlar masjidda,
Turolmasin benamozi-shum anda.
 
 
Sanoni benamozi aytsa bo‘lmas,
Salomiga javob ham bersa bo‘lmas.
 
 
Hazar qilmoq kerakdir benamozdan,
Xatarlar ko‘p erur ul benamozdan.
 
 
Yotar yeri undan zoru dod aylar,
Jahannam nolayi-faryod aylar.
 
 
Nesin aytay, do‘stlar, benamozini,
Olib bo‘lmas hatto bersa qizini.
 
 
Alarga qiz berilmas, ham olinmas,
Unga eb-ichgulik taom berilmas.
 
 
Kishi bersa namoz o‘quvchiga qiz,
Xudoning rahmatidan anga foyiz.
 
 
Vafo yo‘q, benamozlarda hayo yo‘q,
Saho yo‘q, benamozlarda safo yo‘q.
 
 
Namozi yo‘q kishining dini bo‘lmas,
Aning so‘zlarining hech chini bo‘lmas.
 
 
Qochinglar benamozlar suhbatidan,
Hazar aylang alarning ofatidan.
 
 
Ajab shul benamozlar shum, murdor,
Janoza o‘qimang o‘lsa bayovbor.
 
 
Boribon hol so‘rmang bemor bo‘lsa,
Va yo ul xastayi afgor bo‘lsa.
 
 
Bo‘lingiz benamozlardan gurizon8383
  Gurizon – qochinglar.


[Закрыть],
Alarning qoshida uftonu-xezon.
 
 
Ilohi, benamozlardan panoh ber,
Shariat yo‘llarini bizga bildir.
 
 
Kamina Maxtumqulini aylagil shod,
Ikki dunyoda qilgil g‘amdan ozod.
 
 
Ki aytgan so‘zlaridir shahdu shakkar,
Qiyomat kuni yo Rab, qilma, muztar.